Κάθε μέρα, καταπίνουμε περίπου 1,5 λίτρα σάλιο που περιέχει βακτήρια. Μπορεί αυτό να έχει βλαβερές επιπτώσεις στην υγεία μας; Σύμφωνα με τον καθηγητή Masahira Hattori του Waseda University, στο Τόκιο, η απάντηση είναι ναι.
Σύμφωνα με τον Hattori, τα στοματικά μικρόβια περιέχονται σε σχετικά μεγάλη ποσότητα στο μικροβίωμα του εντέρου των ασθενών με διάφορες ασθένειες όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και ο καρκίνος του παχέος εντέρου.
Ο Hattori και ο συνάδελφός του Kenya Honda από το Keio University School of Medicine, στο Τόκιο, διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ μικροοργανισμών του σάλιου και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου. Βρήκαν πως όταν ένα βακτήριο που ονομάζεται κλεμπσιέλα της πνευμονίας (Klebsiella pneumoniae) αποικίζει το έντερο διαταράσσοντας τη μικροβιακή ισορροπία, τα ανοσιακά κύτταρα που ονομάζονται T βοηθητικά τύπου 1 γίνονται υπερδραστήρια στο έντερο, με αποτέλεσμα την εντερική φλεγμονή.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν μια στενή συσχέτιση μεταξύ του στοματικών μικροβίων και του οικοσυστήματος του εντέρου, η οποία παρέχει νέες ιδέες στην έρευνα γύρω από τα μικρόβια και την αντιμετώπιση χρόνιων φλεγμονωδών ασθενειών.
Η μελέτη έγινε σε ποντίκια και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. Ωστόσο, ο αιτιώδης ρόλος των στοματικών βακτηρίων στο έντερο είναι ασαφής.
Οι ερευνητές έλαβαν σάλιο από υγιή ποντίκια και από προσβεβλημένα με φλεγομονώδη νόσο του εντέρου ποντίκια. Χορήγησαν τα δείγματα σε άλλα ποντίκια που δεν είχαν καθόλου βακτήρια. Στα τελευταία, μετά από έξι έως οκτώ εβδομάδες αναλύθηκε το μικροβιακό περιεχόμενο των κοπράνων τους το οποίο έδειξε ότι υπήρχαν περίπου 20 είδη βακτηρίων του στόματος.
Μια ανοσολογική ανάλυση διαπίστωσε ότι το επίπεδο των Τ βοηθητικών κυττάρων 1 αυξήθηκε σημαντικά σε μερικά από τα ποντίκια. Τα Τ βοηθητικά 1 εκκρίνουν μια πρωτεΐνη που ονομάζεται ιντερφερόνη-γάμμα (IFN-γ) και ενεργοποιεί τα βακτηριοκτόνα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα μακροφάγα. Ωστόσο μια υπερβολική κινητοποίηση των μακροφάγων μπορεί να καταλήξει σε αυτοάνοσες νόσους.
Για να ερευνηθεί επακριβώς ποια βακτήρια παρακίνησαν σε δράση τα Τ βοηθητικά 1 στο έντερο των ποντικών, οι ερευνητές εξέτασαν τα κόπρανά τους και διαπίστωσαν ότι η κλεμπσιέλα της πνευμονίας ήταν ένας ισχυρός επαγωγέας. Τα Τ βοηθητικά 1 προκαλούν φλεγμονή ανάλογα με τις γενετικές και φυσιολογικές καταστάσεις του ξενιστή.
Η κλεμπσιέλα της πνευμονίας είναι έχει ως φυσιολογική κατοικία στο στόμα αλλά μπορεί να αποικίσει το έντερο όταν τα αντιβιοτικά διαταράξουν τη μικροβιακή ισορροπία του εντέρου.
Να σημειωθεί ότι τα ποσοστά ανθεκτικότητας της κλεμπσιέλας της πνευμονίας στα αντιβιοτικά έχουν αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. “Συνιστάται η αποφυγή της μακροχρόνιας χρήση αντιβιοτικών για αυτόν τον λόγο”, ανέφερε ο καθηγητής Hattori.
Η κλεμπσιέλα της πνευμονίας μπορεί να αποικίσει παντού. Στο δέρμα στον φάρυγγα, στον γαστρεντερικό σωλήνα, και μπορεί να προκαλέσει: βακτηριαιμία, θρομβοφλεβίτιδα, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, χολοκυστίτιδα, διάρροια, λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού, λοίμωξη του τραύματος, οστεομυελίτιδα, μηνιγγίτιδα και λοίμωξη στους πνεύμονες, (πνευμονία). Οι άνθρωποι που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο είναι τα νεογνά και οι μεσήλικες με ροπή στον αλκοολισμό, άνθρωποι με διαβήτη, ή χρόνιες βρογχοπνευμονικές ασθένειες.
