Η νόσος Peyronie είναι μια διαταραχή του συνδετικού ιστού μέσα στο ανδρικό μόριο, η οποία μπορεί να προκαλέσει κάμψη στη διάρκεια της στύσης. Είναι αρκετά σπάνια πάθηση. Η διάγνωσή της γίνεται σε 26 ανά 100.000 άνδρες κάθε χρόνο, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γύρω στα 50-60 χρονών. Σε ορισμένους άνδρες ίσως υπάρχει ένας κληρονομικός παράγοντας.
Η νόσος φαίνεται πως είναι πιο κοινή σε άνδρες που υποβλήθηκαν σε ριζική προστατεκτομή. Πρόκειται για απλή σύμπτωση ή μήπως η ίδια η επέμβαση ή η ανάρρωση ενός άνδρα από αυτήν συμβάλλει με κάποιον τρόπο στην ανάπτυξη της νόσου;
Η νόσος Peyronie είναι σαν αρθρίτιδα του ανδρικού μορίου. Όταν στον συνδετικό ιστό των αρθρώσεων αποτίθεται ουλώδης ιστός, εμφανίζεται αρθρίτιδα. Πρόκειται για ένα παρόμοιο πρόβλημα στο ανδρικό μόριο. Μερικές φορές αυτή η συσσώρευση ουλώδους ιστού προκαλεί μια αποκαλυπτική κλίση, ή κάμψη, στο μόριο (εμφανίζεται μόνο στη διάρκεια της στύσης). Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί με τη μορφή απτών ή επώδυνων πλακών — που μπορεί να είναι τρομακτικά όταν τα ανακαλύπτει ένας άνδρας.
Παρότι κανείς δεν ξέρει τι προκαλεί τη νόσο του Peyronie, οι επιστήμονες πιστεύουν πως συνδέεται με μια σειρά δευτερευουσών κακώσεων ή από «φυσιολογική φθορά». Μια θεωρία είναι ότι οφείλεται σε επαναλαμβανόμενα, ελάχιστα τραύματα στο μόριο από κάμψη που σημειώνεται όταν επιχειρείται επαφή με ατελή στύση, και πως το επαναλαμβανόμενο αυτό τραύμα οδηγεί στη συσσώρευση ουλώδους ιστού.
Η νόσος του Peyronie φαίνεται να είναι συνηθέστερη μεταξύ ανδρών που έχουν στυτική δυσλειτουργία. Δεν είναι σαφές αν είναι δευτερογενές σύμπτωμα κάποιας θεραπείας, όπως των συσκευών δημιουργίας κενού ή της θεραπείας με ενέσεις στο μόριο, ή αν οφείλεται στην ύπαρξη προβλημάτων στύσης εξαρχής και πρόκειται για κάτι ανεξάρτητο από τη θεραπεία.
Σε μια μελέτη 64 ασθενών ριζικής προστατεκτομής, τρεις άνδρες ανέπτυξαν ταχεία εμφάνιση νεοεκδηλωθείσας νόσου του Peyronie μετά την εγχείρηση. Το ποσοστό ακούγεται πολύ χαμηλό. Αν όμως συγκριθεί με τη συχνότητα εμφάνισης της νόσου του Peyronie στον γενικό πληθυσμό, είναι χίλιες φορές μεγαλύτερο.
Τα καλά νέα είναι πως η νόσος του Peyronie δεν αναπτύσσεται επ’ άπειρον. Σε ορισμένους άνδρες (λιγότερους από το 20%) εξαφανίζεται εντελώς από μόνη της. Για τους περισσότερους κάποια στιγμή σταθεροποιείται, ο πόνος φεύγει, το οίδημα γίνεται λιγότερο εμφανές και η κάμψη μειώνεται. Σχεδόν σε όλους η εξέλιξη της νόσου, η εναπόθεση ουλώδους ιστού, σταματάει με τον καιρό.
Οι άνδρες που ήταν ερωτικά ικανοί όταν άρχισε η νόσος γενικά παραμένουν έτσι. Με άλλα λόγια, τα στυτικά προβλήματα —ειδικά τα προβλήματα με τη σκληρότητα— είναι σπάνιο αποτέλεσμα της νόσου του Peyronie. Όμως οι περισσότεροι άνδρες που υποβλήθηκαν σε ριζική προστατεκτομή έχουν τουλάχιστον κάποιο προσωρινό πρόβλημα με τη στύση, έτσι η θεραπεία εξαρτάται από τα ιδιαίτερα συμπτώματα κάθε άνδρα.
