Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η αιμοδοσία μπορεί να σώσει ζωές. Τώρα, οι ερευνητές βρήκαν ένα περίεργο όφελος για τον δότη: μειώνεται η ποσότητα ορισμένων χημικών που “κολυμπούν” στην κυκλοφορία του αίματος. Αν και οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι πόσο επικίνδυνες μπορεί να είναι οι υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες (per- and polyfluoroalkyl substances, PFAS), αυτές τείνουν να μην αποδομούνται στη φύση.
Οι ερευνητές εξέτασαν 285 πυροσβέστες που εργάζονταν στην υπηρεσία Πυροσβεστικής Διάσωσης στην Βικτώρια της Αυστραλίας, οι οποίοι πρόσφεραν αίμα και πλάσμα κατά τη διάρκεια 12 μηνών. Οι πυροσβέστες εκτίθενται τακτικά σε PFAS μέσω του πυροσβεστικού αφρού και συνήθως έχουν υψηλότερα επίπεδα στο αίμα τους από τον γενικό πληθυσμό.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι τόσο οι τακτικές δωρεές αίματος όσο και πλάσματος είχαν ως αποτέλεσμα μια σημαντική μείωση των επιπέδων PFAS στο αίμα, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου», είπε ο αιματολόγος Robin Gasiorowski, από το Πανεπιστήμιο Macquarie στην Αυστραλία. «Ενώ και οι δύο παρεμβάσεις είναι αποτελεσματικές στη μείωση των επιπέδων PFAS, οι δωρεές πλάσματος ήταν πιο αποτελεσματικές και αντιστοιχούσαν σε μείωση 30%».
Είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε τρόπος μείωσης των PFAS στο αίμα -και όλα αυτά οφείλονται σε μια πράξη φιλανθρωπίας προς την κοινωνία, παρά σε οποιοδήποτε είδος φαρμακευτικής αγωγής ή περίπλοκων διαδικασιών που πρέπει να γίνει σε νοσοκομείο.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 95 πυροσβέστες έδιναν αίμα κάθε 12 εβδομάδες, 95 πυροσβέστες έδιναν πλάσμα κάθε 6 εβδομάδες και 95 πυροσβέστες δεν έκαναν καμία δωρεά αίματος ή πλάσματος. Τα επίπεδα PFAS στην τελευταία ομάδα παρέμειναν αμετάβλητα.
Φαίνεται ότι επειδή τα PFAS συνδέονται με τις πρωτεΐνες στο αίμα, η μείωση της ποσότητας του αίματος μπορεί, με την πάροδο του χρόνου, να μειώσει τα επίπεδα του PFAS. Ωστόσο, είναι νωρίς για την έρευνα και χρειάζεται πολύ περισσότερη ανάλυση για μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων.
«Αν και αυτή η μελέτη δεν εξέτασε τις επιπτώσεις των PFAS στην υγεία ή τα κλινικά οφέλη από τη μείωση τους στους πυροσβέστες, αυτά τα σημαντικά ερωτήματα αξίζουν περαιτέρω έρευνας για την καλύτερη κατανόηση των αποτελεσμάτων υγείας από την έκθεση και τη θεραπεία», λέει ο περιβαλλοντολόγος Mark Taylor, από το Πανεπιστήμιο Macquarie.
Τα PFAS δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση πρόβλημα μόνο για τους πυροσβέστες. Μπορούν να βρεθούν παντού, από μπογιές μέχρι τηγάνια, και έχουν συνδεθεί με προβλήματα υγείας, όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης και ορισμένοι τύποι καρκίνου. Όχι μόνο αυτές οι χημικές ουσίες εισχωρούν στο σώμα μας, αλλά φτάνουν επίσης σε μερικά από τα πιο απομακρυσμένα μέρη της Γης. Όπως υποδηλώνει το ψευδώνυμό τους -“πανταχού παρόντα χημικά”- αυτές οι ουσίες θα υπάρχουν για πολύ καιρό, επομένως πρέπει να μάθουμε περισσότερα με το τι έχουμε να κάνουμε.
Αυτά τα πρώτα αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα και το επόμενο βήμα είναι να γίνουν δοκιμές σε διαφορετικές ομάδες για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες ατόμων σε κίνδυνο που μπορεί να ωφεληθούν περισσότερο από τις διαδικασίες αιμοδοσίας πλάσματος και αίματος.
«Οι πυροσβέστες συχνά βάζουν την υγεία και την ασφάλεια των άλλων πάνω από τη δική τους υγεία, επομένως είναι ευχάριστο που τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της υγείας των πυροσβεστών που έχουν αποκτήσει υψηλά επίπεδα PFAS», λέει ο Mick Tisbury, Βοηθός Διευθυντής Πυροσβεστικής.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open.
