Τα άτομα των οποίων η θεραπεία για καρκίνο καθυστερεί ακόμη και ένα μήνα έχουν, σε πολλές περιπτώσεις, 6 έως 13% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “The BMJ”.
Καναδοί και Βρετανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρχε σημαντική επίδραση στη θνησιμότητα ενός ατόμου εάν η θεραπεία του καθυστερεί, είτε πρόκειται για χειρουργική, συστηματική θεραπεία (όπως χημειοθεραπεία) ή ακτινοθεραπεία για επτά τύπους καρκίνου.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα συστήματα υγείας έχουν προβλήματα με τις καθυστερήσεις στη θεραπεία του καρκίνου και είναι ήδη ευρέως αποδεκτό ότι τέτοιες καθυστερήσεις μπορούν να έχουν δυσμενείς συνέπειες στο αποτέλεσμα του ασθενούς. Ωστόσο, ο ακριβής αντίκτυπος των καθυστερήσεων από τη διάγνωση έως τη λήψη της θεραπείας στη θνησιμότητα δεν έχει αναλυθεί διεξοδικά.
Η ανάγκη για καλύτερη κατανόηση του αντίκτυπου της καθυστέρησης της θεραπείας έγινε επιτακτική κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, διότι πολλές χώρες έχουν αναβάλει τις χειρουργικές επεμβάσεις και ακτινοθεραπείες κατά του καρκίνου καθώς επίσης έχουν μειώσει τη χρήση συστημικών θεραπειών. Αυτό συνέβη επειδή τα συστήματα υγείας κατεύθυναν τους πόρους προς την προετοιμασία για την πανδημία.
Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Timothy Hanna από το Queen’s University στο Kingston του Καναδά, πραγματοποίησε μια ανασκόπηση και ανάλυση σχετικών μελετών για το θέμα που δημοσιεύτηκαν μεταξύ Ιανουαρίου 2000 και Απριλίου 2020.
Αυτές οι μελέτες είχαν δεδομένα για χειρουργικές επεμβάσεις, συστηματική θεραπεία (όπως χημειοθεραπεία) ή ακτινοθεραπεία για επτά μορφές καρκίνου -ουροδόχου κύστης, μαστού, παχέος εντέρου, ορθού, πνεύμονα, τραχήλου της μήτρας, κεφαλής και λαιμού -που μαζί, αντιπροσωπεύουν το 44% όλων των περιστατικών καρκίνου παγκοσμίως.
Βρέθηκαν 34 κατάλληλες μελέτες για 17 τύπους παθήσεων που έπρεπε να αντιμετωπιστούν (ενδείξεις) στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια ασθενείς. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι και στις τρεις προσεγγίσεις θεραπείας, ότι η καθυστέρηση τεσσάρων εβδομάδων συσχετίστηκε με αύξηση του κινδύνου θανάτου.
Για χειρουργική επέμβαση, καταγράφηκε μια αύξηση κατά 6-8% στον κίνδυνο θανάτου για κάθε καθυστέρηση θεραπείας τεσσάρων εβδομάδων. Η επίδραση ήταν ακόμη πιο έντονη για ορισμένες ακτινοθεραπείες, με αυξημένο κίνδυνο θανάτου κατά 9% και 13% για την οριστική ακτινοθεραπεία κεφαλής και λαιμού και την ανοσοενισχυτική συστηματική θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, αντίστοιχα.
Μια χειρουργική καθυστέρηση 12 εβδομάδων για όλους τους ασθενείς με καρκίνο του μαστού για ένα χρόνο (για παράδειγμα κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού και της ανάνηψης του COVID-19) θα οδηγούσε σε 1.400 περισσότερους θανάτους στο Ηνωμένο Βασίλειο, 6.100 στις Ηνωμένες Πολιτείες, 700 στον Καναδά και 500 στην Αυστραλία, υποθέτοντας ότι η χειρουργική επέμβαση ήταν η πρώτη θεραπεία στο 83% των περιπτώσεων. Οι ερευνητές βασίστηκαν στο NHS του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο στην αρχή της πανδημίας COVID-19, δημιούργησε έναν αλγόριθμο για να δώσει προτεραιότητα στη χειρουργική επέμβαση.
Ο Hanna ανέφερε: “Η καθυστέρηση τεσσάρων εβδομάδων στη θεραπεία σχετίζεται με αύξηση της θνησιμότητας για όλες τις κοινές μορφές θεραπείας του καρκίνου, με τις μεγαλύτερες καθυστερήσεις να γίνονται όλο και πιο επιζήμιες”.
