Οι γιατροί κάνουν συχνά λάθος για το χρόνο επιβίωσης των γυναικών που πάσχουν από προχωρημένο καρκίνο του μαστού.
Η παρούσα έρευνα, που παρουσιάστηκε στην πέμπτη Διεθνής Διάσκεψη Συναίνεσης για τον Καρκίνο του Μαστού, στη Λισαβόνα, έδειξε πως είναι προτιμότερο οι γιατροί αντί να δίνουν έναν μέσο χρόνο επιβίωσης, να κάνουν εκτιμήσεις για το καλύτερο και το χειρότερο πιθανό σενάριο αλλά και για τους τυπικούς χρόνους επιβίωσης, καθώς κάτι τέτοιο είναι πιο ακριβές και πιο βοηθητικό.
Η ακρίβεια στο χρόνο ζωής που υπολογίζουν οι γιατροί ότι θα ζήσουν οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού προσεγγίζει το 20-30%, σύμφωνα με την Δρ. Belinda Kiely, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, στην Αυστραλία. Η Kiely τόνισε ότι αν και πολλοί ασθενείς θέλουν να μάθουν πόσο χρόνο αναμένεται ότι θα ζήσουν, οι γιατροί δυσκολεύονται να δώσουν ακριβείς πληροφορίες.
Οι ογκολόγοι πιστεύουν ότι η ευθύνη να γίνει η κουβέντα για το χρόνο ζωής εναποτίθεται στους ογκολόγους γιατί οι ασθενείς μπορεί να αισθάνονται άβολα να ρωτήσουν.
Η Kiely είπε: “Κάθε εβδομάδα στην κλινική που δουλεύω, συναντώ γυναίκες όλων των ηλικιών που έχουν καρκίνο του μαστού σε προχωρημένο στάδιο και ρωτούν πόσος χρόνος τους μένει, μπορεί να έχουν ακόμα και πολύ πρακτικούς λόγους για τους οποίους ρωτούν, όπως για παράδειγμα, για να ακυρώσουν προγραμματισμένες διακοπές ή για να ξέρουν αν θα μπορέσουν να παραβρεθούν στον γάμο της κόρης τους ή για το αν θα πουλήσουν το σπίτι τους ή θα σταματήσουν να δουλεύουν. Ωστόσο, οι ογκολόγοι δεν είναι πάντα σίγουροι για το πώς μπορούν να βοηθήσουν. Μπορεί να ανησυχούν για το πώς να μιλήσουν για ένα τέτοιο θέμα χωρίς να κατακερματίσουν τις ελπίδες των ασθενών”.
Τα δεδομένα για τον χρόνο επιβίωσης προέρχονται ως επί το πλείστον από κλινικές δοκιμές όπου οι ασθενείς πληρούν ορισμένα κριτήρια. Συνήθως είναι νεότεροι, σε καλύτερη φυσική κατάσταση και έχουν λιγότερα άλλα προβλήματα υγείας, οπότε συχνά ζουν περισσότερο από τους ασθενείς που στην καθημερινή πρακτική.
Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι τα τρία σενάρια (καλύτερο, χειρότερο και τυπικό) είναι πιο βοηθητικά, γίνονται πιο εύκολα κατανοητά και είναι πιο έγκυρα από το να αναφέρεται μόνο ένας μέσος αριθμός.
Στην έρευνα συμμετείχαν 33 ογκολόγοι που μίλησαν για τον αναμενόμενο χρόνο επιβίωσης σε 146 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο. Σε κάθε ασθενή παρεχόταν μια μονοσέλιδη περίληψη σχετικά με το καλύτερο, το τυπικό και το χειρότερο σενάριο. Το 91% των ασθενών δήλωσαν ότι βρήκαν βοηθητικές αυτές τις πληροφορίες, το 88% ότι τους βοήθησε να προγραμματίσουν τη ζωή τους και το 88% ότι είχαν πληρέστερη κατανόηση αφού το διάβασαν. Το 77% ανέφερε ότι τα σενάρια ήταν το ίδιο ή πιο ελπιδοφόρα απ’ όσο περίμεναν.
Η Kiely τόνισε ότι αν πεις σε μια ασθενή ότι έχει ένα συγκεκριμένο μέσο χρόνο επιβίωσης, για παράδειγμα 6 μήνες, της καταστρέφεις της ελπίδες ότι μπορεί να ζήσει περισσότερο αν και στην πραγματικότητα έχει 50% πιθανότητες να ζήσει, πράγματι, περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, τα τρία σενάρια βοηθούν τους ασθενείς να προετοιμαστούν για το χειρότερο σενάριο αλλά και να τρέφουν ελπίδες για το καλύτερο.
