Η άσκηση δύναμης και η αερόβια άσκηση επηρεάζουν διαφορετικά το σώμα όσον αφορά τις ορμόνες που απελευθερώνουν στο αίμα, σύμφωνα με νέα μελέτη. Ένα από τα συμπεράσματα της μελέτης είναι ότι η αερόβια άσκηση (cardio) παράγει μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα της ορμόνης FGF21 από την άσκηση με βάρη. Από την άλλη μεριά με τα βάρη έπεσε λίγο η ορμόνη FGF19.
Τα μέλη της οικογένειας FGF (Fibroblast growth factor) διαθέτουν ευρείες δραστικότητες στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων και της κυτταρικής επιβίωσης. Εμπλέκονται σε ποικίλες βιολογικές διεργασίες που περιλαμβάνουν την εμβρυϊκή ανάπτυξη, την κυτταρική ανάπτυξη, την αποκατάσταση ιστών, κ.α.
Γνωρίζουμε πραγματικά λίγα για το πώς ακριβώς οι διαφορετικές μορφές άσκησης επηρεάζουν την υγεία μας. Τώρα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης έχουν έρθει πιο κοντά στην κατανόηση των ποικίλων επιπτώσεων. Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Clinical Investigation – Insight, οι ερευνητές δείχνουν ότι η άσκηση σε ποδήλατο προκαλεί τριπλάσια αύξηση της ορμόνης FGF21 σε σχέση με την άσκηση δύναμης. Η FGF21 έχει πολλές θετικές επιδράσεις στο μεταβολισμό.
“Είναι συναρπαστικό για εμάς τους ερευνητές να δούμε πώς οι διάφορες μορφές φυσικής δραστηριότητας επηρεάζουν το σώμα διαφορετικά. Έχουμε μάθει για τις επιδράσεις των διαφόρων μορφών προπόνησης σε πιο γνωστές ορμόνες όπως η αδρεναλίνη και η ινσουλίνη για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά το γεγονός ότι η προπόνηση δύναμης και η αερόβια άσκηση επηρεάζουν διαφορετικά τις ορμόνες FGF είναι καινούργιο για μας”, είπε ο Christoffer Clemmensen αναπληρωτής καθηγητής στο Novo Nordisk Foundation Center for Basic Metabolic Research, ο οποίος είναι ένας από τους ερευνητές πίσω από τη μελέτη.
Οι ερευνητές μελέτησαν τις επιπτώσεις σε 10 υγιείς νεαρούς άνδρες, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες κάνοντας και τις δύο μορφές προπόνησης μία φορά την εβδομάδα. Και οι δύο μορφές προπόνησης ήταν σχετικά σκληρές και είχαν διάρκεια 60 λεπτά. Η αερόβια άσκηση αφορούσε ποδηλασία σε επίπεδο μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου 70%, ενώ η προπόνηση δύναμης αποτελούταν από πέντε ασκήσεις που επαναλήφθηκαν 5×10 φορές και αφορούσαν τις κύριες μυϊκές ομάδες του σώματος.
Στη συνέχεια, ελήφθησαν οκτώ δείγματα αίματος από τους συμμετέχοντες για μια περίοδο τεσσάρων ωρών, προκειμένου να μετρηθεί η εξέλιξη του σακχάρου στο αίμα, του γαλακτικού οξέος, των διαφόρων ορμονών και του χολικού οξέος. Αυτές οι μετρήσεις αποκάλυψαν μια σημαντική αύξηση στην παραγωγή της ορμόνης FGF21 λόγω αερόβιας άσκησης, ενώ η προπόνηση δύναμης δεν έδειξε σημαντική αλλαγή σε σχέση με αυτή την ορμόνη.
«Η ποδηλασία έχει τόσο έντονη επίδραση σ’ αυτή τη μεταβολική ορμόνη και θα πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά κατά πόσο αυτή η ρύθμιση της FGF21 σχετίζεται άμεσα με τις βελτιωτικές της υγείας επιδράσεις της αερόβιας άσκησης. Το δυναμικό του FGF21 ως φαρμάκου κατά του διαβήτη, της παχυσαρκίας και παρόμοιων μεταβολικών διαταραχών εξετάζεται επί του παρόντος, επομένως το γεγονός ότι είμαστε σε θέση να την αυξήσουμε με άσκηση είναι ενδιαφέρον “, είπε ο Clemmensen.
Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης την περιεκτικότητα του αίματος σε μια άλλη ορμόνη, την FGF19, η οποία, μεταξύ άλλων, έχει συνδεθεί με την αύξηση των μυών σε μελέτες σε ζώα. Λόγω αυτών των προηγούμενων μελετών οι ερευνητές αναμένουν ότι η προπόνηση δύναμης θα ανέβαζε την ορμόνη, ωστόσο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
“Ακριβώς αντίθετα με την υπόθεση μας, η παραγωγή της αυξητικής ορμόνης FGF19 έπεσε στην πραγματικότητα λίγο μετά την προπόνηση. Για μένα, αυτό τονίζει ότι υπάρχει κάτι σχετικά με την επίδραση των ασκήσεων δύναμης για την οποία απλώς έχουμε πολύ λίγη γνώση. Και βεβαίως αυτό θα δημιουργήσει περισσότερη έρευνα”, είπε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Jørn Wulff Helge, καθηγητής Φυσικής Δραστηριότητας και Υγείας.
