Ενόψει διαβήτη, μιας κοινής πάθησης στην οποία η γλυκόζη και τα επίπεδα φλεγμονής εκτινάσσονται στα ύψη, η δόνηση ολόκληρου του σώματος φαίνεται να βελτιώνει το πόσο καλά χρησιμοποιείται γλυκόζη ως πηγή ενέργειας. Επιπλέον, η δόνηση αυτή να προσαρμόζει το μικροβίωμα του εντέρου και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας για να αποτρέψει τη φλεγμονή, αναφέρουν ερευνητές από το Augusta University.
Η γλυκόζη είναι απαραίτητη για σώμα, αλλά σε υψηλά επίπεδα προάγει τη φλεγμονή και μειώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, κάτι που μπορεί να προκαλέσει διαβήτη. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες βρήκαν ότι η τακτική χρήση της δόνησης ολόκληρου του σώματος μπορεί να αυξήσει το ποσοστό των μακροφάγων Μ2 που καταστέλλουν τη φλεγμονή, σε ένα μοντέλο ποντικιού.
Οι ερευνητές έδειξαν ότι η δόνηση ολόκληρου του σώματος μεταβάλλει το μικροβίωμα του εντέρου. Οι αλλαγές περιλάμβαναν αύξηση των επιπέδων ενός βακτηρίου που παράγει λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν το σώμα να χρησιμοποιήσει καλύτερα τη γλυκόζη, αναφέρουν στο International Journal of Molecular Sciences.
Ενώ υπήρξαν και άλλες αλλαγές, η πιο δραματική ήταν η 17πλάσια αύξηση στο βακτήριο Alistipes, που συνήθως δεν έχει υψηλή παρουσία στο έντερο. Το Alistipes είναι γνωστό ότι έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσίδας που μειώνουν τη φλεγμονή στο έντερο, είπε ο Δρ. Jack Yu, επικεφαλής της μελέτης. Το Alistipes βοηθά στη ζύμωση της τροφής χωρίς να παράγει αλκοόλ, και γενικά βελτιώνει τη μεταβολική κατάσταση του εντέρου κάνοντάς μας πιο ικανούς στη χρήση της γλυκόζης. Όταν το Alistipes αυξήθηκε, η χρήση γλυκόζης βελτιώθηκε όπως και το μείγμα των μακροφάγων. «Η αλληλουχία δεν είναι ακόμη εντελώς σαφής», είπε ο Yu.
Μετά από αυτή την παρατήρηση οι ερευνητές, σκέφτηκαν τη δοσολογία, όπως θα έκαναν με ένα φάρμακο. Μια μικρότερη δόση δόνησης ολόκληρου του σώματος, π.χ. 10 λεπτά έναντι 20 λεπτών επί πέντε φορές την εβδομάδα, μπορεί να λειτουργήσει εξίσου καλά, ανέφερεαν.
Πώς όμως λειτουργεί η δόνηση ολόκληρου του σώματος στη μείωση της φλεγμονής; Το μικροβίωμα του εντέρου αποτελείται από “στρώματα” και ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί να λειτουργεί η δόνηση είναι μέσω της αναδιάταξης αυτών των στρωμάτων. Ενώ η οξεία φλεγμονή μας βοηθά να καταπολεμήσουμε τις ασθένειες, η χρόνια φλεγμονή συνοδεύει μια ποικιλία ασθενειών από καρδιαγγειακά προβλήματα έως καρκίνο και διαβήτη τύπου 2.
Τα μακροφάγα Μ1 που προάγουν τη φλεγμονή και τα Μ2 που καταστέλλουν τη φλεγμονή, παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της φλεγμονώδους απόκρισης. Η φλεγμονώδης κατάσταση των μακροφάγων επηρεάζει το μικροβίωμα του εντέρου και αντίστροφα. Στο μοντέλο ποντικών της μελέτης, όπου τα επίπεδα γλυκόζης στην κυκλοφορία ήταν υψηλά, οι ερευνητές ήθελαν να μάθουν πώς η δόνηση ολόκληρου του σώματος επηρεάζει τη φλεγμονώδη κατάσταση μέσω των μακροφάγων και την ποικιλομορφία του μικροβιώματος. Μετά από τη δόνηση, βρήκαν σημαντική αύξηση στον αριθμό των M2 και αυξήσεις των αντιφλεγμονωδών μορίων όπως η κυτοκίνη IL-10, τόσο στα φυσιολογικά ποντίκια όσο και στο διαβητικό μοντέλο. Η δόνηση ολόκληρου του σώματος επανέφερε τα Μ2 σε κανονικά επίπεδα.
