Evangeline Gardiner, Amy Kirkegaard, Breanna Lepre, Lauren Ball και Mark Robinson, The Conversation.
Από τα ιατρεία μέχρι τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, άτομα με μεγαλύτερο σώμα αναφέρουν ότι βομβαρδίζονται με ανεπιθύμητες συμβουλές σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες και την άσκηση. Το υποκείμενο μήνυμα; Πρέπει απλώς να χάσουν βάρος για να διορθώσουν σχεδόν οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.
Η εστίαση της κοινωνίας στο βάρος έχει διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι περισσότεροι βλέπουν την υγεία και το σωματικό βάρος, συχνά ωθώντας τους σε ανθυγιεινές σκέψεις και συμπεριφορές στην επιδίωξη ενός «ιδανικού» σχήματος σώματος. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία σκέφτεται για την παχυσαρκία και το σωματικό βάρος αλλάζει, με την επιστήμη να υποστηρίζει τη στροφή.
Οι ιστορικοί προβληματισμοί για τη λέξη «παχυσαρκία» αποκαλύπτουν την προσβλητική προέλευσή της, με τους υποστηρικτές να προτείνουν ότι ο όρος παχυσαρκία θα πρέπει να χρησιμοποιείται με έναν αστερίσκο. Για να δείξουμε τον σεβασμό μας, θα υιοθετήσουμε αυτήν τη γλώσσα εδώ.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ερευνητές στον τομέα της υγείας αναγνωρίζουν ολοένα και περισσότερο τις βλάβες του γλωσσικού στιγματισμού και των στάσεων απέναντι σε άτομα με μεγαλύτερο σώμα.
Από την προσωπική ευθύνη σε μια πολύπλοκη, χρόνια ασθένεια
Μέχρι τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση του σωματικού βάρους θεωρούνταν κατά κύριο λόγο προσωπική ευθύνη. Η παχυσαρκία θεωρήθηκε ως αποτέλεσμα της κακής διατροφής και της έλλειψης σωματικής δραστηριότητας, που στηρίζεται σε προσωπική και ηθική αποτυχία.
Αυτή η αφήγηση αντικατοπτρίστηκε στις πολιτικές δημόσιας υγείας που χρησιμοποιούσαν γλώσσα όπως «πόλεμος κατά της παχυσαρκίας» και «επιδημία παχυσαρκίας». Τέτοια γλώσσα αποδείχθηκε ότι ενισχύει τα αρνητικά στερεότυπα για άτομα με μεγαλύτερο σώμα ως «τεμπέληδες» και στερούνται δύναμης θέλησης.
Αυτά τα στερεότυπα δίνουν τη θέση τους στο στίγμα βάρους και στις διακρίσεις, που κυριαρχούν ακόμη και σήμερα. Οι επαγγελματίες υγείας όπως οι διαιτολόγοι αναφέρουν ότι το στίγμα βάρους (από άλλους ανθρώπους και εσωτερικά από μέσα τους) είναι μια διαδεδομένη και συνεχής πρόκληση που διαχειρίζονται στην καριέρα τους.
Η αφήγηση της προσωπικής ευθύνης έχει μετατοπιστεί τα τελευταία χρόνια για να αναγνωρίσει τους ευρύτερους καθοριστικούς παράγοντες της υγείας. Η έρευνα έχει εντοπίσει μια σειρά ψυχολογικών, κοινωνικών, βιολογικών και συστημικών παραγόντων που συμβάλλουν στην αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας, όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η γενετική, τα φάρμακα και το περιβάλλον.
Ως αποτέλεσμα, οι ειδικοί στη δημόσια υγεία θεωρούν ότι δεν είναι πλέον σκόπιμο να χρησιμοποιείται γλώσσα που αναφέρεται στην παχυσαρκία ως πρόβλημα «τρόπου ζωής».
Επαγγελματίες από την ιατρική, την ψυχολογία και τη διαιτολογία ανταποκρίθηκαν επίσης με την ενημέρωση των γλωσσικών τους προτύπων στη γλώσσα πρώτου προσώπου (για παράδειγμα, «άτομο που ζει με παχυσαρκία»), αναγνωρίζοντας ότι η απομάκρυνση από το πλαισίωση της παχυσαρκίας είναι προσωπική αποτυχία.
