Η έκθεση στο φυσικό φως θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία και την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) στο Αμβούργο της Γερμανίας.
«Η κακή ευθυγράμμιση του εσωτερικού μας κιρκάδιου ρολογιού λόγω των απαιτήσεων του σύγχρονου τρόπου ζωής, συνδέεται με αυξημένη συχνότητα μεταβολικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2», λέει ο Ivo Habets, από το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, στην Ολλανδία, ο οποίος ήταν επικεφαλής. της μελέτης.
«Το φυσικό φως της ημέρας είναι το ισχυρότερο περιβαλλοντικό σημάδι του κιρκάδιου ρολογιού, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια της ημέρας και έτσι υπό συνεχή τεχνητό φωτισμό. Μας ενδιέφερε εάν η αύξηση της ημερήσιας έκθεσης στο φυσικό φως θα βελτίωνε τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα σε άτομα με ΔΤ2. Θέλαμε επίσης να μάθουμε αν θα επηρεάσει τον μεταβολισμό του υποστρώματος (τη χρήση θρεπτικών συστατικών). Αυτό συνήθως ακολουθεί έναν ρυθμό 24 ωρών, με το σώμα να αλλάζει από τη χρήση υδατανθράκων ως πηγή ενέργειας κατά τη διάρκεια της ημέρας, σε λίπος τη νύχτα. Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι τα άτομα με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 είναι λιγότερο ικανά να κάνουν αυτή τη μετάβαση και θέλαμε να μάθουμε εάν η έκθεση στο φυσικό φως θα διευκόλυνε την αλλαγή σε άτομα που έχουν ήδη διαβήτη».
Για να το διερευνήσουν αυτό, ο Habets και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν μια σειρά από μεταβολικά τεστ σε μια μια ομάδα ατόμων με ΔΤ2 όταν εκτέθηκαν σε φυσικό φως και όταν εκτέθηκαν σε τεχνητό φως και συνέκριναν τα αποτελέσματα. Οι 13 συμμετέχοντες (μέση ηλικία: 70 έτη, ΔΜΣ: 30,1 kg/m2, HbA1c: 6,1, γλυκόζη πλάσματος νηστείας: 8,1 mmol/L) παρέμειναν στις ερευνητικές εγκαταστάσεις, γεγονός που επέτρεψε τον αυστηρό έλεγχο της έκθεσης στο φως, των γευμάτων και των μοτίβων δραστηριότητάς τους.
Εκτέθηκαν σε δύο συνθήκες φωτισμού κατά τις ώρες γραφείου (8 π.μ. έως 5 μ.μ.) με τυχαιοποιημένο διασταυρούμενο τρόπο: φυσικό φως ημέρας από τα παράθυρα και τεχνητό φωτισμό LED. Υπήρχε ένα κενό τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων μεταξύ των δύο παρεμβάσεων, καθεμία από τις οποίες διήρκεσε 4,5 ημέρες.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης στο φυσικό φως της ημέρας, η ένταση φωτός ήταν συνήθως η υψηλότερη στις 12:30 μ.μ., με μέση ένδειξη 2.453 lux. Το τεχνητό φως ήταν σταθερά 300 lux. Τα βράδια οι συμμετέχοντες περνούσαν σε αμυδρό φως (λιγότερο από 5 lux) και η περίοδος ύπνου (11 μ.μ. έως 7 π.μ.) στο σκοτάδι. Τους παρασχέθηκαν τυποποιημένα γεύματα, δηλαδή έφαγαν το ίδιο φαγητό και στις δύο παρεμβάσεις. Τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα καταγράφονταν συνεχώς από μόνιτορ που φοριόνταν στο άνω μέρος του βραχίονα και μια σειρά από άλλες δοκιμές πραγματοποιήθηκαν την τελευταία ημέρα κάθε παρέμβασης.