Στο μικροβίωμα, είδαν πολυάριθμες αλλαγές, αλλά οι πιο σημαντικές ήταν η αύξηση του Alistipes και μια γενική μείωση της ποικιλομορφίας του μικροβιώματος. Ενώ η μεγαλύτερη ποικιλομορφία θεωρείται γενικά καλή, σε αυτή την περίπτωση η μετατόπιση πιθανότατα προέκυψε από την αύξηση ειδών όπως το Alistipes, που μπορούν να παράγουν λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας όπως το βουτυρικό οξύ, από τη ζύμωση φυτικών ινών στο έντερο. Τα λιπαρά αυτά τρέφουν τα μικρόβια του εντέρου, είναι εξαιρετικά αντιφλεγμονώδη και μπορούν να βοηθήσουν στην αναστροφή των αρνητικών επιπτώσεων μιας δίαιτας με πολλά λιπαρά.
Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που τεκμηριώνει σχέση μεταξύ μικροβιώματος και έμφυτης ανοσίας αλλάζοντας το μείγμα των μακροφάγων με δόνηση ολόκληρου του σώματος. Η έμφυτη ανοσία είναι ένα είδος βασικής άμυνας που αντιδρά απέναντι στα μικρόβια που εισβάλουν στο σώμα και περιλαμβάνει τα μακροφάγα που είναι το κλειδί αυτής της απόκρισης. Τα μακροφάγα απελευθερώνουν άλλα κύτταρα που ονομάζονται κυτοκίνες που βοηθούν στην πυροδότηση της φλεγμονής. Η προσαρμοστική ανοσία είναι όταν το σώμα δημιουργεί ένα συγκεκριμένο αντίσωμα, για να στοχεύσει έναν συγκεκριμένο εισβολέα.
Δεν είναι γνωστό τί προηγείται, η αλλαγή στο μικροβίωμα ή η αλλαγή στα μακροφάγα; Αλλά οι ερευνητές θεωρούν ότι η διάθεση περισσότερης γλυκόζης στα μακροφάγα ενισχύει τη φλεγμονή και την αντίσταση στην ινσουλίνη. Ένα πείραμα που θέλουν να κάνουν είναι να διαγράψουν τα μακροφάγα για να δουν αν εξακολουθούν να βλέπουν τα ίδια αποτελέσματα.
Μέχρι τώρα έχουν βρεθεί πάνω από οκτώ εκατομμύρια γονίδια που αντιπροσωπεύονται στα βακτήρια, τους μύκητες και τους ιούς που αποτελούν το ανθρώπινο μικροβίωμα -ο άνθρωπος έχει κάτω από 25.000 γονίδια. Η παχυσαρκία έχει συσχετιστεί με ένα μικροβίωμα που δεν έχει μεγάλη που πιθανώς να σημαίνει ότι είναι πιο αποτελεσματικό στην πέψη των τροφών.
Η δόνηση ολόκληρου του σώματος είναι γνωστό ότι μειώνει ορισμένες παρενέργειες του διαβήτη τύπου 2 όπως η υπερβολική παραγωγή ούρων και η υπερβολική δίψα, ανέφερε ο Yu. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα μιας παλιότερης μελέτης σε ποντίκια. Η δόνηση μείωσε επίσης τα επίπεδα φλεγμονής, συμπεριλαμβανομένων των μετατοπίσεων σε ορισμένα επίπεδα ανοσοκυττάρων. Η δόνηση ήταν καλύτερη από τα φάρμακα στη μείωση της γλκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης που παρέχει μια καλύτερη ιδέα για τα μέσα επίπεδα σακχάρου στο αίμα από τη γλυκόζη νηστείας -δείχνει το ποσοστό της αιμοσφαιρίνης που μεταφέρει οξυγόνο και είναι επικαλυμμένο με ζάχαρη.
Μια μελέτη του 2017 που δημοσιεύτηκε στο Endocrinology από τον Alexis Stranahan και την Meghan E. παρείχε στοιχεία ότι σε ένα ζωικό μοντέλο για την παχυσαρκία και τον διαβήτη, η δόνηση ολόκληρου του σώματος ήταν ουσιαστικά ίδια με το περπάτημα σε διάδρομο για τη μείωση του σωματικού λίπους και τη βελτίωση του μυϊκού και οστικού τόνου, συμπεριλαμβανομένης τη μείωση του λίπους γύρω από το συκώτι.
Περισσότερες πληροφορίες: Jack C. Yu et al. Whole Body Vibration-Induced Omental Macrophage Polarization and Fecal Microbiome Modification in a Murine Model, International Journal of Molecular Sciences (2019). DOI: 10.3390/ijms20133125.
