Τα αυξημένα επίπεδα λιποπρωτεΐνης (α), μια παραλλαγή της «κακής χοληστερόλης» στην κυκλοφορία του αίματος, αποτελούν παράγοντα κινδύνου για υποτροπιάζουσα στεφανιαία νόσο σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μια νέας μελέτης διάρκειας 16 ετών.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο Current Medical Research & Opinion, υποδεικνύουν ότι τα τρέχοντα φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη μπορεί να μην είναι αποτελεσματικά στη μείωση του κινδύνου υποτροπιάζουσας στεφανιαίας νόσου -όπως η καρδιακή προσβολή- λόγω αυξημένης Lp(a).
«Αυτό το εύρημα προσθέτει στα αυξανόμενα στοιχεία μιας σχέσης μεταξύ αυξημένης Lp(a) και κινδύνου υποτροπιάζουσας στεφανιαίας νόσου», λέει ο επικεφαλής συγγραφέας, αναπληρωτής Καθηγητής Leon Simons, από τη Σχολή Κλινικής Ιατρικής, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας του Σίδνεϊ. «Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι άτομα που έχουν ήδη παρουσιάσει στεφανιαία νόσο διατρέχουν πολύ υψηλό κίνδυνο για άλλο συμβάν. Τα νέα μας αποτελέσματα δείχνουν ότι νέες θεραπείες σε εξέλιξη που στοχεύουν στη μείωση της αυξημένης Lp(a) μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της υποτροπιάζουσας νόσου. Το κλινικό όφελος της θεραπείας για τη μείωση της αυξημένης Lp(a) δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί».
Η στεφανιαία νόσος είναι ο πιο κοινός τύπος καρδιακής νόσου. Εμφανίζεται όταν οι αρτηρίες που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα πλούσιο σε οξυγόνο στενεύουν από τη συσσώρευση λιπώδους υλικού μέσα στα τοιχώματά τους. Είναι η πιο κοινή αιτία καρδιακής προσβολής και είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος ανδρών και των γυναικών παγκοσμίως.
Τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου. Η χοληστερόλη ταξιδεύει μέσω του αίματος με λιποπρωτεΐνες οι οποίες αποτελούνται από πρωτεΐνη και λίπος. Οι λιποπρωτεΐνες περιλαμβάνουν τη λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL), τη λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας (HDL) και την Lp(a). Η LDL χοληστερόλη αποκαλείται συχνά «κακή χοληστερόλη», επειδή συγκεντρώνεται στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, αυξάνοντας τις πιθανότητες καρδιαγγειακών παθήσεων. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και τα φάρμακα, όπως οι στατίνες, μπορεί να βοηθήσουν στο να φτάσει η τιμή της χοληστερόλης ενός ατόμου στο υγιές εύρος.
Ενώ προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα υψηλά επίπεδα Lp(a) είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου, οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες εξέτασαν τα επίπεδα Lp(a) και τον κίνδυνο ενός πρώτου καρδιακού συμβάντος. Η τρέχουσα μελέτη εξέτασε εάν η αυξημένη Lp(a) είναι προγνωστική για ένα δεύτερο ή επαναλαμβανόμενο συμβάν. Συμμετείχαν 607 Αυστραλοί ηλικίας 60 ετών και άνω, όλοι με επικρατούσα στεφανιαία νόσο, που παρακολουθήθηκαν για 16 χρόνια ως μέρος της μελέτης Dubbo. Υπήρχαν 399 περιστατικά στεφανιαίας νόσου.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι:
- Η μέση τιμή της Lp(a) σε άτομα που είχαν υποτροπιάζον επεισόδιο στεφανιαίας νόσου ήταν 130 mg/L, σε σύγκριση με 105 mg/L σε όσους δεν είχαν.
- Το 26% των ατόμων που είχαν υποτροπιάζον επεισόδιο στεφανιαίας νόσου -και το 19% αυτών που δεν είχαν επεισόδιο- είχαν επίπεδα Lp(a) >300 mg/L.
- Το 18% των ατόμων που είχαν υποτροπιάζον επεισόδιο στεφανιαίας νόσου -και το 8% όσων δεν είχαν επεισόδιο- είχαν επίπεδα Lp(a) >500 mg/L.
Σε ηλικιωμένους με στεφανιαία νόσο, η αυξημένη Lp(a) στο κορυφαίο 20% της κατανομής του πληθυσμού (>355 mg/L) προέβλεπε κατά 53% επιπλέον κίνδυνο υποτροπιάζοντος επεισοδίου στεφανιαίας νόσου, σε σύγκριση με εκείνους στο χαμηλότερο 20% των κατανομή πληθυσμού (<50 mg/L) για 16 χρόνια παρακολούθησης. Αυτή η πρόβλεψη ήταν ανεξάρτητη από άλλους παράγοντες κινδύνου.
«Συμπεραίνουμε ότι η αυξημένη Lp(a) είναι ένας σημαντικός προγνωστικός παράγοντας της υποτροπιάζουσας στεφανιαίας νόσου σε ηλικιωμένους. Τα ανώτερα επίπεδα αναφοράς Lp(a) των 500 mg/L ή 300 mg/L φαίνεται να είναι κατάλληλα για τον εντοπισμό εκείνων με υψηλότερο κίνδυνο που μπορεί να επωφεληθούν από πιο εντατικές παρεμβάσεις μείωσης του κινδύνου», λέει ο Simons.
Ενώ τα τρέχοντα φάρμακα, όπως οι στατίνες, συνταγογραφούνται συχνά για τη μείωση της «κακής χοληστερόλης» σε ασθενείς με υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, αυτά δεν έχουν καμία σημαντική ή αποδεδειγμένη επίδραση στην αυξημένη Lp(a). Αλλά υπάρχει ελπίδα για το μέλλον καθώς ορισμένες νέες θεραπείες που έχουν σχεδιαστεί για να μειώνουν τα επίπεδα της Lp(a) βρίσκονται επί του παρόντος σε προχωρημένα στάδια κλινικής ανάπτυξης.
Ένας βασικός περιορισμός αυτής της διαχρονικής μελέτης είναι ότι τα βασικά δεδομένα συλλέχθηκαν το 1988-89. Ωστόσο, ενώ μπορεί να υπήρξαν άλλες επιδράσεις που επηρεάζουν τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου κατά τη διάρκεια των ετών παρακολούθησης, ειδικά με τη χρήση θεραπείας με στατίνες, μπορεί εύλογα να υποτεθεί ότι τα άτομα με αυξημένη Lp(a) στην αρχή της μελέτης διατήρησαν την κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου.
