Οι ελλείψεις των φαρμάκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ανέλθει φέτος σε ιστορικά υψηλά επίπεδα – και οι χώρες-μέλη αναζητούν απαντήσεις στις Βρυξέλλες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλιο, οι ασθενείς με καρκίνο στην Ιταλία δεν μπόρεσαν να έχουν πρόσβαση σε θεραπείες, η έλλειψη νευρολογικών φαρμάκων στην Πολωνία έφθασε σε πρωτοφανή επίπεδα και ο συνολικός αριθμός μη διαθέσιμων φαρμάκων στο Βέλγιο σημείωσε νέο ιστορικό ρεκόρ.
Οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι σύλλογοι ασθενών προειδοποιούν για χρόνια επιδείνωση των ελλείψεων, που συνδέονται, μεταξύ άλλων, με την αύξηση της εξάρτησης από έναν περιορισμένο αριθμό προμηθευτών που βρίσκονται εκτός Ε.Ε.
«Στο παρελθόν μόνο οι μικρότερες χώρες με λιγότερο ελκυστικές αγορές, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αντιμετώπιζαν φαινόμενα ελλείψεων», δήλωσε η Charlotte Roffiaen, σύμβουλος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις της France Assos Sant, μιλώντας στο Politico. «Πλέον ελλείψεις παρουσιάζονται σε όλες τις χώρες – ακόμα και στις πλουσιότερες».
Η Γαλλία προστέθηκε πρόσφατα στη λίστα των χωρών που πιέζουν για μια λύση σε επίπεδο ΕΕ. Ο αριθμός των φαρμάκων που αναφέρθηκαν ως δυσεύρετα στη χώρα αυξήθηκε 20 φορές μεταξύ 2008 και 2018, σύμφωνα με τον γαλλικό οργανισμό φαρμάκων, ενώ προβλέπεται ότι θα αυξηθεί κατά 60% φέτος.
«Είναι αλήθεια ότι τα φάρμακα και οι απαιτούμενες πρώτες ύλες παράγονται ολοένα και περισσότερο εκτός Ευρώπης», δήλωσε ο Bruno Bruins, ο υπουργός Υγείας της Ολλανδίας. Το Παρίσι προτείνει ένα νέο σχέδιο δράσης, σύμφωνα με το οποίο η ΕΕ θα δημιουργήσει δημόσιους φαρμακευτικές εταιρείες υπό δημόσιο έλεγχο για την παρασκευή ορισμένων φαρμάκων, και την προμήθεια όλων των χωρών της Ε.Ε.
Ωστόσο, η επικεφαλής του τμήματος υγείας της Κομισιόν Anne Bucher δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της ότι η Επιτροπή δεν έχει εκπονήσει κάποιο σχέδιο για να αναλάβει περαιτέρω δράση για την αντιμετώπιση των ελλείψεων στα φάρμακα.
Σε αντίθεση με την παραπάνω δήλωση, ο Επίτροπος Υγείας Vytenis Andriukaitis δήλωσε τον περασμένο μήνα στις φαρμακευτικές εταιρείες ότι η αποτυχία να διασφαλιστεί η συνεχής προσφορά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση «θα οδηγήσει σε λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος, οι οποίοι ίσως να μην αρέσουν στη βιομηχανία».
