Οι σύντομες περίοδοι διαλειμματικής άσκησης κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να είναι καλύτερες από μια έντονη προπόνηση για να πείσετε τον εγκέφαλό σας ότι είστε χορτάτοι, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Obesity.
Ερευνητές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Πανεπιστήμιο Murdoch της Αυστραλίας, ήθελαν να μάθουν εάν μια ορμόνη που επηρεάζει την όρεξη, το πεπτίδιο YY (PYY) αυξομειώνεται με τη διακεκομμένη ή συνεχή άσκηση.
Η ερευνητική ομάδα ζήτησε από τους 11 συμμετέχοντες να μην κάνουν καμία άσκηση την πρώτη ημέρα, να κάνουν μια συνεδρία πρωινής άσκησης μιας ώρας τη δεύτερη ημέρα και να κάνουν 12 πεντάλεπτες περιόδους άσκησης κατά τη διάρκεια της τρίτης ημέρας.
Λαμβάνονταν αίμα κάθε 15 λεπτά για να αξιολογηθούν οι ορμόνες και ζητήθηκε από τα άτομα να αξιολογήσουν τα επίπεδα πείνας τους.
Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν διαφορά στα επίπεδα του PYY όταν συνέκριναν τις δύο μορφές άσκησης. Αλλά την ημέρα που οι συμμετέχοντες έκαναν τακτικά μικρότερες εκρήξεις άσκησης, ανέφεραν ότι ένιωθαν έως και 32% πληρέστεροι μεταξύ 13:00 και 15:00. Ένιωθαν επίσης πιο γεμάτοι μεταξύ 15:00 και 17:00.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Tim Fairchild, από τη Σχολή Ψυχολογίας και Άσκησης του Πανεπιστημίου Murdoch, είπε ότι ένα σχήμα με μικρότερες συνεδρίες άσκησης παρουσίαζε μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση για τη διατήρηση του βάρους και την απώλεια βάρους. «Η παραμονή σε σωματικά δραστήρια στη δουλειά και στο σπίτι είναι κρίσιμη για τη διατήρηση χαμηλών επιπέδων πείνας», είπε.
«Πρέπει πραγματικά να πάτε για ένα αρκετά δύσκολο περπάτημα πέντε λεπτών για να δείτε τυχόν οφέλη», είπε ο Fairchild.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Tim Crowe, από το Πανεπιστήμιο Deakin, είπε ότι η έρευνα βασίστηκε σε υπάρχοντα στοιχεία ότι οι άνθρωποι ένιωθαν πείνα μετά την άσκηση, κάτι που θα μπορούσε να τους κάνει να τρώνε περισσότερο.
«Για τους πολυάσχολους ανθρώπους, αυτή η έρευνα δείχνει ότι η λήψη μιας «δόσης» άσκησης σε πολλά μικρά πεντάλεπτα κομμάτια όλη την ημέρα θα μπορούσε να είναι εξίσου αποτελεσματική με το να ιδρώνετε στο γυμναστήριο».
Ο καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Joseph Proietto, είπε ότι η μελέτη ήταν καλά σχεδιασμένη, αλλά με μόλις 11 συμμετέχοντες, οι αριθμοί ήταν μικροί. «Θα ήταν χρήσιμο αν κάποιος αναλάμβανε μια επαναλαμβανόμενη μελέτη με περισσότερα άτομα», είπε.
Αν και οι ερευνητές εξέτασαν την PYY, υπάρχουν πολλές άλλες ορμόνες που θα μπορούσαν επίσης να επηρεάσουν την όρεξη, συμπεριλαμβανομένης της γκρελίνης (που διεγείρει την πείνα) και της ινσουλίνης.
