Το ασβέστιο είναι ένα σημαντικό στοιχείο για διάφορες βιολογικές διεργασίες, όπως η κυτταρική διαίρεση και ανάπτυξη, η πήξη του αίματος, η καρδιαγγειακή ομοιόσταση, οι ορμονικές αποκρίσεις, η νευρική και ηλεκτρική δραστηριότητα καθώς και ο σχηματισμός των οστών.
Τα αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα προβλέπουν τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με μια ανάλυση από τη μελέτη Prevención Dieta Mediterránea (PREDIMED). Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Diabetes Care το 2014.
«Η γλυκόζη νηστείας είναι, αυτή τη στιγμή, ο κύριος παράγοντας κινδύνου για τον διαβήτη τύπου 2 και η διάγνωση βασίζεται σε αυτήν. Ωστόσο, μετά την προσαρμογή της γλυκόζης, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ρόλο για το ασβέστιο του αίματος ανεξάρτητα από τη γλυκόζη. Το ασβέστιο θα μπορούσε να προσθέσει επιπλέον σημασία στη μέτρηση της γλυκόζης νηστείας», δήλωσε η Mònica Bulló, καθηγήτρια στη Σχολή Ιατρικής και Επιστημών Υγείας στο Universitat Rovira i Virgili, Reus, στην Ισπανία.
Το ασβέστιο φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην έκκριση ινσουλίνης όσο και στη δράση της ινσουλίνης και προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει τα αυξημένα επίπεδα ασβεστίου με υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη. Αν και ορισμένα από αυτά τα δεδομένα είναι αντικρουόμενα, οι προοπτικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι αυξημένες συγκεντρώσεις στο αίμα σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, έγραψαν οι συγγραφείς.
Στη μελέτη PREDIMED συμμετείχαν 7.447 άνδρες (ηλικίας 55-80 ετών) και γυναίκες (ηλικίας 60-80 ετών) που διέτρεχαν υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο λόγω είτε για διαβήτη τύπου 2 είτε είχαν καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού ιστορικού, του αυξημένου βάρους, της παχυσαρκίας, του καπνίσματος, της υπέρτασης και της δυσλιπιδαιμίας.
Η τρέχουσα ανάλυση περιελάμβανε 707 από τα άτομα που δεν είχαν διαβήτη κατά την έναρξη της μελέτης. Σε μια μέση παρακολούθηση 4,8 ετών, 77 από αυτούς διαγνώστηκαν με διαβήτη τύπου 2. Το συνολικό ασβέστιο στο αίμα διατηρούνται σε ένα στενό εύρος (8,5–10,5 mg/dL), καθώς τόσο το πολύ ασβέστιο όσο και το λίγο μπορεί να είναι μια θανατηφόρα κατάσταση. Μετά την προσαρμογή για πιθανούς συγχυτές και τον αποκλεισμό 57 ασθενών που είτε εμφάνισαν διαβήτη πριν από τους πρώτους 6 μήνες παρακολούθησης ή για τους οποίους έλειπαν δεδομένα ασβεστίου στο αίμα, ο κίνδυνος ανάπτυξης διαβήτη για εκείνους με το υψηλότερο ασβέστιο (μέση τιμή 10,2 mg/dL) ήταν πάνω από τρεις φορές αυξημένος από ό,τι για το χαμηλότερο (9,0 mg/dL).
Τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα μπορεί να αντικατοπτρίζουν όχι απλώς την πρόσληψη από τη διατροφή αλλά και την ενδογενή ικανότητα διατήρησης του ασβεστίου στο φυσιολογικό εύρος, αλλά αυτό να διαταράσσεται στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2. Δηλαδή τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου είναι απλώς ένα δείκτης κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 και δεν μπορεί να μας πει τίποτα για το τι σημαίνει μια μεγάλη πρόσληψη ασβεστίου από τη διατροφή.
Η Bulló είπε: «Η ομοιόσταση του ασβεστίου δεν είναι καθόλου απλή και τα αποτελέσματά μας πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή. Το ασβέστιο εμπλέκεται σε διάφορες μεταβολικές οδούς και είναι σημαντικό να ενσωματωθούν όλες. Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας προτείνουν τα επίπεδα ασβεστίου ως παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Αυτό μπορεί να είναι ένα πρόσθετο εργαλείο για τους κλινικούς γιατρούς στη διαχείριση του πληθυσμού υπό κίνδυνο».
Η Bulló σημείωσε ότι τα αποτελέσματα προέκυψαν σε συγκεκριμένο πληθυσμό και ο βαθμός στον οποίο μπορούν να προεκταθούν δεν είναι γνωστός. «Χρειάζονται περισσότερες μελέτες για την επιβεβαίωσή τους προκειμένου να σχεδιαστούν περαιτέρω στρατηγικές πρόληψης. Η γνώση στον τομέα του διαβήτη τύπου 2 αλλάζει μέρα με τη μέρα και οι ερευνητές και οι κλινικοί γιατροί πρέπει να δώσουν προσοχή στα νέα ευρήματα προκειμένου να βελτιώσουν την φροντίδα των ασθενών».
Χρειαζόμαστε περίπου 200 mg ασβεστίου την ημέρα -τόσο εκκρίνει το σώμα μας καθημερινά- αλλά απορροφούμε περίπου το 20% από τη διατροφή μας, οπότε η σύσταση είναι να λαμβάνουμε περί τα 1000 mg. Στην περίπτωση του διαβήτη τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά με τη χρήση του ασβεστίου και προκύπτει αυτό που ονομάζεται διαβητική οστεοπάθεια.
Αυτή η μελέτη χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το ισπανικό Υπουργείο Υγείας.
