To παρακάτω κείμενο βασίστηκε σε άρθρο των James Thaventhiran MRC Investigator, University of Cambridge και Anne Willis Professor of Toxicology Department of Pharmacology, University of Cambridge. Πηγή: The Conversation.
Το mRNA, είναι ένας τύπος γενετικού υλικού που παρέχει τις οδηγίες που χρειάζονται τα κύτταρα για να παράγουν πρωτεΐνες. Aπό τότε που ήρθε η COVID, πολλοί έχουν γίνει εξοικειωμένοι με αυτόν τον όρο χάρη στα εμβόλια που βασίζονται στο mRNA.
Οι επιστήμονες πίσω από τα εμβόλια mRNA τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ φέτος. Η δουλειά τους έδειξε ότι ορισμένα από τα χημικά γράμματα του mRNA που συνθέτουν το αλφάβητό του πρέπει να απενεργοποιηθούν για συνθετικά ισοδύναμα ώστε να είναι βιώσιμη αυτή η τεχνολογία.
Ωστόσο, αυτές οι τεχνητές εκδόσεις προκαλούν τη δημιουργία «αθέλητων πρωτεϊνών» και ως εκ τούτου ανοσοαποκρίσεις σε αυτές τις πρωτεΐνες. Το ερώτημα είναι: μπορούμε να το αποτρέψουμε αυτό; Η απάντηση είναι ναι, μπορούμε. Και είναι μια απλή διόρθωση.
Τα εμβόλια που χρησιμοποιούν πλήρως φυσικό mRNA δεν λειτουργούν. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα τα αναγνωρίζει ως ξένα προς το σώμα και αντιδρά για να τα αφαιρέσει, όπως ακριβώς θα έκανε σε κάθε εισβάλλον μικρόβιο.
Το βραβευμένο με Νόμπελ έργο των Katalin Karikó και Drew Weissman ουσιαστικά έδωσε στο εγχυόμενο mRNA έναν μανδύα αορατότητας -τα συνθετικά «γράμματα»- εμποδίζοντας την ανίχνευση και την καταστροφή του από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό επιτρέπει την ασφαλή παράδοση του mRNA στα κύτταρα για να κάνει τη δουλειά του.
Στην περίπτωση των εμβολίων κατά της COVID, τα κύτταρα μας παράγουν την πρωτεΐνη ακίδας και το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει αντισώματα εναντίον της, προστατεύοντάς μας από σοβαρές ασθένειες.
Τα εργοστάσια μικρο-πρωτεϊνών που ονομάζονται ριβοσώματα διαβάζουν τις οδηγίες του mRNA για την παραγωγή πρωτεϊνών. Διαβάζουν τον κωδικό κατά τρία χημικά γράμματα κάθε φορά. Κάθε τριάδα κωδικοποιεί ένα αμινοξύ -ένα μόνο δομικό στοιχείο μιας πρωτεΐνης. Το ριβόσωμα κινείται στα επόμενα τρία γράμματα και προσδιορίζει ποιο αμινοξύ πρόκειται να προστεθεί στην αναπτυσσόμενη πρωτεΐνη. Αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι να φτάσει στο τέλος των οδηγιών του mRNA.
Από πού προέρχονται οι «μη επιθυμητές πρωτεΐνες»; Δημιουργούνται με τον ίδιο τρόπο, αλλά μπορεί να προκύψουν σφάλματα από το ριβόσωμα. Το ριβόσωμα να χάσει μια θέση του σε αυτό που διαβάζει με αποτέλεσμα την παραγωγή διαφορετικής πρωτεΐνης.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature, βρέθηκε ότι αυτές οι μη επιθυμητές πρωτεΐνες παρήχθησαν στο ένα τρίτο από τα 21 άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη και εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο mRNA της Pfizer. Επίσης, αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν μια ανοσολογική απόκριση σε αυτές τις πρωτεΐνες. Βέβαια, η ασφάλεια του εμβολίου της Pfizer έχει διαπιστωθεί με την παρατήρηση εκατομμυρίων ληπτών εμβολίων και τα οφέλη εξακολουθούν να υπερτερούν των κινδύνων. Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα: δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν τις ανεπιθύμητες πρωτεΐνες και τις ανοσολογικές αποκρίσεις με βλάβες.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τακτικά αθέλητες πρωτεΐνες και δημιουργούν αβλαβείς ανοσολογικές αποκρίσεις, όπως φαίνεται με τις πρωτεΐνες που παράγονται από την τροφή μας ή από αβλαβή βακτήρια του εντέρου. Αυτές οι ανοσολογικές αποκρίσεις, που συμβαίνουν σε όλους μας συνεχώς, ελέγχονται από το ανοσοποιητικό μας σύστημα για να τις αποτρέψει από το να προκαλέσουν βλάβη στο σώμα μας.
Οι ανεπιθύμητες πρωτεΐνες που προκύπτουν από τα εμβόλια mRNA δεν είναι τυχαίες. Γνωρίζουμε πού μπορεί να προκύψουν σφάλματα στον κώδικα του mRNA και μπορούμε να τα διορθώσουμε για να αποτρέψουμε προβλήματα σε μελλοντικές θεραπείες που βασίζονται σε mRNA. Με μόνο 20 διαφορετικά αμινοξέα, αλλά 64 πιθανά σύνολα τριών χημικών γραμμάτων, οι τριπλέτες που κωδικοποιούν ένα δεδομένο αμινοξύ και είναι επιρρεπείς σε σφάλματα μπορούν να εντοπιστούν χρησιμοποιώντας έναν απλό αλγόριθμο.
Οι θεραπείες mRNA θα αλλάξουν το “παιχνίδι” στην ιατρική. Είναι εύκολο να κατασκευαστούν, μπορούν να παραχθούν γρήγορα και τροποποιούνται εύκολα. Το πιο συναρπαστικό είναι ότι αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου.
Η ανοσοθεραπεία έχει φέρει επανάσταση στη θεραπεία του καρκίνου, η οποία χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς για την καταπολέμηση του καρκίνου, αλλά η αποτελεσματικότητά της ποικίλλει. Η κύρια ελπίδα για να καταστεί πιο επιτυχημένη η ανοσοθεραπεία έγκειται στον σχεδιασμό εμβολίων κατά του καρκίνου που βασίζονται σε mRNA, εξατομικευμένα για τον ασθενή.
Αυτό το εύρημα εγείρει τη νέα πιθανότητα ότι οι ανεπιθύμητες πρωτεΐνες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από οποιοδήποτε θεραπευτικό mRNA. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να είμαστε σίγουροι ότι, στο πλαίσιο της θεραπείας του καρκίνου, οι ανεπιθύμητες πρωτεΐνες και οι ανοσολογικές αποκρίσεις που προκαλούν θα είναι αβλαβείς. Ωστόσο, αυτή η ανακάλυψη δίνει νέες ιδέες για το πώς δημιουργούνται αυτές οι ανεπιθύμητες πρωτεΐνες και το σημαντικότερο πώς θα αποφευχθούν.
