Η απώλεια οστού συμβαίνει καθώς γερνάμε, τραυματιζόμαστε ή σε οποιοδήποτε σενάριο όπου δεν μπορούμε να κινήσουμε το σώμα, χάνουμε οστά. Η κατανόηση του τι συμβαίνει στους αστροναύτες και πώς αναρρώνουν είναι σημαντική Μας επιτρέπει να δούμε τις διαδικασίες που συμβαίνουν στο σώμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα έπρεπε να ακολουθήσουμε κάποιον για δεκαετίες στη Γη για να δούμε την ίδια ποσότητα οστικής απώλειας.
Υπάρχουν 206 οστά στο σώμα μας. Αυτά βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ερευνητικής μελέτης για την απώλεια οστικής μάζας στους αστροναύτες και το σημαντικό ερώτημα ήταν εάν μπορεί να αποκτηθεί εκ νέου οστό μετά την επιστροφή στη Γη.
Η μελέτη TBone ξεκίνησε το 2015 από τον Dr. Steven Boyd, διευθυντή του Ινστιτούτου McCaig για την υγεία των οστών και των αρθρώσεων και καθηγητή στην Ιατρική Σχολή Cumming. Η μελέτη παρακολούθησε 17 αστροναύτες πριν και μετά τη διαστημική πτήση τα τελευταία επτά χρόνια για να κατανοήσει εάν τα οστά ανακάμπτουν μετά από διαστημικές πτήσεις «μακράς διάρκειας». Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Scientific Reports και παρόλο που μπορεί να μην φαίνεται ότι έχουν σημασία για εμάς εδώ στη Γη, η έρευνα είναι σημαντική για την καλύτερη κατανόηση της υγείας των οστών.
Οι ερευνητές ταξίδεψαν στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον του Τέξας για να σαρώσουν τους καρπούς και τους αστραγάλους των αστροναυτών πριν φύγουν για το διάστημα, κατά την επιστροφή τους στη Γη και στη συνέχεια στους έξι και 12 μήνες.
«Βρήκαμε ότι τα οστά ανέκαμψαν μόνο εν μέρει στους περισσότερους αστροναύτες ένα χρόνο μετά τη διαστημική πτήση», είπαν οι ερευνητές. «Αυτό υποδηλώνει ότι η μόνιμη οστική απώλεια λόγω διαστημικών πτήσεων είναι περίπου ίδια με την απώλεια οστικής μάζας που σχετίζεται με την ηλικία στη Γη μια δεκαετία».
Αυτή η απώλεια συμβαίνει επειδή τα οστά που κανονικά θα μπορούσαν να φέρουν βάρος στη Γη, όπως τα πόδια σας, δεν χρειάζεται να φέρουν βάρος στο διάστημα όπου απλά επιπλέετε. «Έχουμε δει αστροναύτες που δυσκολεύτηκαν να περπατήσουν λόγω αδυναμίας και έλλειψης ισορροπίας μετά την επιστροφή τους από διαστημική πτήση, και άλλους που περνούσαν χαρούμενα με το ποδήλατό τους στην πανεπιστημιούπολη του Διαστημικού Κέντρου Johnson για να μας συναντήσουν για μια επίσκεψη μελέτης. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία απόκρισης μεταξύ των αστροναυτών όταν επιστρέφουν στη Γη», λέει ο Boyd.
Ο Καναδός αστροναύτης Robert Thirsk γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο παράξενη μπορεί να είναι η επιστροφή στη Γη. «Όπως το σώμα πρέπει να προσαρμοστεί στις διαστημικές πτήσεις στην αρχή μιας αποστολής, πρέπει επίσης να προσαρμοστεί ξανά στο πεδίο βαρύτητας της Γης στο τέλος», λέει ο Thirsk. «Η κόπωση, η ζαλάδα και η ανισορροπία ήταν άμεσες προκλήσεις για μένα κατά την επιστροφή μου. Τα οστά και οι μύες χρειάζονται τον περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουν μετά τη διαστημική πτήση. Αλλά μέσα σε μια μέρα από την προσγείωση, ένιωσα ξανά άνετα ως Γήινος».
Μερικοί αστροναύτες που πέταξαν σε μικρότερες αποστολές, κάτω των έξι μηνών, ανέκτησαν την οστική δύναμη και πυκνότητα στο κάτω μέρος του σώματος, σε σύγκριση με εκείνους που πέταξαν για μεγαλύτερη διάρκεια.
«Όσο περισσότερο περνάτε στο διάστημα, τόσο περισσότερο κόκαλο χάνετε», είπε ο Boyd. Και πρόσθεσε ότι αυτό είναι μια “μεγάλη ανησυχία” για προγραμματισμένες μελλοντικές αποστολές στον Άρη, οι οποίες θα μπορούσαν να δουν τους αστροναύτες να περνούν χρόνια στο διάστημα.
«Θα συνεχίσει να χειροτερεύει με τον καιρό ή όχι; Δεν ξέρουμε», είπε. «Είναι πιθανό να βρεθούμε σε σταθερή κατάσταση μετά από λίγο ή είναι πιθανό να συνεχίσουμε να χάνουμε οστό. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα συνεχίσουμε να χάνουμε οστό μέχρι να μην μείνει τίποτα».
Μια μελέτη μοντελοποίησης του 2020 προέβλεψε ότι κατά τη διάρκεια μιας τριετούς διαστημικής πτήσης στον Άρη, το 33% των αστροναυτών θα κινδύνευαν από οστεοπόρωση.
Η μελέτη έδειξε επίσης πώς οι διαστημικές πτήσεις αλλάζουν τη δομή των ίδιων των οστών. Ο Boyd είπε ότι αν σκεφτόσασταν τα οστά του σώματος όπως ο Πύργος του Άιφελ, θα ήταν σαν να είχαν χαθεί μερικές από τις συνδετικές μεταλλικές ράβδοι που κρατούν τη δομή. «Όταν επιστρέφουμε στη Γη, πυκνώνουμε ό,τι έχει απομείνει, αλλά στην πραγματικότητα δεν δημιουργούμε νέες ράβδους», είπε.
Ορισμένες ασκήσεις είναι καλύτερες για τη διατήρηση της οστικής μάζας από άλλες, σύμφωνα με τη μελέτη. Το Deadlifting αποδείχθηκε πολύ πιο αποτελεσματικό από το τρέξιμο ή το ποδήλατο, είπε, υποδεικνύοντας περισσότερες βαριές ασκήσεις στο κάτω μέρος του σώματος στο μέλλον. Αλλά οι αστροναύτες -οι οποίοι είναι συνήθως σε φόρμα και στα 40 τους- δεν έτειναν να παρατηρήσουν τη δραστική απώλεια οστού, είπε ο Boyd.
Καθώς οι μελλοντικές διαστημικές αποστολές εξερευνούν ταξίδια σε πιο απομακρυσμένες τοποθεσίες, η επόμενη επανάληψη της μελέτης θα διερευνήσει τα αποτελέσματα ακόμη πιο μακρύτερων ταξιδιών, για να υποστηρίξει τους αστροναύτες που μπορεί μια μέρα να ταξιδέψουν πέρα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
