Ένα νέο βιβλίο της Marissa Harrison, αναπληρώτριας καθηγήτριας ψυχολογίας, εξετάζει τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών κατά συρροή δολοφόνων, τι παρακινεί τις γυναίκες να σκοτώσουν και γιατί συχνά ξεφεύγουν από αυτό. Είναι μια έκδοση του Cambridge University Press.
Ταινίες, βιβλία και podcast έχουν διαδώσει τις ιστορίες κατά συρροή δολοφόνων όπως ο Ted Bundy και ο John Wayne Gacy, αλλά έχουν επίσης συμβάλει στον μακροχρόνιο μύθο ότι οι γυναίκες είναι ανίκανες να διαπράξουν τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα. Σύμφωνα με τη Marissa Harrison, αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχολογίας στο Penn State Harrisburg, αυτό είναι τελείως λάθος.
Η Χάρισον έχει περάσει χρόνια μελετώντας τις διαφορές μεταξύ των φύλων στους κατά συρροή δολοφόνους και τι παρακινεί μια γυναίκα να σκοτώσει, έναν τομέα που έχει σε μεγάλο βαθμό υπομελετηθεί. Η προσπάθειά της να καλύψει τα ερευνητικά κενά κορυφώθηκε στο νέο της βιβλίο, «Just as Deadly: The Psychology of Female Serial Killers».
«Υπάρχουν τόσες πολλές φήμες και κουτσομπολιά για κατά συρροή δολοφόνους, αλλά το πεδίο δεν έχει πληροφορίες για γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους», είπε η Χάρισον. «Το βιβλίο μου παρουσιάζει μια ψυχολογική επιστημονική προσέγγιση για την κατανόηση του μυαλού των γυναικών κατά συρροή δολοφόνων».
Ειδικός στην εξελικτική ψυχολογία και τη συμπεριφορική νευροεπιστήμη, η Harrison συζητά τι κάνει τις γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους τόσο επικίνδυνες στις ακόλουθες ερωταπαντήσεις.
Πώς διαφέρουν οι άντρες και οι γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι;
Ας ξεκινήσουμε με τα κίνητρα. Για τις γυναίκες, το πιο κοινό είναι το οικονομικό κέρδος, ενώ για τους άνδρες είναι συχνά το σεξουαλικό. Οι τρόποι με τους οποίους σκοτώνουν επίσης διαφέρουν. Τα κύρια μέσα των γυναικών είναι το δηλητήριο και των ανδρών η ασφυξία. Οι άνδρες είναι πολύ πιο πιθανό να στοχοποιήσουν έναν ξένο και να έχουν καταδιώξει το θύμα τους. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να στοχοποιήσουν κάποιον που είναι οικείος τους και έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να έχουν δολοφονήσει σύζυγο ή σύντροφο. Τείνουν να στοχεύουν ευάλωτα άτομα -ηλικιωμένους, άρρωστους ή παιδιά.
Οι γυναίκες συνήθως έχουν παντρευτεί τουλάχιστον μία φορά, οι άνδρες πιο συχνά είναι μόνοι τους τη στιγμή του πρώτου εγκλήματος. Οι άνδρες τείνουν να έχουν γυμνασιακή εκπαίδευση ή χαμηλότερη. Οι γυναίκες τείνουν να έχουν κάποιο κολέγιο ή περισσότερο. Όσον αφορά τη μεταχείριση των κατά συρροή δολοφόνων από τα μέσα ενημέρωσης, η στατιστική ανάλυση της ομάδας μου διαπίστωσε ότι το παρατσούκλι που αποδίδεται στις γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους είναι πιο πιθανό να μεταφέρει το φύλο τους, όπως π.χ. η Γυναίκα Τίγρης.
Το βιβλίο σας περιλαμβάνει 27 μελέτες περιπτώσεων. Κατά την έρευνα αυτών των υποθέσεων, ξεχώρισε κάτι;
Αυτό που με εξέπληξε ήταν το πόσο συχνά αυτά τα άτομα πέφτουν θύματα ως παιδιά ή έφηβοι και η συχνότητα του τραύματος. Για να είμαι ξεκάθαρη, νιώθω πολύ μεγαλύτερη συμπόνια για τα θύματα. Αλλά, οι κατά συρροή δολοφόνοι των οποίων οι υποθέσεις περιγράφω συχνά υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση, οπότε πώς δεν το συμπονείς αυτό; Με έκανε να αναρωτηθώ. Aν είχαν λάβει τη βοήθεια ψυχικής υγείας που τους άξιζε, ίσως δεν θα είχαν γίνει δολοφόνοι.
Μια από τις πιο αποτρόπαιες περιπτώσεις για τις οποίες γράφω είναι μια γυναίκα που ονομάζεται Martha Patty Cannon. Σκότωσε άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Απήγαγε ελεύθερους ανθρώπους και τους πούλησε ως σκλάβους. Χτυπούσε μέχρι θανάτου παιδιά με ξύλα. Μια φορά, ένα παιδί φτερνίστηκε δίπλα της και πέταξε το παιδί στη φωτιά. Διαβάζοντας την ιστορία της, επέστρεψα στις εφημερίδες από τα τέλη του 1700 έως τις αρχές του 1800. Την κακοποίησε ο πατέρας της και εκτελέστηκε με απαγχονισμό. Σκεφτείτε τι θέμα ταμπού ήταν τότε, και ότι οι άνθρωποι ήξεραν ότι συνέβη και κρέμασαν τον πατέρα. Πρέπει να ήταν γνωστό ότι την κακοποίησε και η κακοποίηση πρέπει να ήταν τρομερή.
