Της Lamiece Hassan, The Conversation.
Ένα στα πέντε παιδιά στην Αγγλία είναι υπέρβαρο μέχρι να ξεκινήσει το δημοτικό σχολείο. Σε εθνικό επίπεδο, τα παιδιά ζυγίζονται και μετρώνται, ηλικίας τεσσάρων έως πέντε ετών, κατά το πρώτο έτος του σχολείου τους. Ωστόσο, τα ευρήματα από μια μελέτη υποδεικνύουν ότι για την πρόληψη της παχυσαρκίας οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθούν το βάρος των παιδιών ήδη από την ηλικία των 2 ετών.
Η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε μια ανασκόπηση 54 μελετών διεθνώς που ανέφεραν μετρήσεις ύψους και βάρους παιδιών που έγιναν από το 2000. Συγκεντρώνοντας δεδομένα από περισσότερα από 700.000 παιδιά. Σχεδιάστηκαν οι τυπικές καμπύλες ανάπτυξης δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) για αγόρια και κορίτσια ηλικίας τεσσάρων έως 11 ετών παλιά, που δείχνει τις προβλεπόμενες τροχιές για υποσύνολα παιδιών με υψηλότερες και χαμηλότερες τιμές ΔΜΣ.
Εξετάστηκαν επίσης τα ευρήματα οκτώ μελετών που παρακολούθησαν τα ίδια παιδιά με την πάροδο του χρόνου για να εντοπιστούν μεμονωμένα πρότυπα ανάπτυξης και πότε αυτά διέφεραν. Οι περισσότερες μελέτες συμφώνησαν σε τέσσερα διαφορετικά μοτίβα ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένων υποομάδων παιδιών με αυξανόμενο ΔΜΣ υψηλότερο από το κανονικό. Καθώς ορισμένες από αυτές τις μελέτες μέτρησαν παιδιά πριν από την ηλικία των 4 ετών (μερικές ακόμη και από τη γέννηση), ορισμένα «πρώιμα αυξανόμενα» πρότυπα ανάπτυξης που σχετίζονται με υψηλότερους κινδύνους παχυσαρκίας στη μετέπειτα ζωή ήταν ανιχνεύσιμα ήδη από την ηλικία των 2 ετών.
Εν τω μεταξύ, το 5-19% των παιδιών ανήκε σε μια τάξη «καθυστερημένης αύξησης», η οποία διαχωρίστηκε από άλλες ομάδες παιδιών ηλικίας 5-6 ετών. Αυτό σημαίνει ότι η βάση στην τρέχουσα πρακτική της διπλής μέτρησης των παιδιών (κατά την είσοδο και την έξοδο από το δημοτικό σχολείο) μπορεί να μην εντοπίσει πολλά παιδιά που έχουν κανονικό βάρος όταν ξεκινούν το σχολείο αλλά αναπτύσσουν προβλήματα βάρους τα επόμενα χρόνια.
Μέρος του προβλήματος της σπάνιας μέτρησης είναι ότι το εύρος ηλικιών 4 έως 11 ετών περιλαμβάνει κορυφές και κατώφλια στην ανάπτυξη. Η χρονική στιγμή αυτών των εκρήξεων ανάπτυξης είναι κρίσιμη και μπορεί να προβλέψει έναν μεταγενέστερο κίνδυνο παχυσαρκίας και ορισμένων ασθενειών στην ενήλικη ζωή.
Τι είναι το «φυσιολογικό»;
Μπορεί να νομίζετε ότι θα ήταν εύκολο να εντοπίσετε τα υπέρβαρα παιδιά κοιτάζοντάς τα, αλλά αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Η παχυσαρκία γίνεται πιο συνηθισμένη στις μικρότερες ηλικίες, επομένως οι γονείς μπορεί να δυσκολεύονται να εντοπίσουν τα σημάδια στα δικά τους παιδιά. Μια μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι ενώ λίγοι γονείς υπερεκτίμησαν το βάρος του παιδιού τους, το ένα τρίτο πίστευε ότι είχε υγιές βάρος όταν ήταν υπέρβαρο σύμφωνα με τα κοινά χρησιμοποιούμενα πρότυπα αναφοράς ανάπτυξης.
Για την ανασκόπησή μας, εστιάσαμε στον ΔΜΣ ως το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο παγκοσμίως, αλλά αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μια συνεχής συζήτηση σχετικά με τους καταλληλότερους τρόπους μέτρησης των παιδιών και τη συνάφεια των ορίων που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, ένας από τους αναγνωρισμένους περιορισμούς του ΔΜΣ είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη την αναλογία μυών προς λίπος. Δεν μπορέσαμε να βρούμε πρόσφατα δεδομένα για πολλά έθνη με υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας ενηλίκων, επομένως δεν έχουμε την πλήρη εικόνα της παγκόσμιας κατάστασης όπως θα θέλαμε. Τούτου λεχθέντος, βρήκαμε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα ΔΜΣ σε παιδιά ηλικίας τεσσάρων έως 11 ετών στο Κουβέιτ, το Πακιστάν, τις ΗΠΑ, την Ισπανία, την Ελλάδα και μια κοινότητα Νήσων Ειρηνικού στη Νέα Ζηλανδία.