Την τέταρτη ημέρα, ο μεταβολισμός του υποστρώματος 24 ωρών, η ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας και η αναλογία αναπνευστικής ανταλλαγής (αυτό παρέχει μια ένδειξη για το εάν λίπος ή υδατάνθρακες χρησιμοποιούνται ως πηγή ενέργειας), μετριόνταν κάθε πέντε ώρες και λαμβανόταν αίμα για αξιολόγηση των μεταβολιτών. Η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος μετρήθηκε για 24 ώρες. Ο μεταβολισμός του υποστρώματος, η δαπάνη ενέργειας ηρεμίας, η αναλογία αναπνευστικής ανταλλαγής και η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος ακολουθούν έναν 24ωρο ρυθμό και οι ερευνητές ήθελαν να δουν αν αυτό διέφερε στις δύο καταστάσεις.
Την πέμπτη ημέρα (στο τελευταίο μισό της ημέρας), λήφθηκε βιοψία νηστείας μυός για να αξιολογηθεί η έκφραση των γονιδίων του ρολογιού -η δραστηριότητα των γονιδίων που είναι γνωστό ότι εμπλέκονται στο κιρκάδιο ρολόι. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μια δοκιμή μικτού γεύματος, μια μέτρηση της παραγωγής ινσουλίνης.
Τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα ήταν εντός του φυσιολογικού εύρους (4,4–7,8 mmol/L) για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα κατά την παρέμβαση με φυσικό φως της ημέρας από ό,τι στην παρέμβαση με τεχνητό φως (59% των 4,5 ημερών έναντι 51%). Η αναλογία αναπνευστικής ανταλλαγής ήταν χαμηλότερη κατά την παρέμβαση στο φως της ημέρας από ό,τι κατά την παρέμβαση τεχνητού φωτός, υποδεικνύοντας ότι οι συμμετέχοντες βρήκαν ευκολότερο να αλλάξουν από τη χρήση υδατανθράκων σε λίπος ως πηγή ενέργειας όταν εκτέθηκαν στο φυσικό φως. Τα Per1 και Cry1, γονίδια που βοηθούν στον έλεγχο των κιρκάδιων ρυθμών, ήταν πιο ενεργά στο φυσικό φως παρά στο τεχνητό φως.
Η ενεργειακή δαπάνη ηρεμίας και η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος ακολούθησαν παρόμοια μοτίβα 24 ωρών και στις δύο συνθήκες φωτός. Τα επίπεδα ινσουλίνης στον ορό ήταν παρόμοια και στις δύο συνθήκες φωτός, αλλά το πρότυπο της γλυκόζης ορού και των ελεύθερων λιπαρών οξέων του πλάσματος ήταν σημαντικά διαφορετικό.
Τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα ο καλύτερος έλεγχος του σακχάρου στο αίμα με το φυσικό φως η έκθεση στο φυσικό φως της ημέρας είναι ευεργετική για το μεταβολισμό και έτσι θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία και την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 και άλλων μεταβολικών καταστάσεων, όπως η παχυσαρκία, είπε ο Habets.
Και πρόσθεσε: «Η έρευνά μας δείχνει ότι το είδος του φωτός στο οποίο εκτίθεστε παίζει ρόλο στον μεταβολισμό σας. Εάν εργάζεστε σε ένα γραφείο χωρίς σχεδόν καμία έκθεση στο φυσικό φως, θα έχει αντίκτυπο στον μεταβολισμό σας και στον κίνδυνο ή τον έλεγχο του τύπου 2 διαβήτη, γι’ αυτό προσπαθήστε να έχετε όσο το δυνατόν περισσότερο φως της ημέρας και ιδανικά, να βγείτε έξω όταν μπορείτε. Χρειάζεται ακόμη περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο το τεχνητό φως επηρεάζει το μεταβολισμό και το χρόνο που χρειάζεται να αφιερωθεί σε φυσικό φως ή σε εξωτερικούς χώρους για να αντισταθμιστεί αυτό».