Το 2014, ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος των Ηνωμένων Πολιτειών ταξινόμησε την παχυσαρκία ως χρόνια ασθένεια, παρά τις συμβουλές της Επιτροπής Επιστήμης και Δημόσιας Υγείας. Η απόφαση πυροδότησε εκτεταμένη δυσαρέσκεια και συζητήσεις, με τους ισχυρισμούς ότι προκαλεί περιττές διακρίσεις και παθολογικοποιεί φυσιολογικές αλλαγές στο ανθρώπινο σώμα με την πάροδο του χρόνου.
Πρόσφατα έγγραφα πολιτικής στην Αυστραλία, όπως η Εθνική Στρατηγική Παχυσαρκίας 2022–2032, αναγνωρίζουν μια ευρύτερη άποψη της παχυσαρκίας. Ωστόσο, η πολιτική και η πρακτική στην Αυστραλία παραμένουν κατά κύριο λόγο με επίκεντρο το βάρος. Ενθαρρύνουν την απώλεια βάρους ως στόχο υγείας και συνιστούν την σκόπιμη αποφυγή της αύξησης βάρους.
Οι προσεγγίσεις της υγείας με επίκεντρο το βάρος έχουν επικριθεί για έλλειψη μακροπρόθεσμων στοιχείων (πέραν των πέντε ετών) για να υποστηρίξουν την αποτελεσματικότητά τους και ότι παράγουν ανεπιθύμητες συνέπειες.
Αντί να προάγουν την υγεία, οι προσεγγίσεις με επίκεντρο το βάρος μπορούν να προκαλέσουν βλάβη, όπως αυξημένο στίγμα βάρους και ανακύκλωση βάρους (επαναλαμβανόμενη απώλεια και ανάκτηση βάρους). Τόσο το στίγμα όσο και η ανακύκλωση βάρους έχουν συνδεθεί με αρνητικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σωματικής και ψυχικής υγείας.
Οι προσεγγίσεις για την υγεία που περιλαμβάνουν βάρος κερδίζουν δημοτικότητα ως μια εναλλακτική προσέγγιση που υποστηρίζει τους ανθρώπους να τρώνε καλά και να κινούνται τακτικά, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε επιθυμία να χάσουν βάρος. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στη βελτίωση της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη και έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει τη συνολική σωματική και ψυχική υγεία.
Προσεγγίσεις όπως η Υγεία σε κάθε Μέγεθος και η διαισθητική διατροφή είναι βασικά παραδείγματα προώθησης της υγείας και της ευεξίας χωρίς να εστιάσετε στο βάρος. Ωστόσο, οι προσεγγίσεις που περιλαμβάνουν βάρος έχουν αντιμετωπίσει επικρίσεις με ανησυχίες ότι αυτές οι προσεγγίσεις στερούνται εμπειρικών στοιχείων και μπορεί να μην είναι κατάλληλες για άτομα που θέλουν υποστήριξη για τη διαχείριση βάρους.
Πού μας αφήνει αυτό; Ενώ η σκέψη μας για την παχυσαρκία συνεχίζει να αλλάζει, είναι σημαντικό να ακούμε τα άτομα με μεγαλύτερο σώμα και να διασφαλίζουμε ότι η πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη είναι δίκαιη, ασφαλής και επιβεβαιωτική. Υποστηρικτές όπως το Size Inclusive Health Australia συνιστούν προσπάθειες για τη μείωση του στίγματος και των διακρίσεων βάρους, έτσι ώστε η υγεία να περιλαμβάνει όλα τα σχήματα και μεγέθη σώματος.
Υπάρχουν οδηγίες και συστάσεις για αντιμετώπιση του στίγματος βάρους και υιοθέτηση προσεγγίσεων για την υγεία που περιλαμβάνουν βάρος, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές για την προώθηση της υγείας χωρίς αποκλεισμούς μεγέθους και οι ασφαλείς αρχές διατροφικής διαταραχής.
Η πολιτική, η έρευνα και η πρακτική θα πρέπει να συνεχίσουν να συνθέτουν και να κατανοούν τα στοιχεία σχετικά με τις προσεγγίσεις που περιλαμβάνουν βάρος, σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες αφηγήσεις για το βάρος και την υγεία.
