Η λεπτοσπείρωση είναι επίσης γνωστή ως νόσος του Weil, πρόσθιος κνημιαίος πυρετός και πυρετός Fort Bragg. Πρόκειται για συστηματική νόσο που προκαλείται από πολλά στελέχη του γένους Leptospira.
Είναι μια επικίνδυνη ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα. Αιτία είναι τα βακτήρια του γένους της λεπτόσπειρας (Leptospira icterohaemorrhagiae) που προκαλούν ίκτερο και καταστροφή του ήπατος και στις λεπτόσπειρες canicola που προκαλούν χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
Συμπτώματα
Μετά από ένα χρόνο επώασης 8 έως 12 ημερών, η νόσος του Weil (η ικτερική λεπτοσπείρωση η οποία είναι και η πιο επικίνδυνη μορφή) εισβάλλει αιφνίδια με την εμφάνιση ρίγους που ακολουθείται από υψηλό πυρετό, έντονο ίκτερο, πετέχειες και πορφύρα τόσο στο δέρμα όσο και τους βλεννογόνους, καθώς επίσης και από νεφροπάθεια, η οποία εκδηλώνεται με πρωτεϊνουρία, αιματουρία και αζωθαιμία.
Ο θάνατος επέρχεται στο 5% έως 10% των περιπτώσεων, ως αποτέλεσμα νεφρικής ανεπάρκειας, σύμπτωσης των αγγειακών τοιχωμάτων, ή αιμορραγίας. Ανευρίσκεται συνήθως στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό λευκοκυττάρωση της τάξεως των 15.000 έως 30.000/mm3 και λεμφοκυττάρωση.
Ο πρόσθιος κνημιαίος πυρετός (“πυρετός Fort Bragg”, ανικτερική λεπτοσπείρωση) συνοδεύεται από ένα οξύ εξανθηματικό λοιμώδες ερύθημα, που είναι γενικά εντονότερο στις κνήμες.
Ο υψηλός πυρετός, το υπόχυμα των επιπεφυκότων, η ναυτία, ο έμετος και η κεφαλαλγία χαρακτηρίζουν το σηψαιμικό πρώτο στάδιο. Διαρκεί 3 έως 7 μέρες και ακολουθείται από ένα διάστημα απυρεξίας 1 έως 3 ημερών.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου σταδίου, όταν αναπτύσσονται τα lg Μ αντισώματα, η κεφαλαλγία είναι έντονη, ο πυρετός επανέρχεται και οι οφθαλμικές εκδηλώσεις, όπως η αιμορραγία και το υπόχυμα του επιπεφυκότα, το οφθαλμικό άλγος και η φωτοφοβία είναι έκδηλα.
Στο χρονικό αυτό διάστημα εμφανίζεται το εξάνθημα. Συνίσταται σε ερυθηματώδεις κηλίδες και πλάκες μεγέθους 1 έως 5 cm που ιστολογικά χαρακτηρίζονται από οίδημα μόνο και μη ειδική περιαγ-γειακή διήθηση. Οι δερματικές βλάβες υποχωρούν αυτομάτως μετά από 4 έως 7 μέρες. Μπορεί να παρουσιαστούν διαφορετικές κλινικές εκδηλώσεις από πανομοιότυπα στελέχη λεπτοσπείρας
Η Leptospira interrogans, ορότυπος icterohaemorrhagiae, αποτελεί τη συχνότερη αιτία της νόσου του Weil, ενώ ο πρόσθιος κνημιαίος πυρετός συσχετίζεται συνήθως με τον ορότυπο autumnalis.
Οι άνθρωποι μολύνονται και από τους δύο τύπους τυχαία με τα ούρα και τους ιστούς προσβεβλημένων ζώων ή έμμεσα από μολυσμένο χώμα ή πίνοντας ή κολυμπώντας σε μολυσμένο νερό.
Διάγνωση και θεραπεία
Όσοι ταξιδεύουν σε τροπικές περιοχές και ασχολούνται με θαλάσσια σπορ βρίσκονται σε κίνδυνο. Στις ΗΠΑ, οι σκύλοι και οι γάτες αποτελούν τη συχνότερη ζωική πηγή. Παγκοσμίως, οι αρουραίοι ευθύνονται συχνότερα. Η Leptospira διεισδύει στο σώμα διαμέσου εκδορών ή μη υγιούς δέρματος και της γαστρεντερικής ή ανώτερης αναπνευστικής οδού.
Η λεπτοσπείρωση μπορεί να διαγνωστεί με την ανεύρεση της υπεύθυνης σπειροχαίτης στο αίμα με μικροσκόπηση σε σκοτεινό πεδίο κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της νόσου και με αιμοκαλλιέργειες, ενοφθαλμισμό σε ινδικά χοιρίδια και την ανίχνευση αυξανόμενου τίτλου αντισωμάτων κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας της νόσου. Οι ορολογικές δοκιμασίες, κατά τις οποίες χρησιμοποιούνται ειδικές για το γένος αιμοσυγκολλητίνες επιτρέπουν την σχετικά έγκαιρη διάγνωση.
Η θεραπεία με τετρακυκλίνες και πενικιλλίνη έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της διάρκειας της νόσου αν εφαρμοστεί άμεσα.
Η δοξυκυκλίνη σε δόση 100 mg/ημέρα για μία εβδομάδα δρα αποτελεσματικά στην ήπια νόσο. Ωστόσο, σε σοβαρά πάσχοντες απαιτείται η ενδοφλέβια έγχυση πενικιλλίνης. Μια δόση των 200 mg που δίδεται μια φορά την εβδομάδα προλαμβάνει τη λοίμωξη κατά τη διάρκεια επίσκεψης σε μια υπερενδημική περιοχή.
