Αντίσταση στην ινσουλίνη σημαίνει ότι έχετε υψηλά επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα σας, της ορμόνης που βάζει τη γλυκόζη μέσα στα μυϊκά, ηπατικά και άλλα κύτταρα. Αυτή είναι μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε προδιαβήτη και τελικά σε διαβήτη τύπου 2, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Ο διαβήτης τύπου 2 θα επέλθει όταν το σώμα σας γίνει πολύ ανθεκτικό στη δράση της ινσουλίνης με αποτέλεσμα η γλυκόζη του αίματος να μην μπορεί να αποροφηθεί από τα κύτταρα. Πιο ακραία, τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος μπορεί να εξαντληθούν και να αρχίσουν να παράγουν λιγότερη ινσουλίνη κάνοντας τον διαβήτη πιο προχωρημένο.
Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας για υπέρταση (υψηλά επίπεδα αρτηριακής πίεσης) και ουρική αρθρίτιδα, παθήσεις που μπορεί κάποιος να έχει, χωρίς να είναι διαβητικός ή παχύσαρκος.
Η ινσουλίνη κάνει κάτι πολύ περισσότερο από το να βάζει τη γλυκόζη του αίματος στα κύτταρα. Ένα από τα άλλα πράγματα που κάνει είναι να δίνει σήμα στα νεφρά να παρακρατούν νάτριο -το νάτριο είναι μέρος του αλατιού. Στη διαδικασία του φιλτραρίσματος του αίματος, τα υγιή νεφρά διατηρούν τη σωστή ποσότητα νατρίου και αφαιρούν την υπόλοιπη ποσότητα απεκκρίνοντάς την στα ούρα. Αλλά αν η ινσουλίνη είναι υψηλή, τα νεφρά διατηρούν παραπάνω νάτριο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο σώμα παρακρατεί περισσότερο νερό. Αυτό μερικές φορές μπορεί να σημαίνει φούσκωμα, οίδημα, πρησμένα πόδια και αστραγάλους, και υψηλότερη αρτηριακή πίεση.
Κατά συνέπεια, τα άτομα με υπέρταση συμβουλεύονται να ακολουθούν μια δίαιτα χαμηλή σε νάτριο. Το νάτριο είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Οι δίαιτες με πολύ χαμηλά νατρίου μπορεί να είναι πιο επικίνδυνες από τις δίαιτες που είναι πλούσιες σε νάτριο. Γιατί λοιπόν να θέλατε να τσιγκουνευτείτε το αλάτι στο φαγητό σας; Μερικά από τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα για την υπέρταση είναι τα διουρητικά, φάρμακα που βοηθούν το σώμα να απαλλαγεί από την περίσσεια νερού. Δυστυχώς, αυτά τα φάρμακα αντιμετωπίζουν μόνο το αποτέλεσμα της υπέρτασης, αγνοώντας την αιτία. Εάν ο οργανισμός έχει πολύ νάτριο λόγω της υψηλής ινσουλίνης, τότε πρέπει να μειώσετε τα επίπεδα ινσουλίνης μέσω μιας κατάλληλης διατροφής, αποφεύγοντας, δηλαδή, τη ζάχαρη και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες.
Η αυξημένη ινσουλίνη προκαλεί και για άλλους λόγος υψηλή αρτηριακή πίεση. Επηρεάζει και πολλές άλλες ορμόνες και ιστούς στο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των αιμοφόρων αγγείων. Κάνει τα αιμοφόρα αγγεία να σφίγγουν και να συστέλλονται, προκαλώντας έτσι υψηλότερη αρτηριακή πίεση.
Το χρόνιο ψυχολογικό στρες μπορεί επίσης προκαλέσει υψηλή αρτηριακή πίεση, εν μέρει λόγω του ότι μπορεί να επηρεάσει το αυτόνομό νευρικό σύστημα. Υπάρχουν διάφορες πτυχές του νευρικού συστήματος. Το τμήμα που ονομάζεται συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματα της «μάχης ή φυγής», όταν αντιμετωπίζετε μια στρεσογόνα κατάσταση, π.χ. έχετε κολλήσει σε ένα μποτιλιάρισμα. Υπό τέτοιες συνθήκες, το σώμα σας πλημμυρίζει με γλυκόζη γιατί ο εγκέφαλός σας στέλνει το μήνυμα πως υπάρχει μια έκτακτη ανάγκης και χρειάζεστε ενέργεια για να την αντιμετωπίσετε. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα και όταν δεν τρώτε πολλούς υδατάνθρακες, το στρες μπορεί να κρατάει το σάκχαρό σας υψηλότερα. Αυτή η αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, και κατά συνέπεια της ινσουλίνης, δεν είναι κάτι κακό, εφόσον αντιμετωπίζετε πράγματι μια έκτακτη κατάσταση. Αλλά εάν είστε ζείτε υπό συνεχή εγρήγορσης που προκαλεί αύξηση του σακχάρου στο αίμα σας, τότε και η ινσουλίνη να είναι συνεχώς υψηλότερη.
