Ένας 63χρονος άνδρας στη Γερμανία, ο οποίος κόλλησε μια σπάνια βακτηριακή λοίμωξη αφότου τον έγλειψε ο σκύλος του, τελικά πέθανε. Οι γιατροί προειδοποιούν τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων για τυχόν ασυνήθιστα συμπτώματα.
Σύμφωνα με την έκθεση αυτής της περίπτωσης, ο ασθενής παρουσιάστηκε στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού στη Βρέμη, της Γερμανίας, μετά από τρεις ημέρες σοβαρών συμπτωμάτων. Αρχικά, είχε εμφανίσει συμπτώματα παρόμοια με τη γρίπη, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης θερμοκρασίας και δυσκολίας στην αναπνοή.
Αλλά την ημέρα πριν πάει στο νοσοκομείο, τα συμπτώματά του τον εξουθένωσαν. Ένα εξάνθημα είχε βγει στο πρόσωπό του και είχε νευρικό και μυϊκό πόνο στα πόδια του. Η πιο στενή εξέταση αποκάλυψε υποδόρια αιμορραγία στα πόδια του. Επιπλέον, είχε τραυματισμό νεφρών και ηπατική δυσλειτουργία, καθώς και υποξία, έλλειψη ροής αίματος στους μύες καθώς και προβλήματα με την ούρηση.
Οι γιατροί αρχικά δεν ήξεραν τι να κάνουν -ο ασθενής δεν είχε πονοκέφαλο ή άκαμπτο λαιμό που σχετίζεται με μηνιγγίτιδα, ούτε είχε ταξιδέψει οπουδήποτε θα μπορούσε να έχει συμβεί μια εξωτική λοίμωξη. Διέγνωσαν σοβαρή λοίμωξη του αίματος που προκαλείται από ανοσολογική απόκριση και ονομάζεται κεραυνοβόλος πορφύρα (purpura fulminans), μια διαταραχή πήξης του αίματος που προκαλεί αποχρωματισμό του δέρματος.
Ένα αντιβιοτικό κοκτέιλ σχεδιάστηκε για να καλύψει διάφορα μικρόβια (Streptococci, Neisseria meningitidis, Haemophilus influenza και Staphylococcus aureus), αλλά τα συμπτώματά του συνέχισαν και έπαθε καρδιακή ανακοπή η οποία αντιμετωπίστηκε επιτυχία. Μετά από αυτό, έγινε διασωλήνωση και τοποθετήθηκε σε αναπνευστήρα.
Την τέταρτη ημέρα της νοσηλείας του οι γιατροί τελικά απομόνωσαν και αναγνώρισαν τον ένοχο: ένα βακτήριο που ονομάζεται Capnocytophaga canimorsus. Αυτό δεν είναι σπάνιο μικρόβιο. Στην πραγματικότητα, είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέλος της χλωρίδας των ούλων σε γάτες και σκύλους σε όλο τον κόσμο. Μεταδίδεται σπάνια στους ανθρώπους συνήθως μέσω δαγκωμάτων σκύλων σε ανοσοανεπαρκείς ή καταβεβλημένους ασθενείς, όπως οι αλκοολικοί.
Ο άνθρωπος δεν είχε δαγκωθεί ή τραυματιστεί με άλλο τρόπο από το σκυλί του, ούτε ήταν ανοσοανεπαρκής. Στις εβδομάδες που προηγήθηκαν της ασθένειάς του, ο σκύλος του τον είχε μόνο γλείψει αλλά αυτό ήταν αρκετό.
Τις ημέρες που ακολούθησαν τη διάγνωσή του, παρά το προσαρμοσμένο καθεστώς θεραπείας, η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Πολλαπλά όργανα απέτυχαν και εκδήλωσε πνευμονία. Την 16η ημέρα μετά την εισαγωγή του, πέθανε από σοβαρό σηψαιμικό σοκ.
Σύμφωνα με την ιατρική βιβλιογραφία, περίπου το 25% των αναφερόμενων κρουσμάτων μόλυνσης από C. canimorsus σε ανθρώπους είναι θανατηφόρα. Είναι όμως δυνατόν, οι γιατροί σημειώνουν, ότι αυτό το ποσοστό δεν είναι ενδεικτικό του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και ότι σε πολλές περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορεί να έρθουν και να φύγουν με τον ασθενή με τον ίδιο να πιστεύει ότι έχει γρίπη.
Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων με συμπτώματα που ομοιάζουν με γρίπη πρέπει να αναζητούν επειγόντως ιατρική συμβουλή όταν αυτά υπερβαίνουν τα συμπτώματα μιας απλής ιογενούς μόλυνσης, η οποία στην περίπτωση αυτή ήταν σοβαρή δύσπνοια και πετέχειες [κόκκινο εξάνθημα που προκαλείται από σπασμένα αιμοφόρα αγγεία], έγραψαν οι γιατροί στην αναφορά τους.
Οι γιατροί που έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιους ασθενείς θα πρέπει να ρωτήσουν για την επαφή του με σκύλους και γάτες. Θα πρέπει να εξετάσουν τις λοιμώξεις από C. canimorsus αν υπάρχει κεραυνοβόλος πορφύρα ακόμη και αν δεν υπάρχουν δαγκώματα ή γρατσουνιές από ζώα και οποιαδήποτε ανοσοανεπάρκεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο κλινικός γιατρός θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως την εμπειρική θεραπεία με μια πενικιλλίνη σε συνδυασμό με έναν αναστολέα β-λακτάμης μέχρι να καθοριστεί η οριστική διάγνωση.
