Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ διαπίστωσε ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μεταστατικού καρκίνου κατά 72%. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αερόβια άσκηση υψηλής έντασης αυξάνει την κατανάλωση γλυκόζης των εσωτερικών οργάνων, μειώνοντας έτσι τη διαθεσιμότητα ενέργειας στον καρκινικό όγκο. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer Research.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν η καθηγήτρια Carmit Levy από το Τμήμα Ανθρώπινης Γενετικής και Βιοχημείας και ο Δρ. Yftach Gepner από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας και το Αθλητικό Ινστιτούτο Sylvan Adams. Η Levy είπε ότι συνδυάζοντας την επιστημονική τεχνογνωσία από διαφορετικά τμήματα στο TAU, η μελέτη οδήγησε σε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του μεταστατικού καρκίνου, της κύριας αιτίας θανάτου στο Ισραήλ.
Οι ερευνητές έγραψαν: «Μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου έως και 35%. Αυτή η θετική επίδραση είναι παρόμοια με την επίδραση της άσκησης σε άλλες καταστάσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης τύπου 2. Σε αυτή τη μελέτη προσθέσαμε νέα στοιχεία, δείχνοντας ότι η αερόβια άσκηση υψηλής έντασης, η οποία αντλεί την ενέργειά της από τη ζάχαρη, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μεταστατικού καρκίνου έως και 72%. Εάν μέχρι τώρα το γενικό μήνυμα προς το κοινό ήταν “να είσαι δραστήριος για να είσαι υγιής», τώρα μπορούμε να εξηγήσουμε πώς η αερόβια δραστηριότητα μπορεί να μεγιστοποιήσει την πρόληψη των πιο επιθετικών και μεταστατικών τύπων καρκίνου».
Η μελέτη συνδύασε ένα ζωικό μοντέλο στο οποίο τα ποντίκια προπονήθηκαν κάτω από ένα αυστηρό πρόγραμμα άσκησης, με δεδομένα από υγιείς ανθρώπους που εξετάστηκαν πριν και μετά το τρέξιμο. Τα ανθρώπινα δεδομένα, που ελήφθησαν από μια επιδημιολογική μελέτη που παρακολούθησε 3.000 άτομα για περίπου 20 χρόνια, έδειξαν 72% λιγότερο μεταστατικό καρκίνο σε συμμετέχοντες που ανέφεραν τακτική αερόβια δραστηριότητα υψηλής ένταση, σε σύγκριση με αυτούς που δεν έκαναν σωματική άσκηση.
Το ζωικό μοντέλο παρουσίασε παρόμοιο αποτέλεσμα, επιτρέποντας στους ερευνητές να προσδιορίσουν τον υποκείμενο μηχανισμό. Λαμβάνοντας δείγματα από τα εσωτερικά όργανα των σωματικά δραστήριων ζώων, πριν και μετά την άσκηση, καθώς και μετά από ένεση πρόκλησης καρκίνου, διαπίστωσαν ότι η αερόβια δραστηριότητα μείωσε σημαντικά την ανάπτυξη των μεταστατικών όγκων στους λεμφαδένες, τους πνεύμονες και το ήπαρ. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα, αυτό το ευνοϊκό αποτέλεσμα σχετίζεται με τον αυξημένο ρυθμό κατανάλωσης γλυκόζης που προκαλείται από την άσκηση.
Η Levy δήλωσε: «Η μελέτη μας είναι η πρώτη που διερεύνησε τον αντίκτυπο της άσκησης στα εσωτερικά όργανα στα οποία συνήθως αναπτύσσονται μεταστάσεις, όπως οι πνεύμονες, το συκώτι και οι λεμφαδένες. Εξετάζοντας τα κύτταρα αυτών των οργάνων βρήκαμε μια αύξηση στον αριθμό των υποδοχέων γλυκόζης κατά τη διάρκεια της αερόβιας δραστηριότητας υψηλής έντασης -αύξηση της πρόσληψης γλυκόζης και μετατροπή των οργάνων σε αποτελεσματικές μηχανές κατανάλωσης ενέργειας, όπως και οι μύες. Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα όργανα πρέπει να ανταγωνίζονται για την πρόσληψη της ζάχαρης με τους μύες, που είναι γνωστό ότι καίνε μεγάλες ποσότητες γλυκόζης κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης. Συνεπώς, εάν αναπτυχθεί καρκίνος, ο έντονος ανταγωνισμός για τη γλυκόζη μειώνει τη διαθεσιμότητα ενέργειας που είναι κρίσιμη για τη μετάσταση. Επιπλέον, όταν ένα άτομο ασκείται τακτικά, αυτή η κατάσταση γίνεται μόνιμη: οι ιστοί των εσωτερικών οργάνων αλλάζουν και γίνονται παρόμοιοι με τον μυϊκό ιστό. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αθλητισμός και η σωματική άσκηση κάνουν καλό στην υγεία μας. Η μελέτη μας, εξετάζοντας τα εσωτερικά όργανα, ανακάλυψε ότι η άσκηση αλλάζει ολόκληρο το σώμα, έτσι ώστε ο καρκίνος να μην μπορεί να εξαπλωθεί και ο πρωτοπαθής όγκος επίσης συρρικνώνεται σε μέγεθος».
Ο Gepner προσθέτει: «Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι σε αντίθεση με την άσκηση καύσης λίπους, η οποία είναι σχετικά μέτρια, η αερόβια δραστηριότητα υψηλής έντασης βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου. Εάν το βέλτιστο εύρος έντασης για την καύση λίπους είναι 65-70% του μέγιστου καρδιακού παλμού, η καύση ζάχαρης απαιτεί 80–85%, ακόμη και μόνο για μικρά διαστήματα. Για παράδειγμα: ένα σπριντ ενός λεπτού ακολουθούμενο από περπάτημα, μετά ένα άλλο σπριντ. Στο παρελθόν, τέτοια διαστήματα ήταν συνήθως τυπικά για τα προγράμματα προπόνησης των αθλητών αλλά σήμερα τα βλέπουμε και σε άλλες καταστάσεις, όπως η αποκατάσταση της καρδιάς και των πνευμόνων. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι τα υγιή άτομα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν συστατικά υψηλής έντασης στα προγράμματα γυμναστικής τους. Πιστεύουμε ότι μελλοντικές μελέτες θα επιτρέψουν την εξατομικευμένη ιατρική για την πρόληψη συγκεκριμένων καρκίνων, με τους γιατρούς να επανεξετάζουν το οικογενειακό ιστορικό για να προτείνουν το σωστό είδος σωματικής δραστηριότητας. Πρέπει να τονίσω ότι η σωματική άσκηση, με τις μοναδικές μεταβολικές και φυσιολογικές της επιδράσεις, επιδεικνύει υψηλότερο επίπεδο πρόληψης του καρκίνου από οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή ή ιατρική παρέμβαση μέχρι σήμερα».
