Συχνά βγάζουμε συμπέρασμα για έναν άνθρωπο κοιτώντας τη φάτσα του. Είναι σαν να πιστεύουμε ότι από το πρόσωπό του μπορούμε να διαβάσουμε τη συμπεριφορά του ή το DNA του. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι υπάρχουν εγκληματικές φυσιογνωμίες. Μέχρι στιγμής, η επιστημονική έρευνα δεν έχει μπορέσει να δείξει ότι το πρόσωπο απεικονίζει τα γονίδια αλλά μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι αυτό πράγματι μπορεί να συμβαίνει.
Μια συλλογή φωτογραφιών γενετικά άσχετων ατόμων, μαζί με ανάλυση DNA, αποκάλυψε ότι η έντονη ομοιότητα του προσώπου σχετίζεται με κοινές γενετικές παραλλαγές. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Reports.
«Η μελέτη μας παρέχει μια σπάνια εικόνα για την ανθρώπινη ομοιότητα, δείχνοντας ότι τα άτομα με ακραία όμοια πρόσωπα μοιράζονται κοινά γονίδια, ενώ διαφέρουν στα επίπεδα του επιγονιδιώματος και του μικροβιώματος», είπε ο συγγραφέας Manel Esteller, γιατρός του Ερευνητικού Ινστιτούτου Λευχαιμίας Josep Carreras στη Βαρκελώνη. «Η γονιδιωματική τους ενώνει και τα υπόλοιπα τους ξεχωρίζουν».
Ο αριθμός των ανθρώπων που προσδιορίζονται διαδικτυακά ως εικονικά δίδυμοι χωρίς να έχουν γενετική σχέση έχει αυξηθεί λόγω της επέκτασης του Παγκόσμιου Ιστού και της δυνατότητας ανταλλαγής εικόνων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο Esteller και η ομάδα του ανέλαβαν να χαρακτηρίσουν, σε μοριακό επίπεδο, τυχαία ανθρώπινα όντα που αντικειμενικά μοιράζονται ίδια χαρακτηριστικά προσώπου.
Για να το κάνουν αυτό, στράφηκαν στο φωτογραφικό έργο του François Brunelle, ενός Καναδού καλλιτέχνη που έχει αποκτήσει παγκοσμίως φωτογραφίες όμοιων στο πρόσωπο ανθρώπων από το 1999. Έλαβαν φωτογραφίες από 32 όμοια ζευγάρια.
Οι ερευνητές προσδιόρισαν ένα αντικειμενικό μέτρο ομοιότητας για τα ζευγάρια χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικούς αλγόριθμους αναγνώρισης προσώπου. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ολοκληρωμένο βιομετρικό ερωτηματολόγιο και τον τρόπο ζωής και παρείχαν DNA σάλιου για ανάλυση. «Αυτό το μοναδικό σύνολο δειγμάτων μας επέτρεψε να μελετήσουμε πώς η γονιδιωματική, η επιγονιδιωματική και η μικροβιωμική μπορούν να συμβάλλουν στην ανθρώπινη ομοιότητα», είπε ο Esteller.
Συνολικά, τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι αυτά τα άτομα μοιράζονται παρόμοια γονίδια, αλλά διέφεραν ως προς τη μεθυλίωση του DNA και τα τοπία μικροβιώματος. Η γενετική ανάλυση αποκάλυψε ότι 9 από τα 16 ζεύγη είχαν 19.277 κοινούς μονονουκλεοτιδικούς πολυμορφισμούς.
Επιπλέον, σωματικά χαρακτηριστικά όπως το βάρος και το ύψος, καθώς και χαρακτηριστικά συμπεριφοράς όπως το κάπνισμα και η εκπαίδευση, συσχετίστηκαν στα όμοια ζευγάρια. Συνολικά, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η κοινή γενετική παραλλαγή όχι μόνο σχετίζεται με παρόμοια φυσική εμφάνιση, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει κοινές συνήθειες και συμπεριφορά.
«Προσφέραμε μια μοναδική εικόνα για τα μοριακά χαρακτηριστικά που δυνητικά επηρεάζουν την κατασκευή του ανθρώπινου προσώπου», είπε ο Esteller. «Προτείνουμε ότι αυτοί οι ίδιοι καθοριστικοί παράγοντες συσχετίζονται τόσο με τα φυσικά όσο και με συμπεριφορικά χαρακτηριστικά που αποτελούν τα ανθρώπινα όντα».
Μερικοί περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν το μικρό μέγεθος δείγματος, τη χρήση δισδιάστατων ασπρόμαυρων εικόνων και την κυριαρχία των Ευρωπαίων συμμετεχόντων. Παρά αυτές τις επιφυλάξεις, τα ευρήματα μπορεί να παρέχουν μια μοριακή βάση για μελλοντικές εφαρμογές σε διάφορους τομείς όπως η βιοϊατρική, η εξέλιξη και η εγκληματολογία.
«Αυτά τα αποτελέσματα θα έχουν μελλοντικές επιπτώσεις στην ιατροδικαστική -την ανακατασκευή του προσώπου του εγκληματία από DNA- και στη γενετική διάγνωση- η φωτογραφία του προσώπου του ασθενούς θα σας δώσει ήδη ενδείξεις για το ποιο γονιδίωμα έχει, είπε ο Esteller. «Μέσα από συλλογικές προσπάθειες, η τελική πρόκληση θα ήταν να προβλέψουμε τη δομή του ανθρώπινου προσώπου με βάση το πολυομικό τοπίο του ατόμου».
Πηγή: Look-alike humans identified by facial recognition algorithms show genetic similarities, Cell Reports (2022). DOI: 10.1016/j.celrep.2022.111257. www.cell.com/cell-reports/full … 2211-1247(22)01075-0.
