Η διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας (Binge-eating disorder) είναι ίσως η πιο κοινή διατροφική διαταραχή, επηρεάζοντας το 0,6-2,3% των ανθρώπων παγκοσμίως. Εκτιμάται ότι μπορεί να εμφανιστεί δύο έως τρεις φορές πιο συχνά από τη νευρική ανορεξία –και ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι τα κρούσματα αυξάνονται.
Παρά το πόσο συνηθισμένη είναι, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να μην γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της πάθησης. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν καν ότι την έχουν. Αυτό που κάνει τη διαταραχή να ξεχωρίζει από την περιστασιακή υπερφαγία είναι η αίσθηση ότι νιώθετε εκτός ελέγχου όταν τρώτε. Μερικά άλλα σημάδια της διαταραχής υπερφαγίας περιλαμβάνουν:
- Τρώτε μέχρι να αισθανθείτε άβολα χορτάτοι,
- Τρώτε μεγάλες ποσότητες φαγητού, ακόμη και όταν δεν πεινάτε συνήθως μέσα σε δύο ώρες,
- Τρώτε πιο γρήγορα από το κανονικό,
- Έχετε αισθήματα αηδίας, χαμηλής διάθεσης ή ενοχής μετά το φαγητό.
Με την κατάλληλη υποστήριξη, είναι συχνά δυνατό να εντοπιστεί η διαταραχή πριν αναπτυχθούν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης τύπου 2 και η υψηλή χοληστερόλη. Άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι επίσης κοινά, με έως και το 70% των πασχόντων να αναφέρουν διαταραχές της διάθεσης -όπως κατάθλιψη ή άγχος. Περίπου το 25% των ατόμων με διαταραχή υπερφαγίας έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η διαταραχή μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην καθημερινή ζωή ενός ατόμου, με τους ανθρώπους να αναφέρουν χαμηλότερες επιδόσεις στο σχολείο και χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης.
Η τραγική ειρωνεία με την υπο-αναγνώριση της διαταραχής υπερφαγίας είναι ότι είναι μια κατάσταση εξαιρετικά θεραπεύσιμη. Στους περισσότερους ανθρώπους θα προταθούν ψυχολογικές θεραπείες, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, η οποία μπορεί να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τους παράγοντες που προκαλούν την υπερφαγία τους και επίσης να τους βοηθήσει να μάθουν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες και μηχανισμούς αντιμετώπισης. Οι ψυχολογικές θεραπείες μπορούν να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές τόσο στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να σταματήσουν την υπερφαγία όσο και στη βελτίωση των συμπτωμάτων άλλων καταστάσεων ψυχικής υγείας που μπορεί να έχουν –όπως η κατάθλιψη.
Οι φαρμακευτικές θεραπείες (όπως τα αντικαταθλιπτικά) έχει βρεθεί ότι είναι χρήσιμες στη μείωση της υπερφαγίας, ωστόσο, έχουν παρενέργειες (όπως πονοκεφάλους, αϋπνία, ναυτία και κόπωση) και είναι, κατά μέσο όρο, λιγότερο αποτελεσματικές από την ψυχολογική θεραπεία.
Ενώ πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο όταν πρόκειται για διαταραχή υπερφαγίας, τα συμπτώματα πυροδοτούνται συνήθως από αρνητικά γεγονότα ή συναισθήματα -όπως αίσθημα πλήξης, λύπης ή άγχους- ή φυσιολογικά ερεθίσματα, όπως η πείνα. Τα άτομα με διαταραχή υπερφαγίας μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε φαύλους κύκλους χαμηλής διάθεσης και υπερφαγίας.
Μερικά ενδεικτικά σημάδια ότι μπορεί να έχετε αυτή τη διαταραχή μπορεί να περιλαμβάνουν αλλαγές στη διατροφική συμπεριφορά (όπως αγορά πολλών φαγητών ή τρώγοντας ακόμα και αν δεν πεινάτε) και να αφιερώνετε πολύ χρόνο στο να σκέφτεστε το φαγητό. Η υπερφαγία δεν είναι μια ευχάριστη εμπειρία και συχνά οι άνθρωποι νιώθουν φόβο, ντροπή ή ενοχή, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο να μιλήσουν για αυτές τις εμπειρίες.
Εάν πιστεύετε ότι μπορεί να έχετε πρόβλημα επεισοδιακής υπερφαγίας, μιλήστε με τον γιατρό σας, ώστε να σας παραπέμψει σε έναν ειδικό. Εάν γνωρίζετε κάποιον που μπορεί να έχει πρόβλημα με την υπερφαγία, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχετε μια ειλικρινή, μη επικριτική συζήτηση μαζί του σχετικά με τις ανησυχίες σας. Σκεφτείτε να προσπαθήσετε να καταλάβετε γιατί μπορεί να δυσκολεύεται και ενθαρρύνετέ τον να αναζητήσει υποστήριξη. Η διαταραχή υπερφαγίας παραμένει μια συχνά παραμελημένη και υποθεραπευμένη κατάσταση και η αύξηση της ευαισθητοποίησης θα ενθαρρύνει τους να αναζητήσουν θεραπεία.
