Αν κάθε Αμερικανός ηλικίας άνω των 40 ετών ήταν τόσο σωματικά δραστήριος όσο το κορυφαίο 25% του πληθυσμού, θα ζούσε επιπλέον πέντε χρόνια, κατά μέσο όρο, προτείνουν τα ευρήματα μιας μελέτης μοντελοποίησης που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Sports Medicine. Και αν οι λιγότερο ενεργοί σωματικά άνθρωποι ταίριαζαν με το επίπεδο των πιο σωματικά ενεργών, θα μπορούσαν να ζήσουν σχεδόν 11 χρόνια περισσότερο.
Είναι γνωστό ότι τα χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο ασθενειών, όπως καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό, καθώς και με πρόωρο θάνατο, αλλά δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό τα χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας μειώνουν τη διάρκεια ζωής σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων ή χωρών. Για να προσπαθήσουν αυτό να το ανακαλύψουν, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα μοντέλο πρόβλεψης για να εκτιμήσουν τον αντίκτυπο των διαφορετικών επιπέδων αυξημένης σωματικής δραστηριότητας στο προσδόκιμο ζωής.
Βασίζουν το μοντέλο τους σε εκτιμήσεις κινδύνου σωματικής δραστηριότητας που προέρχονται από δεδομένα παρακολούθησης δραστηριότητας από την National Health and Nutritional Examination Survey 2003–06 για άτομα ηλικίας τουλάχιστον 40 ετών, συν δεδομένα πληθυσμού του 2019 από το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ και θανάτους που καταγράφηκαν το 2017 από το National Center for Health Statistics.
Η συνολική σωματική δραστηριότητα του πιο δραστήριου 25% των Αμερικανών άνω των 40 ετών ισοδυναμούσε με 160 λεπτά κανονικού περπατήματος με ρυθμό 4,8 χλμ την ώρα κάθε μέρα. Με βάση αυτό, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι εάν όλοι άνω των 40 ετών στις ΗΠΑ ταίριαζαν με αυτό το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας κάθε μέρα, η μέση διάρκεια ζωής τους θα αυξανόταν κατά κάτι περισσότερο από πέντε χρόνια, αυξάνοντας το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση σε σχεδόν 84 χρόνια από 78,6 χρόνια.
Και αν το λιγότερο σωματικά δραστήριο 25% του πληθυσμού ταίριαζε με τα επίπεδα του πιο δραστήριου 25%, θα χρειαζόταν να κάνει επιπλέον 111 λεπτά περπάτημα με 4,8 χλμ την ώρα κάθε μέρα (ή ισοδύναμη προσπάθεια). Αλλά αυτό θα μπορούσε να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής τους κατά σχεδόν 11 χρόνια, προτείνουν οι εκτιμήσεις.
Το μεγαλύτερο κέρδος για κάθε ώρα περπάτημα παρατηρήθηκε στους λιγότερο σωματικά δραστήριους, μεταξύ των οποίων κάθε επιπλέον ώρα περπάτημα θα μπορούσε να προσθέσει 376 λεπτά στο προσδόκιμο ζωής τους -περίπου έξι ώρες. Τα κέρδη στο προσδόκιμο ζωής μειώθηκαν καθώς η σωματική δραστηριότητα αυξανόταν και, κατά μέσο όρο, κάθε επιπλέον ώρα περπάτημα μπορούσε να προσθέσει 169 λεπτά (δύο ώρες και 49 λεπτά) στο προσδόκιμο ζωής.
Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης, και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να καθορίσει την αιτία και το αποτέλεσμα, και οι ερευνητές αναγνωρίζουν διάφορες περιορισμούς στα ευρήματά τους. Για παράδειγμα, το μοντέλο πρόβλεψης που χρησιμοποίησαν μπορεί να υποτίμησε ή να υπερεκτίμησε τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας για τους Αμερικανούς, λόγω των ερευνητικών ευρημάτων στα οποία βασίστηκε. Ωστόσο, προτείνουν ότι η αυξημένη επένδυση στην προώθηση της σωματικής δραστηριότητας και στη δημιουργία περιβαλλόντων διαβίωσης που ενισχύουν τη σωματική δραστηριότητα έχουν τη δυνατότητα να αποφέρουν μεγάλα κέρδη στο προσδόκιμο ζωής για τους Αμερικανούς σε πληθυσμό και ατομικό επίπεδο.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η σωματική δραστηριότητα παρέχει σημαντικά μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, γεγονός που οφείλεται στη χρήση πιο ακριβών μέσων μέτρησης της», έγραψαν οι ερευνητές. «Το μεγαλύτερο κέρδος σε «διάρκεια ζωής ανά ώρα» περπατήματος παρατηρήθηκε για τα άτομα στο χαμηλότερο τεταρτημόριο δραστηριότητας, όπου μια ώρα περπάτημα θα μπορούσε να προσθέσει ένα εντυπωσιακό εξάωρο στη ζωή».
Ωστόσο, οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας σε επίπεδο πληθυσμού είναι ένα σύνθετο έργο που απαιτεί μια προσέγγιση σε όλο το σύστημα. «Τα μέτρα υποδομής που ενθαρρύνουν τις ενεργές μεταφορές, τις γειτονιές που μπορούν να περπατηθούν, καθώς και τους χώρους πρασίνου μπορεί να είναι πολλά υποσχόμενες προσεγγίσεις για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και το επακόλουθο προσδόκιμο υγιούς ζωής σε επίπεδο πληθυσμού», προτείνουν.
Lennert Veerman et al, Physical activity and life expectancy: a life-table analysis, British Journal of Sports Medicine (2024). DOI: 10.1136/bjsports-2024-108125.
