Η φαρμακοβιομηχανία στη Βρετανία, καταφεύγει στα δικαστήρια σε μια προσπάθεια να σταματήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας (NHS) να επιβάλλει νέα όρια στις τιμές των φαρμάκων.
Η εξαιρετικά ασυνήθιστη αυτή ενέργεια έρχεται εν μέσω φόβων ότι κάτι ανάλογο που συνέβη τον Απρίλιο μπορεί να εμποδίσει τους ασθενείς να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε νέα φάρμακα για πολύ σοβαρές ασθένειες, ενώ εντείνει τις ανησυχίες για ύφεση των επενδύσεων στην κερδοφόρα βιομηχανία βιοεπιστημών της Βρετανίας, μετά το Brexit.
Ο Σύνδεσμος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων της Βρετανίας επιβεβαίωσε στους Financial Times ότι είχε ζητήσει δικαστική αναθεώρηση για μια απόφαση του NHS και του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Κλινικής Αριστείας της Βρετανίας, ότι τα φάρμακα δεν θα χρηματοδοτούνται πλέον αυτόματα αν κοστίζουν στο περισσότερα από 20 εκατ. λίρες το χρόνο, σε οποιοδήποτε από τα πρώτα τρία χρόνια χρήσης τους.
Μια άλλη πτυχή αυτής της απόφασης αφορά φάρμακα για σπάνιες ασθένειες, που επηρεάζουν συνήθως τα παιδιά. Στο μέλλον θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι θα βελτιώνουν και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η NΙCE (National Institute for Health and Care Excellence) που αποφασίζει εάν ένα νέο φάρμακο είναι αρκετά αποτελεσματικό σε σχέση με τη τιμή του για να προσφέρεται στο NHS, εκτιμά ότι αυτό θα επηρεάσει περίπου ένα στα πέντε νέα φάρμακα που παράγει η φαρμακευτική βιομηχανία κάθε χρόνο και είναι πιθανό να έχει αντίκτυπο στην πλειοψηφία των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών παγκοσμίως.
Σύμφωνα με την Quintiles IMS, προμηθευτή εμπορικών δεδομένων σχετικά με τη φαρμακοβιομηχανία, εάν ο εν λόγω κανονισμός είχε εισαχθεί από τον Σεπτέμβριο του 2012, θα είχε μειωθεί η πρόσβαση σε 24 νέα φάρμακα. Πολλά από αυτά είναι πρωτοποριακά φάρμακα ή φάρμακα που σώζουν ζωές, όπως η ανοσοθεραπεία Keytruda της MSD, το Sovaldi για την ηπατίτιδα C της Gilead και το Kalydeco για την κυστική ίνωση της Vertex. Το παρασκήνιο αυτών των αλλαγών έχει να κάνει με ένα από τα σοβαρότερα ελλείμματα στην ιστορία του NHS, γεγονός που αναγκάζει τις υγειονομικές αρχές να βρουν τρόπους για να μειώσουν τις δαπάνες.
Η Βρετανία ξοδεύει περίπου το 10% της συνολικής της δαπάνης για φάρμακα, ποσό που θεωρείται σχετικά μικρό σε σύγκριση με αυτά που ξοδεύουν άλλα μεγάλα συστήματα υγείας.
