Στη δεκαετία του 1920, οι ερευνητές είχαν βρει ότι οι ασθενείς με καρκίνο είχαν ούρα με γλυκιά οσμή. Στην αρχή οι γιατροί μπερδεύτηκαν, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι ήταν αποτέλεσμα των αυξημένων επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
«Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που μάθαμε για τους ασθενείς με καρκίνο», λέει η Lykke Sylow, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο University of Copenhagen.
Τα ούρα με γλυκιά μυρωδιά υποδηλώνουν ότι ο καρκίνος συνδέεται με αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του σώματος. Αλλά πως; Προηγούμενες μελέτες εξέτασαν τη σύνδεση μεταξύ καρκίνου και ινσουλίνης, αλλά η νέα μελέτη της Lykke Sylow και των συνεργατών της είναι η πρώτη που συγκεντρώνει την καλύτερη έρευνα για το θέμα.
«Στους καρκινοπαθείς, τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται καλά στην ορμόνη ινσουλίνη. Επομένως, χρειάζεται περισσότερη ινσουλίνη για να δημιουργήσει το ίδιο αποτέλεσμα. Εάν έχετε αντίσταση στην ινσουλίνη, το σώμα σας πρέπει να παράγει περισσότερη ινσουλίνη από το συνηθισμένο για να μπορέσει να ρυθμίσει το σάκχαρο του αίματος», λέει η Lykke Sylow.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια μετα-ανάλυση 15 μελετών για την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τον καρκίνο. Περιέλαβαν 187 ασθενείς που έπασχαν από διαφορετικούς τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του πνεύμονα και του παχέος εντέρου, και 154 υγιή άτομα. Εξέτασαν μόνο μελέτες που ήταν πολύ ακριβείς στον τρόπο ανάλυσης της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
Η ικανότητα του σώματος να ανταποκρίνεται στην ινσουλίνη είναι μειωμένη τόσο σε ασθενείς με καρκίνο όσο και σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 2, όπως η κόπωση και η αυξημένη δίψα και η ούρηση, αναπτύσσονται σταδιακά και ως εκ τούτου μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Και σε ασθενείς με καρκίνο, η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολο να εντοπιστεί, καθώς έχουν ήδη κάποια από αυτά τα συμπτώματα, π.χ. κούραση.
Η ινσουλίνη μπορεί να προκαλέσει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κρίσιμη αιτία μεταβολικών δυσλειτουργιών. Μεταξύ άλλων, η μπορεί να οδηγήσει σε πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων διότι αυξάνει την παραγωγή ινσουλίνης.
«Γνωρίζουμε από μελέτες κυττάρων, μελέτες σε ζώα και μερικές μελέτες σε ανθρώπους ότι η ινσουλίνη είναι μια αυξητική ορμόνη που έχει επίδραση στα καρκινικά κύτταρα. Δηλαδή, ένα υψηλό επίπεδο ινσουλίνης μπορεί να κάνει τα καρκινικά κύτταρα να αναπτυχθούν ταχύτερα», λέει ο δεύτερος. ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Joan Màrmol, και προσθέτει: «Φυσικά, αυτό μπορεί να είναι τεράστιο πρόβλημα για τους καρκινοπαθείς».
Επιπλέον, η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να επηρεάσει τη συσσώρευση πρωτεϊνών στους μυς. Δηλαδή, εάν το σώμα αποτύχει να ανταποκριθεί στην ινσουλίνη, θα χάσει μυϊκή μάζα και δύναμη, και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα για πολλούς καρκινοπαθείς. Συνολικά, ο καρκίνος και η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας πολύ κακός συνδυασμός.
Η Lykke Sylow ελπίζει ότι οι ογκολόγοι θα αρχίσουν να ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα των ασθενών -ακόμα και όταν φαίνεται να είναι φυσιολογικό, επειδή η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί -το σώμα αντισταθμίζει την αντίσταση με παραγωγή περισσότερης ινσουλίνης. «Και αν διαπιστώσουν ότι ο ασθενής πάσχει από αντίσταση στην ινσουλίνη, πρέπει να αρχίσουν να τη θεραπεύουν. Μπορούμε να θεραπεύσουμε την αντίσταση στην ινσουλίνη επειδή έχουμε εις βάθος γνώση της πάθησης -απλώς έχουμε συνηθίσει να τη συσχετίζουμε με τον διαβήτη τύπου 2».
Οι πτυχές της σύνδεσης απαιτούν περισσότερη έρευνα. «Το επόμενο βήμα είναι να προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε ποιος αναπτύσσει αντίσταση στην ινσουλίνη. Ποιοι ασθενείς με καρκίνο κινδυνεύουν; Έχουν συγκεκριμένο τύπο καρκίνου ή συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου; Ή μήπως συνδέεται με τη θεραπεία;», λέει η Lykke Sylow. Και προσθέτει: «Μόλις εντοπίσουμε αυτούς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν την πάθηση, ελπίζω να δω περισσότερες μακροχρόνιες μελέτες θεραπείας για την αντίσταση στην ινσουλίνη και το εάν έχει θετική επίδραση στους ασθενείς».
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Acta Oncologica.
Joan M. Màrmol et al, Insulin resistance in patients with cancer: a systematic review and meta-analysis, Acta Oncologica (2023). DOI: 10.1080/0284186X.2023.2197124.
