Νέα έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μεγάλες πτώσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους, αρκετή ώρα μετά το φαγητό, καταλήγουν να αισθάνονται πιο πεινασμένοι και να καταναλώνουν αρκετά περισσότερες θερμίδες κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Metabolism. Πρόκειται για την έρευνα PREDICT, το μεγαλύτερο συνεχιζόμενο πρόγραμμα διατροφικής μελέτης στον κόσμο που εξετάζει τις αποκρίσεις του ανθρώπινου σώματος έναντι των τροφίμων σε πραγματικές συνθήκες ζωής. Η έρευνα διεξάγεται από το King’s College London και την εταιρεία υγείας ZOE (συμπεριλαμβανομένων επιστημόνων από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και άλλων επιστημόνων).
Οι ερευνητές βρήκαν γιατί μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να χάσουν βάρος, ακόμη και σε δίαιτες με ελεγχόμενες θερμίδες και υπογραμμίζουν τη σημασία της κατανόησης του προσωπικού μεταβολισμού όσον αφορά τη διατροφή και την υγεία.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε λεπτομερή στοιχεία σχετικά με τις αποκρίσεις της γλυκόζης του αίματος και άλλους δείκτες υγείας από 1.070 άτομα μετά την κατανάλωση ενός τυποποιημένου πρωινού και ελεύθερα επιλεγμένων γευμάτων για μια περίοδο δύο εβδομάδων -περιέλαβε 8.624 τυποποιημένα πρωινά ύστερα από τα οποία ακολούθησαν πάνω 71.715 άλλα γεύματα στα οποία οι συμμετέχοντες κατανάλωναν όσο ήθελαν.
Το τυπικό πρωινό βασίστηκε σε μάφινς τα οποία περιείχαν την ίδια ποσότητα θερμίδων αλλά διέφεραν σε σύνθεση ως προς τους υδατάνθρακες, τις πρωτεΐνες, τα λίπη και τις φυτικές ίνες. Οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν επίσης μια από του στόματος δοκιμή ανοχής γλυκόζης, για να μετρήσουν πόσο καλά επεξεργάζεται το σάκχαρο ο κάθε συμμετέχων. Η από του στόματος δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (OGTT: Oral Glucose Tolerance Test) είναι μια εξέταση κατά την οποία καταναλώνεται γλυκόζη και ακολούθως γίνονται συνεχείς μετρήσεις γλυκόζης του αίματος, για να διαπιστωθεί ο ρυθμός με τον οποίο μεταβολίζεται. Η εξέταση χρησιμοποιείται για τη διάγνωση του διαβήτη, την αντίσταση στην ινσουλίνης και την υπογλυκαιμία. Συνήθως δίνονται 75 γρ. γλυκόζης διαλυμένα σε νερό τα οποία καταναλώνονται μέσα σε πέντε λεπτά.
Οι συμμετέχοντες φορούσαν συνεχείς οθόνες γλυκόζης (CGMs: continuous glucose monitors) για να μετρήσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους καθόλη τη διάρκεια της μελέτης, καθώς και μια φορητή συσκευή για την παρακολούθησή τους κατά τη διάρκεια του ύπνου. Κατέγραφαν επίσης τα επίπεδα πείνας τους και εγρήγορσης χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή τηλεφώνου, μαζί με ακριβώς πότε και τί έτρωγαν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Προηγούμενες μελέτες που έχουν εξετάσει το σάκχαρο στο αίμα μετά το φαγητό ήταν επικεντρωμένες στον τρόπο με τον οποίο τα επίπεδα αυξάνονται και μειώνονται τις δύο πρώτες ώρες μετά το γεύμα. Αυτό είναι γνωστό ως καμπύλη σακχάρου στο αίμα, καθώς κάποια στιγμή υπάρχει κορύφωση της γλυκόζης και στη συνέχεια μείωσή της.
Μετά την ανάλυση των δεδομένων, η ερευνητική ομάδα της PREDICT παρατήρησε ότι ορισμένοι άνθρωποι παρουσίασαν σημαντικές «πτώσεις σακχάρου» 2-4 ώρες μετά από την κορύφωση, όπου τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους μειώθηκαν κάτω από την αρχική τιμή, πριν επιστρέψουν σ’ αυτήν.
