Το λίπος που συσσωρεύεται στο ήπαρ είναι γνωστό ως έκτοπο λίπος. Και γνωρίζουμε ότι η υπερβολική συσσώρευση τόσο του υποδόριου όσο και του έκτοπου λίπους προκαλεί μια χρόνια φλεγμονή και μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία και σε μεγαλύτερο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2. Η συσσώρευση του έκτοπου λίπους σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο για άλλες ασθένειες από το υποδόριο λίπος.
Η ατομική ευαισθησία στη λιπώδη νόσο του ήπατος εξαρτάται από γενετικούς καθώς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής. Μια μελέτη του 2019 βρήκε ότι ορισμένα μακροθρεπτικά συστατικά παίζουν μεγαλύτερο ρόλο.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism από ερευνητές του Uppsala University που περιέλαβε 60 συμμετέχοντες οι οποίοι πρόσθεσαν στη συνήθη διατροφή τους μάφινς τα οποία περιείχαν 40 γραμμάρια λίπους. Τα μισά άτομα έτρωγαν μάφινς που περιείχαν φοινικέλαιο (κορεσμένα λιπαρά) και τα άλλα μισά άτομα έτρωγαν μάφινς με ηλιέλαιο (πολυακόρεστα λιπαρά ωμέγα-6). Μετά από δύο μήνες κέρδισαν παρόμοια βάρος, περίπου δύο κιλά, αλλά όσοι έτρωγαν τα μάφινς με τα κορεσμένα είχαν 50% αύξηση στο λίπος τους στο συκώτι -στα άλλα άτομα δεν σημειώθηκα αύξηση.
Συνεπώς μπορεί η υπερβολική σίτιση προκαλεί εναπόθεση λίπους στο συκώτι. αλλά η υπερβολική σίτιση με πολυακόρεστα λιπαρά είναι καλύτερη από την υπερβολική σίτιση με κορεσμένα.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η η ζάχαρη ή τα κορεσμένα λιπαρά είναι χειρότερα για το συκώτι; Αυτή δεν είναι μια ασήμαντη ερώτηση. Περίπου το 20% των ατόμων με λιπαρό συκώτι θα έχουν κάποια στιγμή μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH), και κάποιοι θα αναπτύξουν κίρρωση του ήπατος. Ως εκ τούτου, πρέπει να ξέρουμε τη σημασία της διατροφής στην ανάπτυξη λιπαρού συκωτιού.
Η απάντηση είναι δύσκολη λόγω των περιορισμένων τυχαιοποιημένων δοκιμών που συγκρίνουν το λίπος έναντι της υδατανθράκων, σε σχέση με την επίδρασή τους στο ηπατικό λίπος. Όταν η ικανότητα του λιπώδους ιστού να αποθηκεύει υπερβολική ενέργεια μειώνεται, όπως φαίνεται σε πολλούς φαινότυπους παχυσαρκίας, τα ηπατοκύτταρα αποθηκεύουν τα επιπλέον λιπίδια, που ονομάζονται ενδοηπατικά τριγλυκερίδια (IHTG).
Η περίσσεια ελεύθερων λιπαρών οξέων (FFAs) που προκύπτει από τη λιπόλυση όταν υπάρχει παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση έκτοπου λίπους στο ήπαρ, τους σκελετικούς μύες και άλλα όργανα. Τα ενδοηπατικά τριγλυκερίδια προέρχονται κατά 15 από το διατροφικό λίπος, κατά 60% και τη λιπόλυση του λιπώδους ιστού και κατά 25% από τη de novo λιπογένεση εντός των ηπατοκυττάρων (δηλαδή από την μετατροπή των υδατανθράκων σε λίπος στο συκώτι).
