Διατροφικές διαταραχές: Πριν από τα συμπτώματα

Τι προηγείται των συμπτωμάτων των διατροφικών διαταραχών (νευρική ανορεξία, νευρική βουλιμία, αδηφαγική διαταραχή) βρήκε μια βρετανική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα που διαγνώστηκαν με διατροφική διαταραχή είχαν υψηλότερα ποσοστά άλλων ασθενειών και συνταγογραφημένων φαρμάκων κατά τα έτη πριν από τη διάγνωσή τους.

Τα ευρήματα αυτά μπορεί να δώσουν στους γιατρούς περισσότερες πιθανότητες να ανιχνεύσουν τις διατροφικές διαταραχές.

Αν και οι διατροφικές διαταραχές αφορούν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο πάσχουν), η νέα μελέτη είναι η πρώτη που ασχολήθηκε με τις πρώιμες ενδείξεις αυτών των διαταραχών, με στόχο την έγκαιρη διάγνωσή τους.

Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σουόνσι, εξέτασαν ανώνυμα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας και εισαγωγές νοσοκομείων στην Ουαλία, όπου 15.558 άτομα διαγνώστηκαν με διατροφικές διαταραχές μεταξύ 1990 και 2017.

Διαπιστώθηκε ότι στα δύο χρόνια πριν από τη διάγνωσή τους, αυτά τα άτομα είχαν υψηλότερα επίπεδα άλλων ψυχικών διαταραχών, όπως διαταραχές προσωπικότητας και κατάθλιψη, αυξημένα επίπεδα ατυχημάτων, τραυματισμών και αυτοτραυματισμού, υψηλότερο ποσοστό συνταγογράφησης φαρμάκων για το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως τα αντιψυχωσικά και τα αντικαταθλιπτικά, υψηλότερο ποσοστό συνταγών για γαστρεντερικά φάρμακα (π.χ. για δυσκοιλιότητα και στομαχικές διαταραχές), καθώς και για διαιτητικά συμπληρώματα (π.χ. πολυβιταμίνες, σίδηρος).

Οι διατροφικές διαταραχές αφορούν περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες, διαγιγνώσκονται κατά την εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή και έχουν την υψηλότερη θνησιμότητα από όλες τις ψυχικές ασθένειες, τόσο από φυσικά αίτια όσο και από αυτοκτονία.

Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν την επικεφαλής της έρευνας δρα Τζακίντα Ταν, αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Σουόνσι, εκπρόσωπο της Σχολής Διαταραχών Διατροφής της Ουαλίας στο Βασιλικό Κολέγιο Ψυχιάτρων και σύμβουλο παιδιών και εφήβων, στο συμπέρασμα ότι η πρώιμη παρέμβαση στις διατροφικές διαταραχές έχει μεγάλη αξία, ενώ οι καθυστερήσεις έχουν χειρότερη πρόγνωση και αποτελέσματα, αλλά και μεγάλη ταλαιπωρία.

Δείτε επίσης