Το μελάνωμα που αναπτύσσεται πάνω από το λαιμό έχει μεγαλύτερες πιθανότητες μετάστασης συγκριτικά με τις περιπτώσεις που αυτό αναπτύσσεται κάτω από το λαιμό, σύμφωνα με μελέτη, που παρουσιάστηκε χτες στο 28ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας, στη Μαρδίτη.
Η μελέτη παρακολούθησε για μία περίοδο έξι μηνών 45 νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με μελάνωμα, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με το αν είχαν μελάνωμα πάνω ή κάτω από το λαιμό. Στόχος της έρευνας ήταν να διαπιστωθεί ποιος καρκίνος, ανάλογα με τη θέση του, είχε μεγαλύτερες πιθανότητες για μετάσταση (να εξαπλωθεί και σε άλλα όργανα).
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την αξονική τομογραφία προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι όγκοι. Εκείνοι που είχαν όγκο σταδίου Τ2α (σ.τ.σ: όγκος μεταξύ 3 και 4 εκατοστών υποβλήθηκαν επίσης σε βιοψία λεμφαδένων για να διερευνηθεί η έκταση της νόσου.
Διαπιστώθηκε ότι μόνο σε έναν από τους 37 ασθενείς με μελάνωμα κάτω από το λαιμό ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στους λεμφαδένες, αριθμός που ισοδυναμεί με ένα ποσοστό 2,7%.
Από την άλλη μεριά, δύο από τους οχτώ ασθενείς (το 25%) με μελάνωμα πάνω από το λαιμό είχαν καρκίνο και στους λεμφαδένες.
Επίσης, φάνηκε ότι αυτοί που είχαν μελάνωμα πάνω από το λαιμό διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο ο καρκίνος να εξαπλωθεί στο δέρμα τους συγκριτικά με εκείνους που είχαν μελάνωμα κάτω από το λαιμό.
Το μελάνωμα είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος καρκίνου του δέρματος, εξελίσσεται πολύ γρήγορα και γίνεται όλο και πιο γνωστός τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στους πιο νέους ανθρώπους.
Από τη στιγμή που το μελανωμα πλήττει βαθύτερα το δέρμα ή κάνει μεταστάσεις σε άλλα όργανα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ίαση και μπορεί να αποβεί θανατηφόρο.
Το μελάνωμα συνδέεται με μεταλλάξεις στο γονίδιο BRAF V600. Οι μεταλλάξεις αυτές επηρεάζουν την παραγωγή της πρωτεϊνης BRAF, με αποτέλεσμα τα κύτταρα να μεγαλώνουν γρηγορότερα. Η επιβεβαίωση της σύνδεσης αυτής της γονιδιακής μετάλλαξης με το μελάνωμα συνέβαλε στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων.
“Η κατανόηση του ρόλου που παίζει η θέση του μελανώματος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό και τη θεραπεία της νόσου”, δήλωσε ο Μοχάμεντ Ελ Αμπάντι επικεφαλής συντάκτης της μελέτης από το Νοσοκομείο του Γούλβερχαμπτον της Βρετανίας.