Μπορείτε να δώσετε την εικόνα μιας γυναίκας κατά συρροή δολοφόνου;
Οι συνάδελφοί μου και εγώ καταλήξαμε σε κάτι σύνθετο που βασίζεται σε στατιστικά στοιχεία. Είναι μάλλον λευκή, παντρεύτηκε τουλάχιστον μία φορά, ίσως πολλές φορές. Πιθανότατα είναι στα 20 ή στα 30 της, συνήθως μεσαίας τάξης, χριστιανή, εμφανίζει τουλάχιστον μέτρια νοημοσύνη και έχει μέση ή πάνω από το μέσο όρο ελκυστικότητα. Έχει μια νόμιμη απασχόληση, ίσως στην υγειονομική περίθαλψη ή σε συναφή τομέα. Στην πραγματικότητα, διαπιστώσαμε ότι το 39% των γυναικών κατά συρροή δολοφόνων ήταν νοσοκόμες ή εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας. Μπορεί να έχουν ιστορικό κακοποίησης ή πρόσφατης κρίσης. Τα γνωστά της άτομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, ειδικά τα παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι. Πιθανότατα δολοφονεί μέσω δηλητηρίασης ή ασφυξίας και αυτές οι μέθοδοι μιμούνταν τον φυσικό θάνατο σε άτομα που δεν την υποψιάζονται πραγματικά.
Σας σόκαρε κάποια από τις περιπτώσεις;
Η κατά συρροή δολοφονία, σε κάθε περίπτωση, είναι συγκλονιστική. Μπήκα στο βιβλίο γνωρίζοντας τα εγκλήματα που θα έβρισκα. Το σοκ ήταν ότι κανείς δεν είδε τι συνέβαινε σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις.
Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνω την περίπτωση της Marybeth Tinning. Και τα εννέα από τα παιδιά της -γεννημένα μεταξύ της δεκαετίας 1960 -1980- πέθαναν. Οι αρχές πιστεύουν ότι σκότωσε τουλάχιστον οκτώ από τα εννιά. Υποψιάζονται ότι το πρώτο της παιδί πέθανε υπό δυσάρεστες συνθήκες. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν, εντάξει, τώρα έχει τρία νεκρά παιδιά. Εντάξει, εδώ είναι το τέταρτο. Εντάξει, ορίστε το πέμπτο που παρουσιάστηκε σε τοπικό νοσοκομείο. Μερικά από τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι άνθρωποι καλούσαν μια τηλεφωνική γραμμή λέγοντας, δεν πρόκειται να κάνετε κάτι; Ο κόσμος παρατήρησε τι συνέβαινε, το σοκ ήταν πόσος χρόνος χρειάστηκε να δράσουν οι αρχές. Οι αρχές πιστεύουν ότι πιθανότατα είχε «σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπoυ», ότι σκότωσε τα μωρά για να έχει την προσοχή της.
Ποιο είναι το βασικό στοιχείο που θέλετε να γνωρίζουν οι αναγνώστες για τις γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους;
Θέλω οι αναγνώστες να γνωρίζουν ότι υπάρχουν γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι. Συνήθως οι ταινίες, τα βιβλία και τα podcast επικεντρώνονται στους άνδρες. Το FBI δεν αναγνώριζε γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους μέχρι τη δεκαετία του 1990. Ονόμασαν αυτά τα εγκλήματα σεξουαλική δολοφονία και ήταν σχεδόν πάντα ενδεικτική ενός άνδρα δολοφόνου. Υπάρχουν όμως γνωστές γυναίκες που δολοφόνησαν πολύ περισσότερα θύματα από τους άνδρες. Η Jolly Jane Toppan ήταν νοσοκόμα στη Βοστώνη στα τέλη του 1800. Σκότωσε τουλάχιστον 30 ανθρώπους, και είπε στις αρχές ότι νόμιζε ότι σκότωσε σχεδόν 100. Οι αρχές δεν έχουν ιδέα πόσα άτομα σκότωσε η Belle Gunness, μια αγρότης από την Ιντιάνα. Έσκαψαν το αγρόκτημά της και στον λάκκο με τα γουρούνια βρήκαν τα λείψανα έως και 100 θυμάτων. Οι γυναίκες διαπράττουν φόνους και ξεφεύγουν.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η κοινωνία για να μειώσει τα κρούσματα κατά συρροή δολοφόνων;
Η έρευνα της ομάδας μου δείχνει ότι για γυναίκες και άνδρες κατά συρροή δολοφόνους, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμπλέκεται ψυχική ασθένεια. Για τους άνδρες, είναι πολύ πιθανό. Για τις γυναίκες, η έρευνά μας έδειξε ότι περίπου το 40% είχε στοιχεία ψυχικής ασθένειας. Εάν τα περιστατικά ψυχικής ασθένειας και κακοποίησης παιδιών εμφανίζονται συνεχώς στο ιστορικό αυτών των γυναικών, ίσως η επίγνωση και η θεραπεία ψυχικής ασθένειας θα μπορούσαν να αποτρέψουν μελλοντικούς θανάτους. Επίσης, η ζωή δεν λειτουργεί όπως η εκπομπή «CSI». Η τοπική αστυνομία και οι ντετέκτιβ δεν διαθέτουν τους πόρους γι’ αυτά που απεικονίζονται στην τηλεόραση. Έτσι, περισσότεροι πόροι μπορούν να αποτρέψουν τη μελλοντική θυματοποίηση.
