Κατά την αναπαραγωγή ενός οικονομικού παιχνιδιού, εκείνοι που είχαν οριστεί ως «κατώτερου στάτους» είχαν περισσότερες πιθανότητες να μοιράζονται τον πλούτο τους σε σχέση με τους ομολόγους τους «υψηλότερου στάτους», σύμφωνα με μια μελέτη ερευνητών από το Queen Mary University του Λονδίνου.
Το κοινωνικό πείραμα περιελάμβανε μια σειρά οικονομικών παιχνιδιών όπου οι άνθρωποι έπαιζαν με πραγματικά χρήματα. Στα παιχνίδια οι συμμετέχοντες έπρεπε να αποφασίσουν πόσα χρήματα θα κρατούσαν οι ίδιοι και πόσα θα έδιναν σε ένα κοινό ταμείο. Τα κοινά χρήματα μοιράζονταν σε όλους τους παίκτες.
Οι συμμετέχοντες έλαβαν ένα καθεστώς, είτε “ανώτερο” είτε “κατώτερο”. Σε μερικά πειράματα οι συμμετέχοντες έλαβαν υψηλή ή χαμηλή κατάσταση τυχαία και σε άλλα πειράματα τους δόθηκε αυτό το στάτους με βάση την προσπάθεια που έκαναν.
Οι “υψηλοί” συμμετέχοντες συνέβαλαν λιγότερο στο κοινό ταμείο όταν είχαν κερδίσει τον πλούτο τους μέσω προσπάθειας σε σύγκριση με εκείνους που είχαν αποκτήσει πλούτο ευκαιριακά.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Basic and Applied Social Psychology, δείχνει ότι -υπό εργαστηριακές συνθήκες- μόλις αποκτήσουμε πρόσβαση σε περισσότερους πόρους, ο τρόπος με τον οποίο αποκτάμε την πρόσβαση καθορίζει τον τρόπο συμπεριφοράς μας απέναντι στους άλλους.
Η επικεφαλής συγγραφέας Magda Osman, δήλωσε: “Για τα άτομα με υψηλό στάτους, ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε ο πλούτος, με τυχαίο τρόπο ή με προσπάθεια, φαινόταν να είναι ο βασικός παράγοντας που καθόριζε το επίπεδο συνεργασίας. Αυτό δεν συνέβαινε για τα άτομα με χαμηλό στάτους όπου ο τρόπος που απέκτησαν το χαμηλό στάτους δεν επιδρούσε στη συμπεριφορά τους στο παιχνίδι”.
Η ίδια πρόσθεσε: “Εάν αποκτήσετε υψηλή θέση μέσω προσπάθειας, και όχι από τύχη, είναι πιο πιθανό να θέλετε να κρατήσετε αυτό που έχετε. Όταν έχετε χαμηλή θέση, ένας προφανής στρατηγικός τρόπος για να αυξήσετε τη θέση σας είναι μέσω της συνεργασίας. Όποιος ενεργεί συνεργατικά, δεν σημαίνει ότι το κάνει για καθαρά αλτρουιστικούς λόγους”.
Το άλλο εύρημα ήταν ότι η ενσυναίσθηση δεν είχε επίδραση στην “κοινωνική” συμπεριφορά, δηλαδή στην συνεισφορά χρημάτων στο κοινό ταμείο. Αυτό που φάνηκε από τα πειράματα ήταν πως όταν τα χρήματα έχουν σημασία, η ενσυναίσθηση δεν παίζει ρόλο στην κοινωνική συμπεριφορά.
