Σε μια από τις μεγαλύτερες μελέτες για παιδιά και εφήβους στην Αμερική με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2, ερευνητές από το Johns Hopkins Medicine, το Baylor College of Medicine και το Πανεπιστήμιο του Wisconsin εντόπισαν τους κλινικούς και δημογραφικούς παράγοντες που σχετίζονται με την παιδιατρική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Αυτή η διαταραχή, η κύρια αιτία απώλειας όρασης παγκοσμίως, χαρακτηρίζεται από βλάβη στα μικρά αιμοφόρα αγγεία που επενδύουν τον αμφιβληστροειδή (η περιοχή του ματιού που εστιάζεται στο φως).
Οι ερευνητές λένε ότι το πιο σημαντικό εύρημα της μελέτης -που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open το 2021- είναι ότι οι χρήστες αντλιών ινσουλίνης μεταξύ εκείνων με διαβήτη τύπου 1 έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες κινδύνου, σε σύγκριση με του νέους που λαμβάνουν την ινσουλίνη τους μέσω πολλαπλών καθημερινών ενέσεων.
«Γνωρίζαμε από προηγούμενες μελέτες ότι η χρήση αντλίας ινσουλίνης σχετίζεται με καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο (διαχείριση του επιπέδου σακχάρου στο αίμα) και χαμηλότερο επίπεδο αιμοσφαιρίνης A1c (η HbA1c υποδεικνύει την ποσότητα του σακχάρου που συνδέεται με την αιμοσφαιρίνη στα ερυθρά αιμοσφαίρια και είναι ένα μέτρο του επιπέδου σακχάρου για μια περίοδο περίπου τριών μηνών), οπότε περιμέναμε ότι θα συσχετιζόταν επίσης με μειωμένο κίνδυνο επιπλοκών από διαβήτη, όπως η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια», είπε η συγγραφέας της μελέτης Risa Wolf, παιδοενδοκρινολόγος. «Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ότι οι χρήστες αντλιών ινσουλίνης φαίνεται να είναι πιο προστατευμένοι έναντι της αμφιβληστροειδοπάθειας ανεξάρτητα από τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης A1c».
«Ένα άλλο όφελος των αντλιών ινσουλίνης που έδειξε η μελέτη είναι ότι οι χρήστες αντλιών είχαν σημαντικά λιγότερες εισαγωγές για διαβητική κετοξέωση, μια σοβαρή πάθηση που μπορεί να οδηγήσει σε διαβητικό κώμα ή θάνατο», είπε η ειδικός αμφιβληστροειδούς Roomasa Channa, επίκουρη καθηγήτρια οφθαλμολογίας και οπτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin School of Medicine and Public Health. «Αυτό το εύρημα -μαζί με τα στοιχεία ότι η χρήση αντλίας προστατεύει από την αμφιβληστροειδοπάθεια- υποδηλώνει ότι οι κλινικοί γιατροί πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά και τους εφήβους με διαβήτη τύπου 1 να χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία».
Για τα αποτελέσματά τους, οι ερευνητές εξέτασαν 1.640 παιδιά και εφήβους με διαβήτη τύπου 1 (74%) και τύπου 2 (26%). Η μέση ηλικία ήταν σχεδόν 16, με τα κορίτσια να αποτελούν το 53% της ομάδας. Υπήρχε ένας διαφορετικός συνδυασμός φυλών και εθνοτήτων: 40% μη ισπανόφωνοι λευκοί, 31% ισπανόφωνοι, 23% μη ισπανόφωνοι μαύροι και 6% άλλοι.
Συνολικά, 558 από τους 1.216 ασθενείς (46%) με διαβήτη τύπου 1 και πέντε από τους 416 ασθενείς (1,2%) με διαβήτη τύπου 2 χρησιμοποίησαν αντλία ινσουλίνης. Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια βρέθηκε σε 57 από τους συνολικά 1.640 συμμετέχοντες ή στο 3,5%.
«Μεταξύ των ατόμων με διαβήτη τύπου 1, η χρήση αντλίας ινσουλίνης συσχετίστηκε με χαμηλότερη πιθανότητα διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, μετά από προσαρμογή για τέσσερις άλλους παράγοντες: φυλή και εθνικότητα, ασφαλιστικό καθεστώς «όσοι έχουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε αντλία», διάρκεια διαβήτη και επίπεδο HbA1c», είπε η Wolf.
Τα δεδομένα έδειξαν επίσης ότι οι μαύροι νέοι είχαν 2,1 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια από τους λευκούς νέους. Ωστόσο, η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν πλέον σημαντική αφού ελήφθη υπόψη η κατάσταση ασφάλισης, η διάρκεια του διαβήτη, το επίπεδο HbA1c και η χρήση αντλίας ινσουλίνης για άτομα με διαβήτη τύπου 1. Η μόνη διαφορά που παρέμεινε μετά τον έλεγχο για άλλους παράγοντες ήταν η χρήση αντλίας ινσουλίνης.
Οι χρήστες αντλιών ήταν πιο πιθανό να είναι λευκοί (59%, σε σύγκριση με το 27% των μαύρων νέων) και να έχουν ιδιωτική ασφάλιση. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της διασφάλισης ότι η τεχνολογία αιχμής είναι διαθέσιμη σε όλα τα παιδιά με διαβήτη -με έμφαση στον εντοπισμό των εμποδίων στην πρόσβαση και στην αύξηση της χρήσης αντλιών σε μειονοτικούς πληθυσμούς.
