Σουηδοί ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης βρήκαν ότι μια αιτία για τη νόσο Πάρκινσον μπορεί να είναι το έντερο και να μεταδίδεται στον εγκέφαλο μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου, το οποίο είναι το 10ο από τα κρανιακά νεύρα.
Το πνευμονογαστρικό νεύρο (Vagus Nerve) είναι συνδεδεμένο με τους μυϊκούς ιστούς του προσώπου, τους μύες που σχετίζονται με την φωνητική άρθρωση, την καρδιά, τους πνεύμονες, τα νεφρά, το συκώτι και το πεπτικό σύστημα. Ξεκινά από την κορυφή του νωτιαίου μυελού και κατεβαίνει προς την καρδιά συνεχίζοντας προς την κοιλιακή χώρα -στην πραγματικότητα είναι δύο νεύρα αλλά αναφέρονται ως ένα. Είναι το μακρύτερο νεύρο του αυτόνομου νευρικού συστήματος και βοηθά στον έλεγχο των ασυναίσθητων σωματικών λειτουργιών, όπως ο καρδιακός παλμός και η πέψη – π.χ. βοηθά να επιβραδύνει η καρδιά τον ρυθμό της.
Επίσης, το πνευμονογαστρικό νεύρο σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα και τη ρύθμιση της φλεγμονής όπως έχουν δείξει οι έρευνες των τελευταίων ετών. Συνδέεται απευθείας με το ανοσοποιητικό μέσω ενός νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται ακετυλοχολίνη. Το έντερο χρησιμοποιεί το νεύρο αυτό σαν ένα ραδιοτηλέφωνο για να μεταδώσει μηνύματα στον εγκέφαλο.
Οι Σουηδοί ερευνητές βρήκαν πως όταν αφαιρέθηκε ο κορμός του πνευμονογαστρικού νεύρου σε ασθενείς που παρακολουθήθηκαν για πέντε χρόνια, ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν νόσο Πάρκινσον από ό,τι άλλα άτομα που δεν είχαν υποβληθεί στη χειρουργική επέμβαση. Αυτό δείχνει ότι η νόσος πηγάζει από το γαστρεντερικό σύστημα και εξαπλώνεται στον εγκέφαλο μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου.
«Τα ευρήματά μας είναι σύμφωνα με αυτά άλλων μελετών, αν και τα στοιχεία προς το παρόν είναι μεμονωμένα», ανέφερε η επικεφαλής της μελέτης Καριν Βιρντεφελντ, επίκουρη καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής.
Έντερο και Πάρκινσον
Οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία από εθνικά αρχεία της Σουηδίας συγκρίνοντας 9,430 άτομα που είχαν υποβληθεί σε αφαίρεση του πνευμονογαστρικού νεύρου σε μια διάρκεια 40 ετών (του κύριου κορμού ή των διακλαδώσεών του ως θεραπεία για πεπτικά έλκη) με 377.00 άτομα από τον γενικό πληθυσμό.
Στην περίπτωση της αφαίρεσης των διακλαδώσεων του πνευμονογαστρικού νεύρου η διαφορά στη συχνότητα της νόσου Πάρκινσον δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά στην περίπτωση της αφαίρεσης του κορμού του πνευμονογαστρικού νεύρου. Μέσα σε πέντε χρόνια από το χειρουργείο, η πιθανότητα εμφάνισης νόσου Πάρκινσον ήταν 0,78%, ενώ χωρίς αυτή την εγχείρηση η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου ήταν 1,15% -μια στατιστικά σημαντική διαφορά.
Οι ερευνητές εκτίμησαν και άλλους παράγοντες, όπως ο διαβήτης, η αρθρίτιδα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, αλλά συσχέτιση με τη νόσο Πάρκινσον είχε μόνο η αφαίρεση του πνευμονογαστρικού νεύρου.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology και τα στοιχεία θεωρούνται προκαταρκτικά Ωστόσο είναι γνωστό ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έχουν συχνά γαστρεντερικά προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα, που μπορεί να ξεκινήσουν δεκαετίες πριν αναπτύξουν τα συμπτώματα της ασθένειας. Επίσης, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που θα αναπτύξουν τη νόσο του Πάρκινσον έχουν στο έντερό τους μια πρωτεΐνη που πιστεύεται ότι παίζει βασικό ρόλο στη νόσο. Η θεωρία είναι ότι αυτή οι πρωτεΐνη μπορεί να παραχθεί με λάθος τρόπο και να διαδοθεί το λάθος από κύτταρο σε κύτταρο.
Να σημειωθεί ότι σε μια πρόσφατη μελέτη η νόσος Πάρκινσον συνδέθηκε με το μικροβίωμα (τα βακτήρια του εντέρου) το οποίο ίσως αποτελεί μια από τις αιτίες της νόσου.
