Πολλές φορές τρώμε, όχι επειδή είμαστε πεινασμένοι, αλλά επειδή το φαγητό είναι πολύ νόστιμο, και παρόλο που είμαστε γεμάτοι, θέλουμε άλλη μια δαγκωνιά. Η υπερκατανάλωση της τροφής, είτε οδηγείται από πείνα είτε από ευχαρίστηση, συνήθως οδηγεί σε παχυσαρκία, η οποία επηρεάζει περίπου το 42% των ενηλίκων στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Προσπαθώντας να συμβάλει στην ανάπτυξη αποτελεσματικών θεραπειών για την παχυσαρκία, μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής ερευνητές από το Baylor College of Medicine ερεύνησε σε ένα ζωικό μοντέλο πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει τη διατροφή που προκαλείται από την πείνα ή άλλους παράγοντες.
Με επικεφαλής τον Δρ. Yong Xu, καθηγητή παιδιατρικής διατροφής και κυτταρικής βιολογίας, η ομάδα ανακάλυψε ότι παρόλο που ο εγκέφαλος ρυθμίζει και τους δύο τύπους συμπεριφοράς σίτισης μέσω νευρώνων που παράγουν σεροτονίνη στον μεσαίο εγκέφαλο, κάθε τύπος τροφοδοσίας συνδέεται με το δικό του ανεξάρτητο κύκλωμα που δεν επηρεάζει τον άλλο τύπο.
Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης δύο υποδοχείς σεροτονίνης και δύο κανάλια ιόντων που μπορούν να επηρεάσουν τις συμπεριφορές σίτισης, ανοίγοντας την πιθανότητα ότι η τροποποίηση των δραστηριοτήτων τους να βοηθήσει στη ρύθμιση της υπερκατανάλωσης τροφής. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Molecular Psychiatry.
Ο Xu και οι συνεργάτες του εντόπισαν δύο ξεχωριστά εγκεφαλικά κυκλώματα που σχηματίστηκαν από νευρώνες οι οποίοι παράγουν σεροτονίνη στο μεσαίο εγκέφαλο. Ένα από τα κυκλώματα εκτείνεται στον υποθάλαμο, ενώ τα άλλα προεξέχουν σε άλλη περιοχή του μεσαίου εγκεφάλου. Αυτά τα κυκλώματα παίζουν πολύ ξεχωριστούς ρόλους στη ρύθμιση της σίτισης.
“Ανακαλύψαμε ότι το κύκλωμα που προβάλλει στον υποθάλαμο ρυθμίζει κατά κύριο λόγο τη σίτιση βάσει της πείνας, αλλά δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά σίτισης χωρίς πείνα”, δήλωσε ο Xu. “Το άλλο κύκλωμα που προβάλλεται στον μεσαίο εγκέφαλο ρυθμίζει κυρίως τη σίτιση που δεν σχετίζεται με την πείνα. Αυτό δείχνει ότι, σε επίπεδο κυκλώματος, ο εγκέφαλος συνδέει διαφορετικά τους δύο τύπους συμπεριφοράς σίτισης”.
Η άλλη σημαντική συμβολή της μελέτης αναφέρεται στον εντοπισμό πιθανών μοριακών στόχων που σχετίζονται με τα νευρικά κυκλώματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της υπερκατανάλωσης τροφής.
“Ένας πιθανός στόχος είναι οι υποδοχείς της σεροτονίνης, τα μόρια που μεσολαβούν στις λειτουργίες του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη η οποία παράγεται από τους νευρώνες”, εξήγησε ο Xu. “Βρήκαμε ότι δύο υποδοχείς, ο 2C και ο 1Β, εμπλέκονται και στους δύο τύπους συμπεριφοράς σίτισης. Τα δεδομένα μας υποδηλώνουν ότι ο συνδυασμός ενώσεων που κατευθύνονται και στους δύο υποδοχείς μπορεί να παράγει συνεργιστικό όφελος με την καταστολή της σίτισης”.
Επιπλέον, η ομάδα εντόπισε κανάλια ιόντων που σχετίζονται με τα κυκλώματα. Αυτά θα μπορούσαν επίσης να προσφέρουν την ευκαιρία να ρυθμιστούν οι συμπεριφορές σίτισης. “Ο υποδοχέας GABA Α, ένα κανάλι χλωρίου, βρέθηκε να είναι σημαντικός στη ρύθμιση των κυκλωμάτων σεροτονίνης κατά τη διάρκεια της τροφοδοσίας από την πείνα, αλλά όχι χωρίς πείνα”, δήλωσε ο Xu.
Το άλλο είναι ένα κανάλι καλίου που επηρεάζει τη διατροφή η οποία προκαλείται από ερεθίσματα που δεν αφορούν την πείνα. “Υπάρχει σαφής διαχωρισμός αυτών των δύο καναλιών ιόντων”, δήλωσε ο Xu. “Έχουν διαφορετικές λειτουργίες στη διατροφική συμπεριφορά, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν επίσης να είναι υποψήφιοι στόχοι για τη ρύθμιση της υπερκατανάλωσης τροφής”.
Τα ευρήματα θα ενθαρρύνουν τους ερευνητές να διεξάγουν μελλοντικές μελέτες για τον εντοπισμό περισσότερων μορίων που θα μπορούσαν να τροποποιήσουν τη δραστηριότητα των καναλιών ιόντων για να παράγουν αντι-υπερκαταναλωτική συμπεριφορά σε ζωικά μοντέλα. “Θέλουμε να διερευνήσουμε πώς οι εξωτερικοί παράγοντες που σχετίζονται με τη διατροφή μπορούν να επηρεάσουν τις λειτουργίες των καναλιών ιόντων σε μοριακό επίπεδο”, δήλωσε ο Xu.
Πηγή: 5-HT recruits distinct neurocircuits to inhibit hunger-driven and non-hunger-driven feeding.
