Μια συσκευή γνωστή ως βιονικό πάγκρεας, η οποία χρησιμοποιεί τεχνολογία επόμενης γενιάς για την αυτόματη παροχή ινσουλίνης, ήταν πιο αποτελεσματική στη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα εντός φυσιολογικών ορίων από την τυπική διαχείριση φροντίδας μεταξύ ατόμων με διαβήτη τύπου 1. Η δοκιμή, που διεξήχθη εν μέρει στο Nemours Children’s Health, Jacksonville, δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine.
Τα αυτοματοποιημένα συστήματα παροχής ινσουλίνης, που ονομάζονται επίσης τεχνητό πάγκρεας ή συστήματα ελέγχου κλειστού βρόχου, παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα ενός ατόμου χρησιμοποιώντας μια συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης και παρέχουν αυτόματα την ινσουλίνη που χρειάζεται, χρησιμοποιώντας μια αντλία ινσουλίνης. Αυτά τα συστήματα αντικαθιστούν την εξάρτηση από τον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης με τρύπημα στο δάχτυλο και την παροχή ινσουλίνης μέσω πολλαπλών ημερήσιων ενέσεων.
Σε σύγκριση με άλλες διαθέσιμες τεχνολογίες τεχνητού παγκρέατος, το βιονικό πάγκρεας απαιτεί λιγότερη είσοδο στοιχείων από τον χρήστη και παρέχει περισσότερο αυτοματισμό, επειδή οι αλγόριθμοί του προσαρμόζουν συνεχώς τις δόσεις ινσουλίνης αυτόματα με βάση τις ανάγκες των χρηστών.
Κατά την πρώτη χρήση, οι χρήστες στο βιονικό πάγκρεας εισάγουν το σωματικό τους βάρος στο λογισμικό δοσολογίας της συσκευής. Δεν χρειάζεται να μετρούν τους υδατάνθρακες που θα φάνε σε ένα γεύμα, ούτε να εισάγουν στη συσκευή πριν από το γεύμα δόσεις ινσουλίνης για να διορθώσουν τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Επιπλέον, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης δεν χρειάζεται να κάνουν περιοδικές προσαρμογές στις ρυθμίσεις της συσκευής.
Ένα σύστημα τεχνητού παγκρέατος χρησιμοποιεί μια συνεχή οθόνη παρακολούθησης γλυκόζης, μια αντλία ινσουλίνης και ένα πρόγραμμα που είναι αποθηκευμένο στην αντλία ή σε ένα smartphone. Η αντλία ινσουλίνης μπορεί να φορεθεί σε ζώνη, να αποθηκευτεί σε μια τσέπη ή να συνδεθεί απευθείας στο δέρμα.
Το Nemours Children’s Health είναι ένα από τα 16 ιδρύματα των ΗΠΑ που συμμετείχαν στη μελέτη. Ένας από τους κύριους ερευνητές της μελέτης, η Nelly Mauras, είναι καθηγήτρια παιδιατρικής στο Mayo Clinic College.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η προηγμένη τεχνολογία βιονικού παγκρέατος διαχειριζόταν τη γλυκόζη στο αίμα καλύτερα από τις διαθέσιμες επί του παρόντος μεθόδους χορήγησης ινσουλίνης σε συμμετέχοντες όλων των ηλικιών, από ενήλικες μέχρι παιδιά ηλικίας έως έξι ετών», είπε η Mauras. «Αυτό είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός στην τεχνολογία του τεχνητού παγκρέατος, καθώς απαιτεί ελάχιστη συμβολή τόσο από τους παρόχους όσο και από τους ασθενείς, καθιστώντας το κατάλληλο για παιδιά και εφήβους».
Στη δοκιμή 13 εβδομάδων, που διεξήχθη σε 16 κλινικές τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμμετείχαν 326 συμμετέχοντες ηλικίας 6 έως 79 ετών που είχαν διαβήτη τύπου 1 και χρησιμοποιούσαν ινσουλίνη για τουλάχιστον ένα χρόνο. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία είτε σε μια ομάδα θεραπείας που χρησιμοποιεί τη συσκευή βιονικού παγκρέατος, είτε σε μια ομάδα ελέγχου τυπικής φροντίδας χρησιμοποιώντας την προσωπική τους μέθοδο χορήγησης ινσουλίνης. Όλοι οι συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου έλαβαν συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης και σχεδόν το ένα τρίτο της ομάδας ελέγχου χρησιμοποιούσε εμπορικά διαθέσιμη τεχνολογία τεχνητού παγκρέατος κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Στους συμμετέχοντες που χρησιμοποιούσαν το βιονικό πάγκρεας, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη -ένα μέτρο του μακροπρόθεσμου ελέγχου της γλυκόζης- βελτιώθηκε από 7,9% σε 7,3%, ωστόσο παρέμεινε αμετάβλητη μεταξύ της ομάδας ελέγχου τυπικής φροντίδας.
Οι συμμετέχοντες στην ομάδα βιονικού παγκρέατος πέρασαν 11% περισσότερο χρόνο, περίπου 2,5 ώρες την ημέρα, εντός του στοχευόμενου εύρους γλυκόζης αίματος σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Αυτά τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια σε νέους και ενήλικες συμμετέχοντες και οι βελτιώσεις στον έλεγχο της γλυκόζης αίματος ήταν μεγαλύτερες μεταξύ των συμμετεχόντων που είχαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα στην αρχή της μελέτης.
Η ερευνητική ομάδα είδε πολύ λιγότερες διακυμάνσεις της γλυκόζης στο αίμα και οι ασθενείς ήταν ευγνώμονες που σταμάτησαν να μετρούν τους υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Μετά τη δοκιμή, όλοι οι συμμετέχοντες μεταφέρθηκαν από συσκευές αντλίας ανοιχτού βρόχου που απαιτούσαν πολλαπλές ενέσεις ινσουλίνης καθημερινά στις υβριδικές αντλίες κλειστού βρόχου.
Η υπεργλυκαιμία ή υψηλή γλυκόζη αίματος, που προκαλείται από προβλήματα στον εξοπλισμό της αντλίας ινσουλίνης, ήταν η πιο συχνά αναφερόμενη ανεπιθύμητη ενέργεια στην ομάδα του βιονικού παγκρέατος. Ο αριθμός των ήπιων συμβάντων υπογλυκαιμίας αίματος ήταν χαμηλός και δεν διέφερε μεταξύ των ομάδων. Η συχνότητα της σοβαρής υπογλυκαιμίας δεν ήταν στατιστικά διαφορετική μεταξύ της τυπικής φροντίδας και της ομάδας του βιονικού παγκρέατος.
Περισσότερες πληροφορίες: Bionic Pancreas Research Group, Multicenter, Randomized Trial of a Bionic Pancreas in Type 1 Diabetes, New England Journal of Medicine (2022). DOI: 10.1056/NEJMoa2205225. www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2205225.