Αυτοί που είχαν μεγάλες πτώσεις (sugar dips) είχαν αύξηση 9% στην πείνα τους και περίμεναν περίπου μισή ώρα λιγότερο, κατά μέσο όρο, πριν από το επόμενο γεύμα τους σε σχέση με αυτούς που είχαν μικρές πτώσεις σακχάρου, παρόλο που έτρωγαν ακριβώς τα ίδια γεύματα. Έτρωγαν επίσης 75 περισσότερες θερμίδες 3-4 ώρες μετά το πρωινό και περίπου 312 θερμίδες περισσότερες όλη την ημέρα από αυτούς που είχαν μικρές πτώσεις γλυκόζης. Αυτό το είδος μοτίβου θα μπορούσε ενδεχομένως να μετατραπεί σε αύξηση αρκετών κιλών βάρους στη διάρκεια ενός έτους.
Η Δρ. Sarah Berry από το King’s College του Λονδίνου είπε: «Υπάρχει από καιρό η υποψία ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο της πείνας αλλά τα αποτελέσματα από προηγούμενες μελέτες ήταν ασαφή. Έχουμε τώρα δείξει ότι οι πτώσεις του σακχάρου του αίματος είναι ένας καλύτερος προγνωστικός παράγοντας της πείνας και της επακόλουθης πρόσληψης θερμίδων σε σχέση με την αρχική κορύφωση του σακχάρου στο αίμα μετά το φαγητό, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και της τροφής που ακολουθεί”.
Η καθηγήτρια Ana Valdes από τη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Nottingham, δήλωσε: “Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται να χάσουν βάρος και να το διατηρήσουν χαμηλά. Μερικές εκατοντάδες επιπλέον θερμίδες κάθε μέρα μπορούν να προσθέσουν αρκετά κιλά μέσα σε ένα έτος. Η ανακάλυψή μας ότι το μέγεθος της ‘βουτιάς’ της γλυκόζης μετά το φαγητό έχει μεγάλο αντίκτυπο στην όρεξη και μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να ελέγξουν το βάρος τους”.
Τα δοκιμαστικά γεύματα αποκάλυψαν μεγάλες διακυμάνσεις στις αποκρίσεις σακχάρου στο αίμα μεταξύ των ανθρώπων. Πάντως, οι άνδρες είχαν ελαφρώς μεγαλύτερες πτώσεις από τις γυναίκες, κατά μέσο όρο. Οι ερευνητές επίσης δεν βρήκαν συσχέτιση μεταξύ ηλικίας, σωματικού βάρους ή ΔΜΣ.
Υπήρχε επίσης κάποια μεταβλητότητα στο μέγεθος της ‘βουτιάς’ που βίωσε κάθε άτομο ως απόκριση στο να τρώει τα ίδια γεύματα σε διαφορετικές ημέρες, γεγονός που υποδηλώνει πως αν έχετε μεγάλες πτώσεις σακχάρου εξαρτάται όχι μόνο από τις μεμονωμένες διαφορές στο μεταβολισμό, αλλά και από άλλες καθημερινές επιδράσεις επιλογών γεύματος και επιπέδων δραστηριότητας. Η επιλογή τροφών που συνεργάζονται με τη δική σας βιολογία θα μπορούσε να σας βοηθήσει να αισθάνεστε χορτάτοι για περισσότερο χρονικό διάστημα και να τρώνε συνολικά λιγότερο.
Ο Patrick Wyatt από το ZOE, ανέφερε: “Αυτή η μελέτη δείχνει πώς η φορητή τεχνολογία μπορεί να παρέχει πολύτιμες γνώσεις για να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη μοναδική βιολογία τους και να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της διατροφής και της υγείας τους. Αποδεικνύοντας τη σημασία των ‘βουτιών της γλυκόζης’, η μελέτη μας ανοίγει το δρόμο για μια εξατομικευμένη καθοδήγηση βάσει δεδομένων για όσους επιδιώκουν να διαχειριστούν την πείνα τους και την πρόσληψη θερμίδων με τρόπο που να λειτουργεί σύμφωνα με το σώμα τους και όχι εναντίον του”.
Ο Tim Spector, καθηγητής Γενετικής Επιδημιολογίας στο King’s College του Λονδίνου και επιστημονικός συνιδρυτής του ZOE, είπε: “Το φαγητό είναι πολύπλοκο και οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι, αλλά η έρευνά μας αρχίζει τελικά να ανοίγει το μαύρο κουτί ανάμεσα στη διατροφή και την υγεία. Είμαστε ενθουσιασμένοι που καταφέραμε να χρησιμοποιήσουμε μια τεχνολογία αιχμής σε μια δοκιμή διατροφής. Όλοι έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τις μοναδικές τους αποκρίσεις στις τροφές για να υποστηρίξουν καλύτερα το μεταβολισμό και την υγεία του εντέρου τους”.
Πηγή: Postprandial glycaemic dips predict appetite and energy intake in healthy individuals.
