Των Stuart W. Flint και Emily Oliver, The Conversation.
Η παχυσαρκία αποτελεί παγκόσμια ανησυχία για τη δημόσια υγεία γιατί αυξάνει τον κίνδυνο σωματικών και ψυχικών ασθενειών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προσπάθειες πρόληψης και θεραπείας της παχυσαρκίας -ειδικά στα παιδιά- έχουν γίνει το επίκεντρο της πολιτικής για τη δημόσια υγεία.
Αλλά αυτές οι καλές προθέσεις υπονομεύονται από το επίμονο και ευρέως διαδεδομένο αρνητικό στίγμα της παχυσαρκίας. Τα άτομα με παχυσαρκία στιγματίζονται ως τεμπέληδες, λαίμαργοι, χαζοί και μη ελκυστικοί. Κανένα από αυτά τα στερεότυπα δεν υποστηρίζεται από την έρευνα. Επομένως, εάν δεν βασίζονται σε στοιχεία, γιατί αυτές οι πεποιθήσεις είναι τόσο διαδεδομένες;
Η παχυσαρκία είναι μια πολύπλοκη κατάσταση και επηρεάζεται από μια σειρά ελεγχόμενων και μη ελεγχόμενων παραγόντων. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης, το κοινό και οι εκστρατείες «σοκ και ντροπής» επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στη ατομική επιλογή και ευθύνη.
Η υπόθεση είναι ότι εάν κάποιος έχει παχυσαρκία, είναι επειδή δεν γνωρίζει, δεν θέλει να είναι πιο υγιής και δεν έχει την ικανότητα να αυτορυθμίζεται. Αυτές οι υποθέσεις είναι πιθανό να επιδεινώσουν τη στιγματιστική στάση απέναντι στα άτομα με παχυσαρκία.
Το στίγμα που διαιωνίζει την ευθύνη μπορεί να βλάψει τα άτομα με παχυσαρκία με διάφορους τρόπους. Μπορεί να οδηγήσει σε απέχθεια για τον εαυτό τους, μείωση της αυτοπεποίθησης, αποφυγή άσκησης και αυξημένο κίνδυνο αυτοτραυματισμού. Άμεσα και έμμεσα, το στίγμα μειώνει την υγεία όσων το βιώνουν.
Συνέπειες του στίγματος βάρους
Οι χώροι υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να είναι το ιδανικό μέρος για να συμβουλεύονται και να υποστηρίζονται οι άνθρωποι ώστε να κάνουν ενημερωμένες επιλογές σχετικά με την υγεία τους. Αυτό περιλαμβάνει και τη βοήθεια ενός ασθενούς να εκτιμήσει τους παράγοντες που συμβάλλουν στο βάρος του.
Αλλά η πραγματικότητα για τα άτομα με παχυσαρκία είναι πολύ πιο δύσκολη. Τα άτομα με παχυσαρκία συχνά εκτίθενται σε στιγματιστικές συμπεριφορές και συμπεριφορές που εισάγουν διακρίσεις από τους επαγγελματίες υγείας. Αυτές περιλαμβάνουν λιγότερο χρόνο από τον κλινικό γιατρό, λιγότερη πιθανότητα λήψης κατάλληλης θεραπείας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη μη προσφορά ορισμένων θεραπειών.
Ως αποτέλεσμα μπορεί να επηρεαστεί η δέσμευση των ασθενών στη διαχείριση του βάρους. Τα άτομα με παχυσαρκία αποκλείονται ή είναι λιγότερο πιθανό να λάβουν φροντίδα και θεραπεία. Αυτά επιδεινώνονται από τις ευρύτερες στιγματιστικές πεποιθήσεις του κοινού που μειώνουν την πιθανότητα τα άτομα με παχυσαρκία να αναζητήσουν βοήθεια εξαρχής.
Σπάζοντας το στίγμα
Για να αλλάξει αυτό, ο καθένας πρέπει να αναγνωρίσει και να αναλογιστεί τις δικές του στιγματιστικές στάσεις και πεποιθήσεις -όλοι έχουμε να παίξουμε ένα ρόλο στη διαιώνιση του στιγματισμού στην κοινωνία. Πρέπει να παρατηρούμε και να νοιαζόμαστε για το στίγμα, το πώς μεταδίδεται, πώς μπορούμε να το αμφισβητήσουμε και πώς μπορούμε να εργαστούμε για την ανάπτυξη μη στιγματιστικού περιβάλλοντος. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την επιλογή υποστήριξης προϊόντων και εταιρειών που δεν στιγματίζουν στις διαφημίσεις τους.
Επιπλέον, όσοι εμπλέκονται στην παροχή υπηρεσιών υγείας μπορούν ρητά να αμφισβητήσουν το στίγμα στις επικοινωνίες και τις εκστρατείες τους. Συλλογικά, ο κλάδος μπορεί να αναπτύξει προσεγγίσεις που βλέπουν την υγεία ολιστικά, υποστηρίζουν την αξιοπρέπεια των ασθενών, καθώς και το δικαίωμά τους να κάνουν ενημερωμένες επιλογές σχετικά με το αν θα συμμετάσχουν ή όχι σε θεραπείες.
Είναι ζωτικής σημασίας να αντιμετωπιστεί το στίγμα του βάρους καθώς προκαλεί ψυχολογική βλάβη και οδηγεί σε άδικη και μεροληπτική μεταχείριση που επηρεάζει αρνητικά τον ασθενή και τη δημόσια υγεία. Έστω ακούσια, αυτό το στίγμα υπονομεύει τις προσπάθειες για τη μείωση της παχυσαρκίας και γενικότερα την υποστήριξη της υγείας των ανθρώπων.
