Συχνά λέγεται: Δεν είναι πόσο χρονών είσαι αλλά πόσο αισθάνεσαι. Νέα έρευνα δείχνει ότι η “φυσιολογική ηλικία” είναι καλύτερος προγνωστικός παράγοντας για το πόσο θα ζήσετε από ό, τι η χρονολογική ηλικία. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο European Journal of Preventive Cardiology.
«Η ηλικία είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους παράγοντες για τον κίνδυνο θανάτου: όσο μεγαλύτερης ηλικίας είστε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος θανάτου», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Serge Harb, καρδιολόγος της κλινικής Cleveland στις ΗΠΑ. «Αλλά διαπιστώσαμε ότι η φυσική κατάσταση είναι ακόμα καλύτερος παράγοντας πρόβλεψης. Αν θέλετε να ζήσετε περισσότερο, να ασκείστε περισσότερο, έτσι θα πρέπει να βελτιώσετε την υγεία σας και τη διάρκεια ζωής».
Με βάση τις επιδόσεις στα τεστ κόπωσης, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια φόρμουλα για να υπολογίσουν πόσο καλά τα πάνε οι άνθρωποι με την άσκηση, και αυτό το αποκάλεσαν “φυσιολογική ηλικία” ή A-BEST (Age based on stress testing stressing). Το τεστ αυτό δείχνει την ικανότητα για άσκηση και το πώς ο καρδιακός ρυθμός αναρρώνει μετά την άσκηση.
«Η γνώση της “φυσιολογικής ηλικίας” είναι καλό κίνητρο για να αυξήσετε την άσκηση σας, η οποία θα μπορούσε να μεταφραστεί σε βελτιωμένη επιβίωση», δήλωσε ο Harb. «Η χρονολογική ηλικία των 45 ετών που υποδεικνύει μια φυσιολογική ηλικία 55 θα πρέπει να είναι μια κλήση αφύπνισης ότι θα χαθούν χρόνια λόγω κακής φυσικής κατάστασης. Από την άλλη, ένας 65χρονος με A-BEST των 50 είναι πιθανό να ζήσει περισσότερο από τους συνομηλίκους του».
Η μελέτη περιελάμβανε 126.356 ασθενείς που παραπέμφθηκαν στην κλινική Cleveland μεταξύ των ετών 1991 και 2015 για το πρώτο τεστ κόπωσης, μια κοινή εξέταση για τη διάγνωση καρδιακών προβλημάτων. Περιλαμβάνει το περπάτημα σε ένα διάδρομο, το οποίο γίνεται σταδιακά πιο δύσκολο. Κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας, η ικανότητα άσκησης, η ανταπόκριση του καρδιακού ρυθμού στην άσκηση και η αποκατάσταση της καρδιακής συχνότητας μετριούνται με τον συνήθη τρόπο. Τα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό του A-BEST, λαμβάνοντας υπόψη το φύλο και τη χρήση φαρμάκων που επηρεάζουν τον καρδιακό ρυθμό.
Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν 53,5 έτη και το 59% ήταν άνδρες. Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς ηλικίας 50-60 ετών -το 55% των ανδρών και 57% των γυναικών – ήταν φυσιολογικά νεότεροι σύμφωνα με το A-BEST. Μετά από μια μέση παρακολούθηση 8,7 ετών, 9.929 συμμετέχοντες (το 8%) είχαν πεθάνει. Όπως αναμενόταν, η βαθμολογία στο A-BEST συνδέθηκε με τη θνησιμότητα.
Οι ασθενείς που πέθαναν ήταν 10 χρόνια μεγαλύτεροι από αυτούς που επιβίωσαν. Αλλά το A-BEST ήταν σημαντικά καλύτερος προγνωστικός παράγοντας για την επιβίωση σε σύγκριση με τη χρονολογική ηλικία, μετά την προσαρμογή για το φύλο, το κάπνισμα, τον δείκτη μάζας σώματος, τη χρήση στατίνης, τον διαβήτη, την υπέρταση, τη στεφανιαία νόσο και την νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Αυτό ισχύει για τους άνδρες και τις γυναίκες όταν αναλύθηκαν χωριστά.
Ο Harb είπε ότι οι γιατροί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το A-BEST για να αναφέρουν τα αποτελέσματα των δοκιμασιών άσκησης στους ασθενείς. Η ενημέρωση αυτή μπορεί να τους παρακινήσει να αρχίσουν να ασκούνται περισσότερο.
