Η γρίπη είναι μια αναπνευστική λοίμωξη αλλά έχει σχετιστεί και με νευρολογικά συμπτώματα. Όμως μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί σε βάθος η μακροχρόνια επίπτωση της γρίπης στον εγκέφαλο.
Νέα ευρήματα δείχνουν ότι υπάρχουν στελέχη της γρίπης που μπορεί να ενέχουν κίνδυνο για την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου.
Μια μικρή μελέτη που έγινε σε ποντίκια και δημοσιεύθηκε στο Journal of Neuroscience έδειξε ότι ορισμένα στελέχη της γρίπης προκαλούν αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία περιοχών του εγκεφάλου.
Ο βιολόγος Martin Korte και οι συνεργάτες του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Braunschweig της Γερμανίας, μόλυναν θηλυκά ποντίκια με στελέχη της γρίπης και διαπίστωσαν ότι υπήρχαν αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του ιππόκαμπου που μάλιστα εντοπίζονταν έναν μήνα μετά τη λοίμωξη. Τα ποντίκια είχαν μολυνθεί τουλάχιστον τέσσερις φορές μέσα σε έξι μήνες.
Οι ερευνητές εστίασαν σε τρία διαφορετικά στελέχη της γρίπης (H1N1, H3N2, H7N7) και βρήκαν ότι δύο εξ αυτών -τα H3N2 και H7N7- προκαλούν εξασθένηση της μνήμης που σχετιζόταν με δοκιμές αλλαγές στους νευρώνες του ιππόκαμπου.
Οι λοιμώξεις ενεργοποιούσαν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος του εγκεφάλου στον ιππόκαμπο για μια παρατεταμένη περίοδο και άλλαζαν την έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται σε διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια. H πλήρης ανάκαμψη ήρθε μετά από 120 ημέρες.
Οι αλλαγές μπορεί να συμβαίνουν επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα του εγκεφάλου συνεχίζει να ενεργοποιείται μετά την μόλυνση. “Η φλεγμονώδης ανταπόκριση στον εγκέφαλο είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με αυτή που προκαλεί ο ιός”, είπε ο Korte. Δύο είδη κυττάρων στον εγκέφαλο είναι υπεύθυνα για αυτή τη φλεγμονώδη απόκριση: τα αστροκύτταρα και τα μικρογλοία. Τα μικρογλοιακά κύτταρα είναι εξειδικευμένα ανοσοκύτταρα (μακροφάγα) και η ενεργοποίησή τους θεωρείται ότι εμπλέκεται στην περίπτωση της νόσου Αλτσχάιμερ καθώς και σε άλλες καταστάσεις. Πάντως δεν είναι σαφές το τι ακριβώς συμβαίνει.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν βρει στοιχεία για μια λοίμωξη που προκαλεί φλεγμονή του εγκεφάλου. Ο Richard Smeyne, νευροεπιστήμονας στο πανεπιστήμιο Thomas Jefferson, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, έχει ερευνήσει την πιθανή σχέση μεταξύ ιών και της νόσου του Πάρκινσον εδώ και χρόνια. “Τα ευρήματά μας στηρίζουν τα ευρήματα αυτής της μελέτης”, είπε. “Κάθε ιός που εισέρχεται στον εγκέφαλο είναι ανησυχητικός σε ό, τι αφορά τα μεταγενέστερα αποτελέσματα”.
Τα νέα ευρήματα είναι πιθανόν να ισχύουν και στον άνθρωπο αλλά γι’ αυτό πρέπει να γίνουν μελέτες.
