Η ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι μια από τις συνήθεις ορθοπεδικές επεμβάσεις για τους πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα οι οποίοι βασανίζονται από πόνους με συνέπεια να περιορίζεται το περπάτημα, η φυσική τους δραστηριότητα και γενικά η κινητικότητά τους.
Όμως, σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Clinical Rehabilitation από ερευνητές του Πανεπιστημίου East Anglia, η αρθροπλαστική ισχίου (που μπορεί να απαλλάξει σε μεγάλο βαθμό από τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας) είναι αμφίβολο αν κάνει τους ασθενείς να περπατούν περισσότερο.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι μετά την εγχείρηση, δεν αυξάνεται ουσιαστικά η κινητικότητα των ασθενών, που συνήθως είναι ηλικιωμένα άτομα, κάτι που υπονομεύει τη νέα άρθρωση.
Περπατούν περίπου τον ίδιο χρόνο
Το συμπέρασμα αυτό βασίστηκε σε 17 προηγούμενες μελέτες οι οποίες συνολικά είχαν περιλάβει 1.030 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επέμβαση αρθροπλαστικής ισχίου. Διαπιστώθηκε ότι πριν και μετά την εγχείρηση δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διαφορές στην φυσική δραστηριότητα των ασθενών, π.χ. στο διάρκεια που καθημερινά περπατούσαν, παρότι είχε μειωθεί σημαντικά ο πόνος. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν επίσης σε ένα 6λεπτο τεστ βάδισης και τεστ κοπώσεως. Το 6 λεπτά με τα πόδια δεν έδειξε να υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αποστάσεων που καλύπτονταν πριν και μετά την ολική αρθροπλαστική ισχίου.
«Ο κύριος σκοπός της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου είναι η μείωση του πόνου κατά την κίνηση, επομένως περιμέναμε ότι η κινητικότητα των ασθενών θα αυξανόταν σημαντικά μετά την εγχείρηση», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Tom Withers, από τη Σχολή Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου East Anglia.
«Δυστυχώς μας περίμενε μία έκπληξη, διότι οι ασθενείς ούτε περπατούσαν περισσότερη ώρα, ούτε πιο γρήγορα, ούτε έκαναν ποδήλατο ή ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες με τα πόδια ή τέλος πάντων είχαν αυξήσει την κινητικότητα με κάποιο τρόπο».
Σύμφωνα με τον Withers, αν και τα νέα ευρήματα είναι απογοητευτικά, δεν σημαίνουν ότι οι επεμβάσεις αυτές είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων. Οι ασθενείς πρέπει να ενθαρρύνονται να κάνουν φυσικοθεραπεία μετά την εγχείρηση και στη συνέχεια να είναι όσο πιο κινητικοί μπορούν, διότι είναι τεκμηριωμένο ότι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας ωφελεί τη νέα άρθρωση και την ποιότητα ζωής.
Το αρνητικό συμπέρασμα βασίζεται στο μέσο όρο. Μερικοί ασθενείς είχαν αυξήσει σημαντικά την κινητικότητά τους. Οι ερευνητές λένε ότι πρέπει να γίνει κι άλλη έρευνα για να κατανοηθούν οι αλλαγές στη φυσική δραστηριότητα πριν και μετά την ολική αρθροπλαστική ισχίου.
Να σημειωθεί ότι το 60% των ολικών αρθροπλαστικών ισχίου γίνονται σε γυναίκες ενώ η μέση ηλικία των ασθενών είναι τα 69 έτη.
Πηγή: T. M. Withers, S. Lister, C. Sackley, A. Clark, T. O. Smith. is-there-a-difference-in-physical-activity-levels-in-patients-before-and-up-to-one-year-after-unilateral-total-hip-replacement-a-systematic-review-and-meta-analysis. Clinical Rehabilitation, 2016.
