Η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας μετά από μια καρδιακή προσβολή (έμφραγμα του μυοκαρδίου) μειώνει τον κίνδυνο θανάτου στο μισό, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο EuroPrevent 2018, το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας.
Η μελέτη έγινε από ερευνητές της Σουηδικής Σχολής Επιστημών Άθλησης και Υγείας στη Στοκχόλμη σε συνεργασία με το Κέντρο Υγείας και Επίδοσης του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ.
Η μελέτη παρακολούθησε 22.227 ασθενείς και διαπίστωσε ότι εκείνοι που ήταν πιο ενεργοί σωματικά μετά από την καρδιακή προσβολή, μείωσαν στο μισό τον κίνδυνο θανάτου μέσα σε τέσσερα χρόνια. Οι ασθενείς είχαν υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου την περίοδο 2005-2013. Συνολικά, 1.087 ασθενείς πέθαναν κατά τη διάρκεια των 4,2 ετών της μελέτης.
Τα επίπεδα σωματικής δραστηριοποίησης καταγράφηκαν 6-10 εβδομάδες και 12 μήνες μετά το καρδιακό έμφραγμα. Η διαφορά στις απαντήσεις που έδωσαν στα ερωτηματολόγια οι συμμετέχοντες θεωρήθηκε ότι αντικατόπτριζαν τη σωματική δραστηριότητα το 12μηνο μετά το έμφραγμα.
Τόσο πριν από το έμφραγμα όσο και μετά, οι ασθενείς ανέφεραν πόσες φορές γυμνάζονταν για 30 λεπτά ή περισσότερο και κατηγοριοποιήθηκαν ως αδρανείς, μικρής δραστηριότητας, αυξημένης δραστηριότητας και σταθερά ενεργοί.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τη σχέση μεταξύ των τεσσάρων κατηγοριών φυσικής δραστηριότητας και θανάτου, αφού συνεκτίμησαν την ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα και άλλους κλινικούς παράγοντες.
Συγκριτικά με τους σωματικά αδρανείς ασθενείς, ο κίνδυνος θανάτου ήταν:
- Κατά 37% χαμηλότερος για αυτούς που είχαν μικρή φυσική δραστηριότητα.
- Κατά 51% χαμηλότερος για αυτούς που είχαν αυξημένη φυσική δραστηριότητα.
- Κατά 59% χαμηλότερος για αυτούς που είχαν διαρκή φυσική δραστηριότητα.
«Η μελέτη δείχνει ότι οι ασθενείς μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο θανάτου με το να ενεργοποιηθούν σωματικά μετά από ένα καρδιακό έμφραγμα. Η άσκηση δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα θα πρέπει να συστήνεται σε ασθενείς που έχουν επιβιώσει του εμφράγματος, κατά τη λογική που συστήνεται η διακοπή του καπνίσματος, η βελτίωση της διατροφής και η μείωση του στρες», σχολιάζει ο επίκουρος καθηγητής Örjan Ekblom, επικεφαλής της μελέτης.
Ο Ekblom πρόσθεσε ότι το αποτέλεσμα αφορά όλους τους ασθενείς που έχουν υποστεί έμφραγμα, είτε είναι καπνιστές, είτε όχι, με εκτεταμένο ή μικρού εύρους έμφραγμα μυοκαρδίου.
Η έρευνα θα συνεχιστεί προκειμένου να διευκρινιστεί αν υπάρχει κάποια μορφή άσκησης που υπερέχει. Είναι καλύτερη η αερόβια άσκηση ή η γυμναστική με αντιστάσεις και βάρη; Το περπάτημα είναι αρκετό ή οι ασθενείς χρειάζονται πιο έντονη άσκηση που να τους κόβει την αναπνοή; “Η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις θα μας βοηθήσει να δώσουμε πιο συγκεκριμένες συμβουλές”, είπε ο Ekblom.
