Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Gastroenterology παρέχει νέες γενετικές γνώσεις σχετικά με τις διατροφικές προτιμήσεις και ανοίγει τη δυνατότητα στόχευσης του γονιδίου SI για την επιλεκτική μείωση της πρόσληψης ζάχαρης σε επίπεδο πληθυσμού.
Στη μελέτη ηγήθηκε ο Δρ. Peter Aldiss, επικεφαλής της ομάδας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Nottingham, μαζί με την επίκουρη καθηγήτρια Mette Andersen, στο Novo Nordisk Foundation Center for Basic Metabolic Research, στην Κοπεγχάγη, και τον καθηγητή Mauro D’Amato στο CIC bioGUNE στην Ισπανία και στο Πανεπιστήμιο LUM στην Ιταλία.
Ο Aldiss είπε: «Οι υπερβολικές θερμίδες από τη ζάχαρη είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην παχυσαρκία και τον διαβήτη τύπου 2. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, καταναλώνουμε το 9-12% της διατροφικής μας πρόσληψης από ελεύθερα σάκχαρα, όπως η σακχαρόζη, με το 79% του πληθυσμού να καταναλώνει έως και τρία σνακ με ζάχαρη την ημέρα. Ταυτόχρονα, γενετικά ελαττώματα στην πέψη της σακχαρόζης έχουν συσχετιστεί με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, μια κοινή λειτουργική διαταραχή που επηρεάζει έως και το 10% του πληθυσμού. Τώρα, η μελέτη μας δείχνει ότι η γενετική διακύμανση στην ικανότητά μας να αφομοιώνουμε τη διαιτητική σακχαρόζη μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο την ποσότητα ζάχαρης που τρώμε, αλλά και το πόσο μας αρέσουν τα ζαχαρούχα τρόφιμα».
Η ομάδα των ειδικών ξεκίνησε με τη διερεύνηση των διατροφικών συμπεριφορών σε ποντίκια που δεν είχαν το γονίδιο SI. Τα ποντίκια ανέπτυξαν ταχεία μείωση στην πρόσληψη σακχαρόζης. Το ίδιο επιβεβαιώθηκε σε δύο μεγάλες μελέτες πληθυσμού στις οποίες συμμετείχαν 6.000 άτομα από τη Γροιλανδία και 134.766 από τη BioBank του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η ομάδα ακολούθησε μια διατροφογενετική προσέγγιση για να κατανοήσει πώς η γενετική παραλλαγή στο γονίδιο SI επηρεάζει την πρόσληψη και την προτίμηση ζάχαρης στους ανθρώπους. Είναι εντυπωσιακό ότι τα άτομα με πλήρη αδυναμία πέψης της σακχαρόζης στη Γροιλανδία κατανάλωναν σημαντικά λιγότερα τρόφιμα πλούσια σε σακχαρόζη, ενώ τα άτομα με ελαττωματικό, μερικώς λειτουργικό γονίδιο SI στο Ηνωμένο Βασίλειο άρεσαν λιγότερο τα τρόφιμα πλούσια σε σακχαρόζη.
«Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η γενετική διακύμανση στην ικανότητά μας να αφομοιώνουμε τη διαιτητική ζάχαρη μπορεί να επηρεάσει την πρόσληψη και την προτίμησή μας για τρόφιμα πλούσια σε ζάχαρη, ενώ παράλληλα ανοίγει τη δυνατότητα στόχευσης του γονιδίου SI για επιλεκτική μείωση της πρόσληψης σακχαρόζης σε επίπεδο πληθυσμού», είπε ο Δρ. Aldiss.
«Στο μέλλον, η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα ελαττώματα στο γονίδιο SI δρουν για τη μείωση της πρόσληψης και της προτίμησης της διατροφικής σακχαρόζης θα διευκολύνει την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μεθόδων που θα βοηθήσουν στον περιορισμό της πρόσληψης σακχαρόζης σε ολόκληρο τον πληθυσμό για τη βελτίωση της πεπτικής και μεταβολικής υγείας».
Περισσότερες πληροφορίες: Sucrase isomaltase dysfunction reduces sucrose intake in mice and humans, Gastroenterology (2024).
