Οι αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 -μια κατηγορία φαρμάκων για τον διαβήτη τύπου 2- σχετίζονται με λιγότερα μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα από έναν άλλο τύπο φαρμάκου για τον διαβήτη -τους αναστολείς DPP4- σε ηλικιωμένους βετεράνους χωρίς προηγούμενη καρδιακή νόσο.
Τα ευρήματα αυτά αναφέρονται στο Annals of Internal Medicine και θα βοηθήσουν τους κλινικούς ιατρούς να επιλέξουν ένα θεραπευτικό σχήμα φαρμάκων για τον διαβήτη σε ηλικιωμένους ασθενείς.
«Πιστεύουμε ότι αυτή η μελέτη είναι μια σημαντική συνεισφορά στη φροντίδα των ασθενών και προσθέτει σε αυτά που εμείς ως κλινικοί γιατροί γνωρίζουμε για τη θεραπεία του διαβήτη και την πρόληψη των καρδιακών παθήσεων», δήλωσε η Christianne Roumie, καθηγήτρια Ιατρικής στο Τμήμα Γενικής Εσωτερικής Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας, και ανώτερη συγγραφέας της μελέτης.
Πάνω από 30 εκατομμύρια ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σακχαρώδη διαβήτη και αυτή η διάγνωση αυξάνει τον κίνδυνο για ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα (καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό ή καρδιαγγειακό θάνατο) και νοσηλεία σε καρδιακή ανεπάρκεια, σημείωσε ο Lee Richardson, συνεργάτης στο Division of Cardiovascular Medicine και πρώτος συγγραφέας της νέας μελέτης.
Οι ερευνητές προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν δύο κενά γνώσης, πρώτον, ότι πολλά νεότερα φάρμακα για τον διαβήτη δοκιμάστηκαν έναντι ενός εικονικού φαρμάκου, καθιστώντας δύσκολο να γνωρίζουμε εάν ένας τύπος προσφέρει πλεονέκτημα έναντι ενός άλλου, και δεύτερον, οι κλινικές δοκιμές έδειξαν καρδιαγγειακά οφέλη για αυτά τα φάρμακα αλλά χορηγήθηκαν σε άτομα που είχαν ήδη καρδιακή νόσο.
«Θέλαμε να δούμε αν υπήρχαν διαφορές στα μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα συγκρίνοντας δύο κοινές χρησιμοποιούμενες κατηγορίες φαρμάκων, τους αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1 και τους αναστολείς SGLT2, έναντι ενός ενεργού συγκριτή, των αναστολέων DPP4, σε άτομα χωρίς καρδιακή νόσο», είπε ο Richardson.
Οι αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 περιλαμβάνουν τα φάρμακα εξενατίδη, λιραγλουτίδη, σεμαγλουτίδη και άλλα. Οι αναστολείς SGLT2 περιλαμβάνουν εμπαγλιφλοζίνη, δαπαγλιφλοζίνη και καναγλιφλοζίνη. Οι αναστολείς DPP4 περιλαμβάνουν αλογλιπτίνη, λιναγλιπτίνη, σαξαγλιπτίνη και σιταγλιπτίνη.
Οι αναστολείς DPP4 θεωρούνται ουδέτεροι όσον αφορά τα καρδιαγγειακά συμβάντα και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ευρέως.
Σε μια αναδρομική μελέτη βετεράνων των ΗΠΑ, οι ερευνητές βρήκαν ότι η προσθήκη ενός αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1 συσχετίστηκε με περίπου 20% μειωμένο κίνδυνο νοσηλείας λόγω καρδιαγγειακών και καρδιακής ανεπάρκειας, σε σύγκριση με τη θεραπεία με αναστολέα DPP4 σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και χωρίς προηγούμενη καρδιακή ασθένεια. Ο μειωμένος κίνδυνος μεταφράζεται σε περίπου τρία λιγότερα επεισόδια καρδιακής ανεπάρκειας, θανάτου, καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού σε 1.000 άτομα που χρησιμοποιούν το φάρμακο για ένα χρόνο, είπε η Roumie.
Οι αναστολείς SGLT2 δεν μείωσαν τα καρδιαγγειακά και τη νοσηλεία με καρδιακή ανεπάρκεια σε σύγκριση με τους αναστολείς DPP4 για την πρωτογενή πρόληψη των καρδιακών παθήσεων στους διαβητικούς ασθενείς.
Η μελέτη περιελάμβανε σχεδόν 100.000 βετεράνους που έλαβαν μια πρώτη συνταγή ένα αντιδιαβητικό φάρμακο (μετφορμίνη, ινσουλίνη ή σουλφονυλουρία) από το 2001 έως το 2016 και στη συνέχεια πρόσθεσαν έναν αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1, έναν αναστολέα SGLT2 ή έναν αναστολέα DPP4 στο θεραπευτικό τους σχήμα. Τα δεδομένα παρακολούθησης συλλέχθηκαν μέχρι το 2019.
Η διάμεση ηλικία των ασθενών ήταν τα 67 έτη και η διάμεση διάρκεια του διαβήτη ήταν τα 8,5 έτη. Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν μεταβλητές όπως η ηλικία, το φύλο, η φυλή, τον δείκτη μάζα σώματος, την αρτηριακή πίεση, την αιμοσφαιρίνη A1c και το ιστορικό προηγούμενων ασθενειών στη στατιστική ανάλυση. Η μελέτη δεν εξέτασε τη χρήση αγωνιστών υποδοχέα GLP-1, αναστολέων SGLT2 ή αναστολέων DPP4 ως θεραπείες πρώτης γραμμής για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2.
«Ο διαβήτης και οι επιπλοκές του αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο βάρος της υγειονομικής περίθαλψης και έχουν ως αποτέλεσμα σχεδόν 200.000 θανάτους ετησίως, συχνά λόγω καρδιακών παθήσεων», είπε η Roumie. «Οι γιατροί, οι επιστήμονες και οι ασθενείς θέλουν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για την πρόληψη των καρδιακών παθήσεων σε όσους διατρέχουν υψηλό κίνδυνο. Πιστεύουμε ότι απαιτούνται μελλοντικές δοκιμές πρωτογενούς πρόληψης με αυτά τα αντιδιαβητικά φάρμακα. Για ορισμένους ασθενείς, αυτά τα φάρμακα κοστίζουν πολύ, αλλά αν εμποδίζουν τις καρδιακές παθήσεις, τότε θα υπήρχε μεγάλη απόδοση της επένδυσης».
